#WOT 2017 deel 40

Heimwee ~ 1) Emotioneel verlangen 2) Landziekte 3) Nostalgie 4) Paniekerig verlangen 5) Soort verdriet 6) Treurig verlangen 7) Verdrietig als je op vakantie bent 8) Verdrietig om naar huis te gaan 9) Verlangen naar huis 10) Verlangen naar huis of geboorteplaats 11) Wenst 12) Ziekelijk verlangen naar huis

De periode waarin de meeste mensen op vakantie gaan ligt net weer achter ons. Ik kan niet zeggen dat ik dat spijtig vind. Elk jaar krijg ik namelijk de vraag: “En, waar gaan jullie dit jaar heen?”. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je op vakantie gaat, dat enkel nog moet worden uitgemaakt waar je dat gaat doen.

Wij gaan al jaren niet meer op vakantie. We hebben het wel geprobeerd, want ook wij dachten dat dat bij een normaal gezinsleven hoorde. De tijd die je als gezin echt samen doorbrengt en gelukkig bent. Vakanties zijn de mooie herinneringen die je je kinderen meegeeft. Genieten.

Helaas niet met ons zorggezin. Hoe goed we ook ons best deden mooie herinneringen te creëren, hoe hard we ook probeerden te genieten, hoe graag we ook tijd samen wilden doorbrengen, het werd niet leuk. Het was vooral hard werken, veel proberen en schuldgevoel dat het maar niet leuk was.

Wat we ons toen nog niet realiseerden is dat een gezin met drie kinderen met adhd en autisme overal hard werken is. En dat het in een andere omgeving, met andere mensen om zich heen, met andere regels, met andere prikkels nog veel harder werken is. Voor het hele gezin.

In die tijd heb ik ondervonden wat heimwee is. Wat heimwee met een mens kan doen. Hoe verschrikkelijk erg je kan verlangen naar je eigen huis. Naar je eigen spulletjes en dingetjes. Naar je eigen dagelijkse sleur. Want daar konden de jongens wel zichzelf vermaken. Daar konden ze wel hun ei kwijt. Daar kon ik wel ontspannen.

Het besluit niet meer als gezin op vakantie te gaan is het beste besluit wat we ooit hebben genomen. Neemt niet weg dat het niet prettig is elk jaar me weer verplicht te voelen uit te leggen waarom we dat hebben besloten.