donderdag 30 oktober 2014

dagvoorbijhoroscoop 30-10

Vandaag heeft u een rustig dagje. Er gebeuren geen rare dingen. De zonen hebben allemaal een goed humeur. De huisdieren gedragen zich voorbeeldig. En zelfs uw gezondheid houdt zich gedeisd. Een dagje om u goed voor te bereiden op een zeer drukke en onregelmatige vrijdag. Want morgen gaat alles anders dan anders. Jongste is het eerste uur vrij, oudste hoeft enkel het vierde uur naar school en middelste krijgt eind van de ochtend zijn beugel.

Nu dus vooral heel veel genieten van de onverwachte rust. En dat doet u dan ook maar. U bereidt wel al het een en ander voor voor morgen want ook morgen moet er weer op tijd worden gegeten, maar voor de rest doet u echt rustig aan.
U maakt zelfs eindelijk tijd om een wens van uw jongste te vervullen. U gaat er eens goed voor zitten om hem de eerste haaksteken, de losse en de vaste, te leren. Hij pakt het aardig open hoewel het haakwerk nog niet erg gelijkmatig wordt krijgt hij wel al aardig de slag te pakken voor zijn concentratievermogen hem in de steek laat. U bent apetrots.


Wanneer u later in de middag de benodigdheden voor het avondeten wilt pakken, kunt u een lachsalvo niet onderdrukken. Uw chaotische brein zorgt er nog al eens voor dat u vrij essentiële ingrediënten van een maaltijd. Dit geregeld tot grote hilariteit van uw oudste. En nu komt u er achter dat u ondanks dat oudste gisteren mee was  en zelf het eten van vanavond voorstelde u weer vergeten bent wat u bij dit recept altijd vergeet. Zo moeder, zo zoon?

woensdag 29 oktober 2014

dagvoorbijhororscoop 29-10

Deze ochtend begint u maar eens niet met het maken van plannen of te-doen-lijstjes. U heeft er geen zin in. Er zijn geen afspraken die nagekomen moeten worden. Geen zaken die stante pede geregeld moeten worden. Geen zaken die niet kunnen wachten tot u zin heeft er aandacht aan te besteden. U stapt dus lekker terug in bed en elk huisdier is u dankbaar daarvoor. Want wanneer u een tijdje later wakker wordt ligt u niet alleen in bed. Uw hond en de jonge kat zijn er bij komen liggen. En Ook uw andere kat heeft een prettig slaapplekje bij u op de kamer gevonden. U zou zich zomaar geliefd kunnen voelen. Ware het niet dat geen van de huisdieren aanstalten maakt om met u mee te  gaan als u uit bed stapt.

Vandaag start voor oudste een toetsweek. Dat houdt niet alleen in dat oudste elke dag een of meerdere toetsen heeft, maar ook dat hij op de meest onverwachte tijden zomaar thuis is. Dat vind u maar lastig. U begint net een beetje door te krijgen wie wanneer tot hoe laat waar is. En dat is precies  hoe u het graag heeft, duidelijkheid over wie wanneer waar uithangt. En vooral ook dat dat geruime tijd per dag elders is.
Vandaag was er maar een toets. En nog vroeg ook. Oudste is dus voor de koffie al weer thuis. Nu weet u best dat hij perfect gelukkig is als hij de rest van de dag boven met de spelcomputer en een laptop doorbrengt, maar u blijft daar een probleem mee hebben. Gelukkig weet u wel iets waar hij u mee kan helpen. Hij kan mooi mee voorraadboodschappen doen. Zo spaart u uw rug en zorgt u er tegelijkertijd voordat zoonlief geen game-oogjes oploopt.


De avond is een ouderwets prettige woensdagavond. Een Britse detective op tv en een haakwerk op schoot. Overal liggen huisdieren opgerold te slapen. Samen met het biedermeyertje op de salontafel ziet het er allemaal lekker relaxed, huiselijk en aangenaam oubollig uit. Een prima omgeving om een poging tot ontspannen te doen.

dinsdag 28 oktober 2014

dagvoorbijhoroscoop 28-10

Ook vandaag neemt u zich ernstig voor niet alles zo ernstig in te zien als u een aantal weken heeft gedaan. Maar het leven maakt het u niet eenvoudig. Het blijft u maar citroenen naar het hoofd gooien. En met alle positiviteit van de wereld wordt het erg lastig om van al die zure krengen lekker zoete limonade te maken.
Maar vandaag gaat u opnieuw vol goede moed van start. En u draait lekker. U bent huishoudelijk actief, u loopt een lekker stuk met de hond, u haakt een stukje, u haalt wat boodschappen en u beloofd uzelf dat u bij thuiskomst uitgebreider gaat zitten hobbyen. U bent gematigd tevreden. Tot u  daadwerkelijk thuis bent.
Thuis pakt u uw mobiel en blijkt dat u een behoorlijke stroom berichtjes heeft van uw middelste. En uit de toon en inhoud kunt u opmaken dat hij een zware aanvaring heeft gehad met zijn mentor. U besluit even af te wachten maar krijgt nog een berichtje waardoor u zich nog wat meer zorgen maakt. Hij heeft niet alleen een aanvaring gehad, hij voelt zich ernstig onheus bejegend. Dat voorspelt weinig goeds. Dat betekent meestal dat hij enorm blijft hangen in woede, niet voor rede vatbaar is, ervan overtuigd is dat hem onrecht wordt aangedaan en normale communicatie  vrijwel onmogelijk.
Gelukkig belt al vrij snel zijn mentor om een en ander te vertellen. En er is inderdaad sprake van een conflict. Een uit de hand gelopen conflict zelfs. Middelste is eerder die dag volledig geflipt. Mentor dacht dat hij wel weer redelijk gekalmeerd was tot ik hem vertelde over de berichtjes. Gelukkig maar dat hij belt voordat middelste naar huis mag want dit geeft hem de mogelijkheid de aanvaring nogmaals ter sprake te brengen  en hopelijk nu wel middelste uit zijn ruzie-modus te krijgen.
Wanneer middelste thuis komt lijkt zijn humeur inderdaad redelijk. Wel oogt hij enorm moe en wil hij graag boven tv-kijken. Even alleen zijn. Tja, logisch na zulke heftige emoties. Laat maar gaan, hopelijk is hij dan weer tot zichzelf gekomen als het tijd is om te gaan paardrijden. Wel zo prettig voor zowel hem als het paard als de lesgever. En dat lijkt gelukt te zijn.

Ondanks dat u tussendoor nog een telefoontje krijgt met verontrustend nieuws over iemand anders, doet u een poging u niet uit het veld te laten slaan en de dag positief te vervolgen. 

Dipje... Cartoon door Dirk Verschure.

Zo jammer dat uw hond en kat niet mee willen werken. Want ondanks dat u uw best heeft gedaan zonder kat de hond uit te laten loopt uw katertje toch samen met u het park in. Helaas heeft uw hond niet door dat het Eddie is en jaagt hem op. Zo een rottige boom in. Natuurlijk staat de boom in een bosschage, huppelt uw hond kwijlend en joelend om de stam zodat u hem enkel met heel veel moeite kunt aanlijnen en durft de kat,  zelfs als u de hond bijna wurgt zo kort als u de lijn heeft, niet de boom uit en moet u die dus opvangen terwijl u tegelijkertijd de hond vast houdt, naar de kat reikt en voorzichtig aan de boom schudt. Morgen kunt u er vast om lachen, maar opdat moment voelt u een ernstige voorkeur voor zelf in de boom te gaan zitten en er pas weer uitkomen als de dingen wel weer uw kant op gaan.

Morgen maar een nieuwe, ernstige poging doen om niet in een depressie te schieten.

maandag 27 oktober 2014

Ja, ik haak

In mijn vorige blog heb ik verteld over mijn persoonlijke ‘Eten, bidden, beminnen’.  Natuurlijk was ik best een beetje trots op het vinden van deze vergelijking, maar wat bleek al snel? Hij is onvolledig. Ik doe namelijk nog net een beetje meer om me weer ietwat vrolijker te voelen. Ik haak ook.
Dat lijkt best een bekentenis. Want ja, haken schijnt hip te zin. Haken is ‘in’. Wie mee wil tellen hoort te haken. Ik bedoel, zelfs pornoster Bobbi Eden haakt in haar vrije tijd. Maar dat is niet helemaal de reden dat ik haak. Het heeft zelfs eigenlijk helemaal niets te maken met modern, hip of eigentijds zijn. Ik haak omdat ik niet meer rook.

Toen ik vorig jaar stopte met roken had ik enorm veel last van lichamelijke onrust. Dat uitte zich vooral heel ernstig in het ‘tiebelen’. Mijn handen zochten continu iets te doen. Friemelen, tikken, frutten, handen wringen en zelfs wapperen. Kortom, ik wist niet wat ik met mijn handen moest doen als er geen sigaret in zat.
Toen ik hier met een ex-roker over sprak zei ze mij dat ik eens moest nadenken over handwerken. Borduren, haken, breien, tekenen, iets om met mijn handen te doen als ik voor de rest niets deed. Ik voelde me een tikje opgelaten. Ik vond het toch wel een beetje oubollig. Gaan handwerken. En dat terwijl ik vlak voor mijn veertigste verjaardag zat. Ik kon het stiekeme en minder stiekeme hoongelach al horen. Ik schamperde het hele idee een beetje weg, maar het bleef in mijn hoofd hangen.
Toen ik enkele dagen later gek van mijn eigen gefrunnik en rusteloosheid werd besloot ik toch eens te onderzoeken of handwerken een uitkomst kon zijn. Bij de Action stelde ik een testpakket samen met haaknaalden, breinaalden, garen en een boek met patronen. Ik haalde geen borduur- en tekenspullen omdat ik al heel lang weet dat daar niet mijn talenten (en vooral ook niet mijn geduld) liggen. En ik ging aan de slag.
Al snel bleek ik beter met breinaalden te kunnen gooien dan er mee te breien. Ik kreeg dat steken opzetten maar niet voor elkaar. En toen ik dan eindelijk een manier had gevonden om steken op te zetten, bleek al heel snel dat ik het hakend opzetten leuker vond dan het breien zelf. Dat haken van een sliert steken ging zelfs helemaal gedachteloos, op automatisme, als vanzelf. De komende dagen richtte ik me op het herontdekken wat ik als meisje al eens had geleerd. En ik had er lol in.

Al snel was ik helemaal verslingerd. En dat ben ik nog. Niet alleen omdat ik het leuk vind om te doen en ik er leuke dingen mee kan maken, maar ook omdat het een uitlaatklep is wanneer innerlijke onrust mijn brein verwart, een knoop in mijn maag legt, mijn handen laat trillen en mijn lijf nerveus laat bewegen. Want innerlijke onrust  is wat stress, drukte, vermoeidheid en/of overprikkeld zijn bij mij veroorzaakt. En die onrust moet eruit want die maakt normaal functioneren erg moeilijk. En dan maakt het uiteindelijk geen moer uit of een hobby al dan niet hip of oubollig is.




zaterdag 25 oktober 2014

Verstoppertje

Zoals voor veel bloggers is schrijven mijn therapie. Schrijven en delen. Want schrijven doe ik wel meer maar het werkt pas helend als ik iemand laat lezen wat ik heb geschreven. Een eigen-aardigheidje zullen we maar denken. Maar zoals wel vaker met therapie is het starten van schrijven altijd het eerste teken dat ik er weer bovenop aan het krabbelen ben.

Het moment dat ik mij besefte dat ik zeer diep in de put zat ging ik meteen in de verdediging. En dus ging ik vol op in de ontkenning en aanval. Nee joh, met mij was niets aan de hand. Het ging hartstikke goed. Oke, misschien een beetje druk. Ja, ook wel een beetje druk. Gewoon rustig aan doen en vooral me niet laten kennen. En vooral blijven staan en gaan. Het zou vanzelf wel weer beter worden.



Het had kunnen werken, ware het niet dat de omstandigheden loodzwaar bleven. In plaats van dat de dingen zich langzamerhand oplosten, werden ze heviger. En dan kan het je gebeuren dat je op een dag jezelf er op betrapt dat je in het bos zoekt naar de beuk uit je eigen verhaal ( Onder aan de beuk ) Een beuk om tegen de stam aan te kruipen, tussen de wortels te gaan zitten en dan gewoon verdwijnen.

Toen ik die dag thuis kwam wist ik dat ik anders moest gaan omgaan met mijn negatieve gevoelens. Ik besloot mijn eigen ‘Eten, bidden en beminnen’ te gaan volgen.
Ik hoef niet zo nodig naar Italië om te genieten van eten. Sterker nog, als ik het zelf maak heb ik de lol van het bereiden, het plezier van het nuttigen en het genot van het delen.
Zoals velen wel al weten heb ik enorm veel last van heimwee, dus om naar India te gaan om daar te gaan bidden zie ik ook niet zitten. Ik ga wel  op een andere manier op zoek naar mijn innerlijke stem. Ik ga wel wandelen met mijn hond.
En dat beminnen, ja, dat doe ik dus ook gewoon thuis. Punt. (mijn oudste leest mee en wenst geen verdere informatie).

Maar wat ik vooral heb gemerkt dat ik uit mijn eigen gebouwde toren moet komen. Ik heb behoefte aan contact. En contact kun je alleen maken als je je niet verstopt maar laat zien wie je bent, wat je bezig houdt en wat belangrijk voor je is.
En dus schrijf ik. En dus publiceer ik. Ik verstop mij niet langer.




vrijdag 24 oktober 2014

Hoe het gaat

Het is een tijdje geleden dat ik van me heb laten horen. Ik was wel af en toe op facebook. En soms liet ik mij zien op twitter maar op mijn blog was ik opvallend afwezig. Niet omdat er niets te melden viel, maar vooral  omdat ik even niet wilde delen. Of eigenlijk niet durfde. Want wie wil nou lezen dat het niet zo goed gaat met iemand. Wie wil lezen bij iemand die steeds weer in herhaling valt over dingen die niet goed gaan. Want alles wat hier gebeurde is allemaal al eens eerder hier gebeurd.

Het gaat dus eigenlijk niet zo goed met mij. Niet dat het slecht gaat, maar het gaat vooral ook niet goed. Preciezer uitleggen gaat niet lukken. Het is zo als het er staat. En daar baal ik van. Ik hou niet van negatief. Ik heb een hekel aan doemdenkers. Ik vind het vervelend als iemand niets positiefs te melden weet. Oftewel, ik vind mijzelf verschrikkelijk niet leuk momenteel.

Wat is er dan toch allemaal voor verschrikkelijks aan de hand bij ons? Tja, niet zo veel. Het gaat alleen niet zo soepeltjes als ik graag zou willen. Het leven overkomt mij vooral. En als er iets is wat een controlfreak niet leuk vindt is het dat het leven zomaar binnenvalt en overkomt.
Maar dat is dus wat er hier gebeurd is. Hoewel ik mijn best heb gedaan mij gedegen voor te bereiden op de periode na de zomervakantie werd het een heel drukke, vermoeiende en bij vlagen zeer heftige periode.
Alle veranderingen vergden veel van de jongens. Want hoewel hij het uitstekend doet kostte het de oudste toch behoorlijk wat energie om te wennen aan het reguliere onderwijs. En het kost nog steeds veel energie om zich staande te houden.
En hoewel middelste op speciaal onderwijs bleef en dezelfde mentor heeft als afgelopen schooljaar heeft hij het heel moeilijk met de nieuwe locatie en daarbij horende veranderingen. Het jaarlijks terugkerende verzet tegen de regels, afspraken en grenzen van de mentor was dit schooljaar dan ook een stuk heftiger dan andere jaren. En de strijd is nog niet helemaal  gestreden.
De jongste blijkt dit jaar het grootste zorgenkindje. Het valt me zwaar hoeveel moeite het hem kostte zich te voegen in de structuur van een reguliere brugklas. Vooral het uitleggen van de ongeschreven sociale regels vergde de eerste weken veel tijd en energie. (bijvoorbeeld wanneer klikken nou eigenlijk klikken is)Daarna kwam de strijd zijn negatieve zelfbeeld. Een strijd die bij lange na niet is gestreden maar waar voorlopig de positieve blik de overhand heeft. En al die tijd proberen we hem te helpen zijn huiswerk te plannen, zijn boeken mee te nemen, zijn gymkleren mee naar huis te nemen, zijn digitale werk op mail te zetten, zijn agenda bij te houden, enzovoort. Nu weet ik dat alle ouders van brugklassers dit tegenkomen maar ik durf te stellen dat het bij hem net een streepje vaker voorkomt dan bij de gemiddelde brugsmurf.
Gelukkig is hij op de goede weg, maar het kost veel energie iedere dag opnieuw hem op te peppen, moed in te praten en alles wat wel goed gaat te laten zien. Heel veel energie.
Wat vooral ook niet hielp is dat mijn gezondheid juist op dat moment zeer te wensen overliet. Vooral de daarmee samenhangende vermoeidheid maakte het extra lastig.

En uiteindelijk heeft dat alles met wat bijkomende ergernisjes, irritaties en het ‘gewone’ dagelijkse leven toegeslagen. Ik ben moe, ik ben emotioneel, ik ben moedeloos, ik ben radeloos, ik ben op. En eigenlijk schaam ik me daar voor. Misschien is schamen niet helemaal het juiste woord, maar ik heb wel sterk het gevoel dat ik mezelf teleurstel. Hoe hard ik mijn best ook heb gedaan, ik heb mij niet staande kunnen houden. En daar heb zeker de pest over in.


Wordt zeker vervolgd

vrijdag 10 oktober 2014

Een hoekje

Geen moeder, geen dochter. Geen echtgenote, geen vriendin. Geen verzorger, geen verzorgde. Geen blakend geluk, geen hoopje ellende. Even helemaal niets.
Enkel ik in een klein, stil, donker hoekje van mijn bestaan. Alleen ik, alleen maar zijn.

Geen zen, geen mindfulness. Geen zelfhulpboek, geen cursus geluk. Geen weg naar een beter leven, geen oplossingen.
Enkel ik in een klein, stil, donker hoekje van mijn bestaan. Alleen  ik, alleen maar zijn.

Geen waan van de dag, geen geschreeuw zonder wol. Geen mening, geen discussie. Geen terechtwijzing, geen argumenten.
Enkel ik in een klein, stil, donker hoekje van mijn bestaan. Alleen maar ik, alleen maar zijn.

Geen gierende hormonen, geen gevoelens in de war. Geen angsten, geen negatief zelfbeeld. Geen opstandigheid, geen gevecht.
Enkel ik en een klein, stil, donker hoekje. Alleen nog maar zijn.