vrijdag 9 december 2022

Houdt Meppel van haar bibliotheek


 

Het is onderhand wel bekend dat ik een betrokken vrijwilliger ben bij de bibliotheek. Ik werk er met veel plezier en ik ben mij zeer bewust geworden van de maatschappelijke betekenis van de bibliotheek. De vragen die wij voorgeschoteld krijgen zijn behoorlijk divers. Natuurlijk gaat een groot deel over boeken maar ook op andere vlakken ondersteunen wij graag.

Zo biedt de bibliotheek gratis internet en wifi zodat een ieder gebruik kan maken van deze faciliteiten. We bieden hulp bij kleine digitale vragen zoals printen, apps installeren en online lezen. Voor grotere ondersteuning is het ido-spreekuur(informatiepunt digitale overheid), het seniorenweb- inloopmoment of cursussen die de basis van digitalisering onderwijzen.

We bieden ruimte om kranten en tijdschriften te lezen. Zowel print als digitaal. Er wordt een geldloket gefaciliteerd waar mensen terecht kunnen met vragen over toeslagen, subsidies, gemeentelijke bijdragen en andere manieren om financieel te worden ondersteund.

In corona-tijd hadden we het erg druk met enerzijds de uitleenfunctie van de bibliotheek te blijven verzorgen en anderzijds de vele vragen over de corona-app, gezondheidsverklaringen en coronapassen te beantwoorden. We wisten weliswaar niet alles maar raakten zeer bedreven in het zoeken naar de juiste plek voor antwoorden.

En op dit moment worstelen we met het faciliteren van de warme huiskamer, het vangnet voor mensen die de kosten van de energiecrisis zoveel mogelijk proberen te beperken. Dit levert een aardig spanningsveld op tussen energie besparen door de gebouwbeheerder en de mate van comfort die wij willen bieden.

 

 

Momenteel staan de lokale media vol met berichten over een mogelijke huiskamer in de Grote- of Mariakerk. Een prachtig plan voor een bibliotheek, leeszaal en stadshuiskamer in de stadsgezicht bepalende kerk midden in het centrum.

Het raakt een zenuw bij vele mensen die zich inzetten voor de bibliotheek. Aan de ene kant omdat er gesteld wordt dat het tijd wordt ‘de stoffige boeken achter ons te laten en te richten op nevenfuncties als lezingen, cursussen en andere nevenactiviteiten’, dingen die we dus al lang doen. Taken waar we met liefde aan bijdragen omdat ze de functie van de huidige bibliotheek en onze liefde voor boeken ter ontspanning en ter informatie ondersteunen en sterken.

Anderzijds is er de financiële kant die doet grimassen. Aan een stadsbibliotheek zijn behoorlijke kosten verbonden. En dat in een gemeente die erom bekend staat voor de culturele sector de hand stevig op de knip te houden. Al jarenlang laat onze gemeente zien dat het enkel wil bijdragen aan de basisvoorziening van een bibliotheek. Waar het landelijke gemiddelde ligt op 27 euro per inwoner per jaar draagt Meppel 10 euro/inwoner/jaar bij.

Steeds meer extra activiteiten moeten worden geschrapt omdat er geen middelen meer voor zijn. Zo is enkele jaren geleden de zelfstandige bibliotheek in Nijeveen al gesneuveld. Zij hebben enkel nog een servicepunt zonder eigen budget waardoor ze volledig afhankelijk zijn geworden van Meppel.

 

Deze week sneuvelde er een zeer populaire jeugdactiviteit omdat Meppel blijft weigeren een jaarlijkse bijdrage van 5000 euro hiervoor te betalen. Dit tot groot verdriet van onze vrijwilligers en medewerkers. 

De Biebfabriek levert namelijk een hoop op. Niet alleen onderwijst het kinderen op een speelse manier op verschillende vlakken van techniek en programmeren, het levert ook een sociale bijdrage. Elk kind kan meedoen aan de gratis activiteit. Kinderen hebben interactie, helpen elkaar, doen kennis op en kweken zelfvertrouwen op digitaal gebied.

Buiten dat het erg leuk is zien we dat kinderen zich gezien voelen. En we weten allemaal dat als we ons als kind ergens gezien voelden we in ons latere leven de weg ernaar toe makkelijker vinden en nemen.

 

Het sneuvelen van de Biebfabriek stemt ons somber. Het geeft ons het gevoel dat de gemeente Meppel de functie van zijn bibliotheek helemaal niet zo belangrijk vindt. Waar we in coronatijd werden bejubeld dat we ons zo enorm inzetten voor het welzijn van de inwoners worden we, nu we om extra middelen vragen, afgewezen. Terug in het hok gestuurd.

Er wordt al jaren gewaarschuwd dat als Meppel blijft weigeren de bijdrage te verhogen er functies en activiteiten zullen verschralen. Meppel kan niet langer meeliften op de bijdragen en inzet van anderen. Het zal moeten kiezen, boter bij de vis moeten doen om een levendige, actieve voorziening in stand te houden of accepteren dat de bibliotheek in onze stad niet meer zal zijn dan een punt waar men boeken kan lenen.

 

donderdag 17 november 2022

#wot 2022 deel 46

Als er toch een woord is wat ik al een eeuwigheid niet meer heb gehoord of gelezen en zelf nauwelijks tot nooit in de mond neem is het het #wot woord van deze week, kissebissen.

 

Kissebissen: 1) Bakkeleien 2) Hakketakken 3) Harrewarren 4) Herrebekken 5) Kibbelen 6) Kiften  

www.encyclo.nl

 

Ik vind kissebissen ietwat archaïsch aandoen. Alsof het zo rechtstreeks uit een Cissy van Marxveld boek komt. Of Aafke’s tiental. Of Sil de Strandjutter. Het woord roept bij mij altijd herinneringen op aan boeken van rond de eeuwwisseling van goed 120 jaar geleden.

Natuurlijk weet ik wel dat het ook lang daarna nog als keurige variant van bekvechten werd gebruikt. Het heeft ook iets vriendelijks. Iets onschuldigs. Een zweem van eufemisme.

 

Waar het me het meest aan doet denken is mijn vader. Niet dat hij zulke taal bezigde. Nee, het zit in het liedje ‘een bosje rode rozen’. Hij was gek van dat nummer. Wij, zijn kinderen en vrouw, werden er gek van. Waarschijnlijk is dit nummer ook de reden dat ik kissebissen maar een lullig woord vind. De lulligheid straalt van het hele nummer af. En dankzij deze #wot heb ik m al de hele dag in mijn hoofd.

Niemand is verplicht me op mijn woord te geloven dus klik vooral onderstaand youtube-filmpje aan en oordeel zelf of dit al dan niet lullig is. Ik zal er niet over kissebissen.




dinsdag 15 november 2022

#wot 2022 deel 45

 

 

 

Kwaliteit van Leven: Kwaliteit van leven is een subjectief begrip. Het zegt iets over hoe een persoon zijn of haar lichamelijke, psychische en sociale functioneren ervaart. Het kan daarnaast ook objectieve aspecten betreffen, bijvoorbeeld als het gaat om beperkingen als gevolg van ziekte.

www.vzinfo.nl

 

 

Ik strubbel deze week een beetje met de #wot. Want wat is nou eigenlijk kwaliteit van leven? Volgens mij is dat niet alleen voor iedereen anders, het is ook zo afhankelijk van waar je bent in je leven en wat je meemaakt en meegemaakt hebt.

 

Toen ik in 1994 een aantal weken in het ziekenhuis verblijven voelden de weekenden dat ik ‘op verlof’ mocht als ultieme vrijheid. Ik was weliswaar lopend patiënt maar ik moest te allen tijde laten weten waar ik was. Bij het warm eten mocht ik uit twee gerechten kiezen.

Tussen zaterdagochtend negen uur en zondagavond negen uur   golden die regels niet. Ik mocht binnen de gemeente grenzen gaan en staan waar ik wilde. Ik kon eten wat ik wilde. Ik hoefde me nergens een aantal keer per dag te melden.

Deze vrijheid gaf mij kwaliteit van leven. Hoewel ik voor mijn bestwil in dat ziekenhuis was, werd ik er knettergek. Maar op zaterdagochtend reden Paul en ik langs de bakker om broodjes te halen. We gingen naar de kroeg. We lagen veel te laat in bed en bleven ellenlang liggen zonder dat iemand kwam kijken of alles wel goed ging. Er werd gesnackt. Het waren maar een paar uren maar de vrijheid gaf me voldoende voldoening om me weer een paar dagen te schikken in mijn ziekenhuis-lot.

 

 

Toen de kinderen klein waren,  waren het heel andere dingen die kwaliteit aan mijn leven gaven. Een nacht doorslapen. Een middag zonder geruzie. Een maaltijd die ze allemaal zonder morren aten. Een dagje zonder kinderen. Een avondje naar het theater. Ook nu waren het dingen die energie gaven om tijdens het ‘gewone’ leven door te gaan. Waar ik met plezier aan terug dacht of naar uitkeek.

Na mijn hartinfarct waren het diezelfde kinderen die kwaliteit van leven gaven. Zolang ik me om hen kon bekommeren was er een doel, zingeving, invulling.

 

Op dit moment zit mijn kwaliteit van leven in de vrijheid mijn eigen keuzes te kunnen maken, dingen doen die me blij maken, onze kinderen die hun eigen leven zijn aangegaan en langzamerhand op hun plek terecht komen. Ook de altijd veranderende en eeuwig hetzelfde blijvende relatie met Paul geeft kwaliteit aan mijn leven. Een reden om dingen wel of niet te doen.

 

Uiteindelijk denk ik dat kwaliteit van leven vooral in liefde zit. Liefde voor de mensen om me heen. Liefde voor de dingen die ik leuk vind om te doen. Liefde voor het alledaagse en voor het bijzondere. Liefde voor het leven.

 


vrijdag 11 november 2022

#wot 2022 deel 44

 


Twintig was ik toen mij verteld werd dat ik moest kiezen, uit de ziektewet en gaan studeren of in de ziektewet blijven en voor 80-100% afgekeurd worden. Paniek overheerste, goede begeleiding ontbrak. Hoewel het vast genuanceerder lag voelde het voor mij alsof ik moest kiezen tussen een kans op een toekomst en een levenslang stempel zonder goede vooruitzichten. Wat wel een feit is, is dat ik het moment dat ik het hoorde een keus moest maken. Voor het blok gezet koos ik voor hoop en liet me beter verklaren.

 

Werken: dat wat gedaan moet worden, klussen, taken verrichten

www.encyclo.nl

 

Om een erg lang verhaal wat korter te maken, ondanks vele pogingen is het mij niet gelukt een werk carrière op te bouwen.

Lang heb ik me daar schuldig over gevoeld. Nutteloos. Niet volwaardig. Lui. Onzeker. Een profiteur. Een belasting. Een mislukkeling.

Het niet in staat zijn tot een ‘normale’ maatschappelijke bijdrage deed mijn  zelfvertrouwen weinig goeds. Het heeft tot ver in mijn veertigste gekost dit los te laten en daadwerkelijk te voelen wat ik verstandelijk al heel lang wist. Ik heb zeker wel iets bijgedragen. Ik heb mijn kwaliteiten misschien niet te gelde kunnen maken maar ik heb ze wel kunnen aanwenden voor heel veel andere zaken.

Nu kan ik een lijst geven van alles wat ik heb gedaan maar die bewijsdrang begint ook wat meer naar de achtergrond te raken. Het is voldoende dat ik geregeld gezien word. Het is voldoende dat ik waardering krijg voor mijn inzet. En hoewel ik het soms jammer vind dat ik mijn gezin niet financieel kan ondersteunen, voel ik me ook daar sinds kort niet meer schuldig over. Het is wat het is. Het heeft er voor gezorgd dat ik andere dingen kon doen.

Ik ben goed genoeg.

#wot 2022 deel 43

 

Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Transparant is een van mijn ‘guilty pleasures’. Hoewel het vaak ongepast is, meestal onpraktisch en soms zelfs haar doel voorbijschiet, transparant maakt mij blij.

 

Toen ik tiener was droeg ik geregeld doorkijkblouse. Het was modieus, ik kon het hebben dus waarom niet? Dat ik met die blouses vaak vernikkelde van de kou had ik er voor over. Ik had het misschien niet warm maar ik zag er wel fantastisch uit. Ook semi transparant dook ik als een ekster op. Licht doorschijnende mouwen, een transparant roezeltje of een motiefje van transparante stof en ik was meteen blij.

 

Transparant: 1) doorschijnend 2) doorzichtig 3) helder

 

Voor ons eerste koophuis lieten we gordijnen maken. We konden het niet helemaal eens worden over de stof. Het was een jaren dertig arbeiderswoning dus niet heel groot en ook niet van nature heel licht. Veel stoffen werden al gauw te zwaar of te vol. Toen we een semi transparante stof tegen kwamen wisten we vrijwel meteen dat deze ideaal zouden zijn. Wel de knusheid van gordijnen, geen grote zware vlakken die ons huis te veel zouden verduisteren.

 

Onze huidige jaren zeventig doorzonwoning heeft joekels van ramen. Hoewel er in het begin wel transparante gordijnen hingen had ik hier juist behoefte aan grote verduisterende vlakken om het huis een behaaglijke aanblik te geven. Want ondanks dat de hr+++ ramen nauwelijks kou doorlaten ziet het er een stuk warmer uit als de gordijnen dicht zijn.

 

Zelf ga ik nog wel eens overstag voor een wat transparantere aankleding maar vrees niet, als het al een doorkijkblousje is wordt de doorkijk grotendeels geblokkeerd door een verhullend ondershirt. Maar over het algemeen houd ik het bij transparante accenten. De tijd dat ik voor een goede look mijn comfort opgeef ligt mijlenver achter me. Dan maar degelijk, ik heb het tenminste wel lekker warm.

woensdag 2 november 2022

#wot 2022, deel 42

 

gehaakte variant van een bolcactus (eigen foto)

In de jaren 80 had mijn moeder een kleine jungle in huis. Voor de grote ramen waren extra brede vensterbanken gemaakt en deze stonden stampvol met planten. Midden in de kamer stond een grote houten  bascule ook vol met planten en in de hoek stond nog een joekel van een gatenplant. Ze had zeer zeker groene vingers want ze groeiden en bloeiden allemaal uitbundig.

 

Elke zomervakantie namen mijn broer en ik een plant van school mee naar huis om ze de vakantie te laten overleven. Eén van die keren kwam mijn broer thuis met een enorme cactus met de mededeling dat ze deze mocht houden omdat hij niet zo geschikt was voor een klaslokaal.

Heel gelukkig leek mijn moeder niet met dit onverwachte cadeau maar er werd wat heen en weer geschoven. Een enkele plant verhuisde van voor naar achter. De bascule kreeg er nog een plantje bij en zo kwam er midden voor het grote raam voor ruimte voor de cactus.

 

Een vrije interpretatie van het #wot-woord Prikkels

 

De cactus had het enorm naar zijn zin zo voor dat grote raam. Ondanks dat het al een behoorlijk uit de kluiten gewassen bolcactus was groeide hij nog gestaag door. En op zomaar een dag verscheen er een klein gekleurd bolletje op de grote bol. Dat bolletje groeide gestaag door en bleek een enorme bloem te zijn.

Apetrots was mijn moeder op haar bloeiende cactus. In alle boekjes stond namelijk dat dit een zeldzaamheid was. De cactus steeg met stip naar een topnotering in haar lijst favoriete planten.

 

Jaren op rij bloeide de cactus. Elk jaar mooier en uitbundiger. Tot het noodlot toesloeg en mijn oom met zijn kont bovenop de cactus terecht kwam. De cactus heeft de aanslag overleefd maar tot de dag dat hij het loodje legde heeft hij niet meer gebloeid.

Of ze het ooit zal toegeven weet ik niet maar mijn moeder vond het meer dan zijn verdiende loon dat de prikkels dwars door zijn spijkerbroek heen zich vast in zijn kont hadden gezet. Ze had in ieder geval flink leedvermaak toen ze met een pincet verwijderd moesten worden.

 

 

dinsdag 1 november 2022

#wot 2022, deel 41

 

Als kind vond ik het vreselijk om jarig te zijn. Niet dat ik er niet van hield het middelpunt te zijn. Niet omdat ik niet bejubeld wilde worden. Ook niet omdat ik niet van feestjes hield. Nee, ik ben jarig tussen kerst en oud en nieuw. Een dag dat mensen net met de kerstdagen bij de familie hebben doorgebracht en zich geestelijk aan het voorbereiden zijn op de jaarwisseling.

 

Mijn verjaardag werd nog al eens vergeten, overgeslagen of er snel even tussendoor gedaan. Mensen schreven op de kerstkaart “en gefeliciteerd met Cindy’s verjaardag”. Dat was dan een teken dat ze er aan gedacht hadden maar niet van plan waren te komen.

Of men kwam op 1 januari op mijn vaders verjaardag en zei iets te opgetogen: ‘Ach, jij was natuurlijk ook jarig! Leuke dag gehad?” Meestal knikte ik maar wat. Het was ook zo onaardig te zeggen dat papa en mama een lekkere taart hadden die met het gezin opgepeuzeld kon worden omdat alleen de buurvrouw even op koffie visite was geweest.

 

Jarig: zijn verjaardag vierend.

 

Tegenwoordig maakt het me niet zoveel meer uit. Wie wil komen is welkom. Er is koffie met gebak. Er is een hapje en een drankje maar een groot feest verwacht ik al lang niet meer. En ook daar zit een groot voordeel aan. Ik heb nog nooit de schaamte van publiek toegezongen worden hoeven ondergaan.

 

 

zondag 30 oktober 2022

#wot 2022, deel 40

 

Er zijn dagen dat alles lijkt mee te zitten. Het zonnetje schijnt. De vogeltjes fluiten. Kinderen spelen vrolijk buiten. De mensen zijn vriendelijk en mijn hele leven is in balans.

En dan zijn er dagen dat het zonnetjes vervelend in mijn ogen schijnt, duidelijk laat zien dat de ramen moeten worden gelapt en er overal stof ligt. De vogeltjes irritant fluiten in de dakgoot precies voor mijn raam. De kinderen weer buiten een tering herrie aan het maken zijn. De mensen maar niet lijken te snappen dat ik geen zin heb in hun inhoudsloze getetter en balans iets is waar ik enkel van kan dromen.

 

Het zijn twee zijdes van de medaille waarin ik zelf de medaille ben. Afhankelijk van mijn bui is het helemaal fantastisch of volkomen ruk.

 

Niet storen: Je kunt je telefoon dempen met ‘Niet storen‘. Deze modus kan geluid dempen, trillen stoppen en visuele onderbrekingen blokkeren. Je kunt zelf kiezen wat je blokkeert of toestaat.

 

In het laatste geval zou ik soms willen dat ik zo’n zelfde niet storen- functie heb als mijn telefoon. Een bordje met ‘buiten gebruik’. Of gewoon ‘nu even niet’ in een tekstballon boven mijn hoofd. Dat zal vast wat irritatie schelen.

 

zondag 23 oktober 2022

#wot 2022 deel 39

 

Zodra het september is begin ik in de stemming te komen. Ik wacht ongeduldig tot de bladeren gaan verkleuren, de eikels gaan vallen en het gras bezaaid ligt met kastanjes.

Thuis worden de dekentjes weer uitgevouwen op de bank. De slofjes worden weer uit de schoenenkist gehaald en de warme vesten, sjaals en omslagdoeken uit de kast gehaald.

’s Avonds gaan de gordijnen op tijd dicht en installeer ik mij in mijn eigen holletje. Laat de herfststormen maar komen!

 

Dit jaar moest ik lang wachten. Het bleef maar mooi weer. Er viel nauwelijks regen. En hoewel de bladeren wel kleurden bleven de eikels en kastanjes hangen waar ze hingen. Dit jaar moest ik wachten tot oktober voor het weer zich eindelijk aanpaste aan mijn stemming.

 

Stemming: het gevangen worden in een aanhoudend ervaren van een bepaalde emotie. Een stemming is een zijnstoestand.

 

Zoals je vast al geraden hebt, heb ik zeer weinig last van herfstdepressie. Ook de winterse variant heeft weinig vat op mij. Hoe anders is dat voor mensen in mijn directe omgeving.

Binnen het gezin zijn er twee personen waar ik aan hun stemming kan aflezen in welke maand we zitten. Zodra de R in de maand zit begint het feest. De schouders zakken wat. De mondhoeken krijgen steeds meer moeite de weg omhoog te vinden en het energiepeil neigt steeds vaker naar standje reserve.

 

Hoewel het zeer zichtbaar is is het niet altijd eenvoudig te begrijpen. Ik krijg juist energie van het korten van de dagen. Of eigenlijk is het meer dat ik precies genoeg energie heb om de korte dagen vol te houden en daarna geoorloofd op de bank mag hangen “want het is al vroeg donker”. Het past beter bij mijn leef ritme. Ook word ik juist in de zomer wat minder opgewekt. Warmte eist haar tol van mijn lijf. Het functioneert nou eenmaal beter bij 15 graden dan bij 25 graden.

Misschien speelt er ook een beetje ijdelheid mee. In het donker kan ik onbeperkt stralen. In de zomer kan mijn sprankelende karakter niet op tegen de zon. Daar zou ieder toch een tikje sikkeneurig van worden?


donderdag 20 oktober 2022

#wot 2022, deel 38

 

Vroeger was ik wat men noemt een ‘pittig’ kind. Het leek wel of ik wat filters miste. Zowel alles wat binnenkwam als wat er uitkwam was heftig. Indrukken, emoties, adrenaline, het weer, stemmingen zowel van mijzelf als van anderen, afwijzing, plezier. Niets was gematigd, alles was in standje overdrive.

Het gebeurde dan ook zeer geregeld dat ik me dan zeer overweldigd voelde door gebeurtenissen. Als ik dan zo overliep dan wilde ik alleen nog maar weg zijn. Het allerliefste stopte ik met bestaan maar als alternatief liep ik weg bij de situatie, de emoties, de onmacht.

 

Weglopen: ervandoor gaan en niet meer terugkomen

 

Bij ons om de hoek stond een school. Aan de ene kant van de school waren de diverse schoolpleinen. Aan de andere kant was er een enorm grasveld omzoomt door een hegje. Op dat grasveld stonden wat bomen waaronder een treurwilg en een walnotenboom.

Na wat doelloos rondlopen belandde ik altijd bij deze twee bomen. De treurwilg omdat het altijd voelde alsof deze net zo verdrietig was als ik. De walnotenboom omdat je daar relatief makkelijk in kon klimmen en daar dan een fijn beschut holletje had tussen de stam en een aantal takken. Daar kon ik mezelf weer vinden en tot rust komen.

 

Tijdens een therapiesessie kwam de herinnering aan deze walnotenboom boven drijven. Ik ben daarna een keer met de auto in de buurt geweest maar zag dat het grasveld grotendeels was opgeofferd aan meer speelruimte omdat de basisschool enorm is gegroeid en tegenwoordig ook een bso huisvestigt. Of de bomen die me in mijn jeugd zo dierbaar waren er nog staan heb ik zo snel niet kunnen zien. Binnenkort als ik bij mijn moeder ben maar eens een wandelingetje maken en heel hard hopen dat ik niet teleurgesteld word.

p.s. op Google streetview vond ik mijn antwoord. De walnotenboom staat er nog, de treurwilg niet meer.

de walnotenboom (screenshot van Google streetview)

woensdag 19 oktober 2022

#wot deel 37, 2022

 

Vorig jaar rond deze tijd kwam de bondfilm “No time to die” in de bioscoop. Om dit voor velen heugelijke feit te vieren werden alle officiële en één niet officiële bondfilms in een maand tijd uitgezonden op tv.

Hoewel ik niet een heel grote James Bond-fan ben zijn het wel films die ik bij tijd en wijle zeer kan waarderen. Ik nam dan ook de beslissing de hele reeks op te nemen en dan later te gaan kijken.

Dat kijken was er een beetje bij ingeschoten waardoor het gebeurde dat ik nog één maand had om de 22 films die nog opgenomen stonden te bekijken voor ze automatisch uit de opnames zouden verdwijnen. Dat werd bingen.

 

Veranderenzodanig aan iets werken of iets behandelen dat het anders wordt. [refl] “zich ~” – zodanig aan zichzelf werken of zichzelf behandelen dat men anders wordt. [erga] het proces van anders worden.

 

Al jaren was ik ervan overtuigd dat je als je eenmaal een film met James Bond hebt gezien je de rest met het achtergrond verhaaltje en de personages zelf wel kon invullen. Ze volgden toch allemaal hetzelfde patroon.

Dat bleek heel erg mee te vallen. Ook de Bond-film is aan verandering onderhevig.

 

Het meest opvallend zijn natuurlijk de diverse gezichten van James Bond. Maar ook de toon van de films verandert bij elk nieuw gezicht. Zo waren de eerste Bond film redelijk serieus met af en toe een oneliner. De films met Roger Moore lijken het genre wat de films zelf hebben geschapen aardig op de hak te nemen. Ze zijn ook een stuk lichtvoetiger.

De films met Timothy Dalton zijn dan weer bloedserieus en vol actie, waar Pierce Brosnan de lichtvoetigheid en humor weer terugbrengt.

De Daniel Craig films zijn dan juist weer bikkelharde actiefilms waarin maar nauwelijks een knipoog naar wie dan ook wordt gedaan.

 

Maar het meest aan verandering onderhevig is de rol van vrouwen in de Bond-films. Waar in de eerdere films vrouwen vooral werden gebruikt als leuke filmvulling en een licht erotisch tintje word de rol van Bondgirl steeds belangrijker. Ze is niet langer enkel plotvuller, ze wordt meer en meer essentieel voor het slagen van de vele missies van James Bond.  Ze is niet langer enkel een vrouw die na licht tegensputteren toch in Bonds bed belandt. In de laatste films zitten zelfs nauwelijks bedscènes.

 

De kans dat James Bond ooit door een vrouw gespeeld gaat worden lijkt me nihil, maar dat de vrouw een evolutie doormaakt in de manier waarop de James Bond verhalen vertelt worden is een feit. Nog heel even en de echte slechterik is een doodnormale vrouw waarin elke andere vrouw zich kan herkennen.

 

 

vrijdag 2 september 2022

#wot deel 35, 2022

 

In mijn omgeving is het geen geheim dat ik wil verhuizen. Hoewel het een zeer praktisch huis is heb ik er weinig binding mee. Het was toentertijd de beste oplossing voor een zeer acuut ruimtegebrek. Een grote bak ruimte met ruime tuin. Ideaal met jonge kinderen, helemaal omdat het middenin een woonerf staat. Zo ongeveer alles wat onze kleine stadswoning niet had.

Maar onze stadswoning had wel iets wat deze bak ruimte met muren erom heen niet had. Een smoel. Een karakter. Een woning die bij mij  meteen een prettig gevoel van thuiskomen opriep. Alles ademde uit dat ik hier thuis was. De oude keuken, de gipsplaten die boven de kamers afbakenden, de open wenteltrap waar ik geregeld bibberend van de zenuwen van afliep, de brandmelder die overal moord en brand over schreeuwde. Binnen deze bakstenen lag mijn leven, hier was ik thuis.

 

Toen we onze huidige bleekscheet kochten dacht ik dat die binding nog wel zou komen maar niets bleek minder waar. Dit huis heeft nooit mijn thuis-gevoel aangewakkerd. Bij dit huis zat dat altijd meer aan de mensen die erin woonden en hun vele lotgevallen. Niet in de bakstenen, de betonplaten of de enorme ramen. Zelfs niet in mijn fijne paarse keuken.

Onze ruime gezinswoning in een woonerf heeft zijn functie voor ons vervuld en nu onze kinderen één voor één uitvliegen wordt het tijd voor ons om door te gaan. Kleiner wonen en ons huis beschikbaar maken voor een nieuw jong gezin wat snakt naar ruimte in en om huis.


Visualiseren: 1) Aanschouwelijk maken, 2) Uitbeelden, 3) Voorstellen

Betekenis geplukt van https://www.encyclo.nl/begrip/visualiseren

 

Stiekem was een ik een paar jaar geleden al begonnen met dromen. Een leuk huis met smoel. Ik droomde weg bij Funda. Klikte de ene na de andere droomlocatie aan. Zou ons gezin daar passen? Zou ik me daar thuis voelen? Zou dit ooit haalbaar zijn?  Zouden we daar samen oud kunnen worden?

Ik zie voor me hoe we het gaan inrichten. Hoe het zal zijn om daar te koken, een taart te bakken, lekker rond te rommelen. Waar de tv zal komen te staan. Hoe manlief die zo zal neerzetten dat hij vanaf zijn nieuwe zitplek optimaal zicht heeft. Ik zie ons al helemaal ons gewone leven leiden op die idyllische plek.

 

Onze eisen aan een woning zijn anders geworden dan toen ik begon met dromen , maar het hoofdprobleem is nog steeds hetzelfde. Waar vind je zoiets in onze prijsklasse?

Met de huidige woningmarkt kan het zo maar zijn dat we nog jaren in dit huis wonen. Er zit dus niets anders op dan visualiseren in wat voor huis ik wil wonen, op welke plek dat mag staan en hoe blij ik zal zijn dat het ons toch gelukt is een nieuw droomhuis te vinden.

 

 

vrijdag 1 juli 2022

#wot deel 26, 2022

 

Soms vind ik ons Nederlanders maar een raar volkje. Zodra met Pasen de periode van gourmetdagen wordt afgesloten openen we samen met het campingseizoen het barbecueseizoen. Ik denk dat als je op moederdag een luchtfoto van mijn buurt zou maken er zeker in een op de vier tuinen een barbecue aan staat. Hoe komen we toch aan zoveel innerlijke drang vlees te cremeren?

Eigenlijk denk ik dat barbecueën is geromantiseerd in gezellig en leuk.

 

Barbecue: 1) Buitengrill 2) Grill 3) Grill in de openlucht 4) Grillapparaat 5) Kooktechniek 6) Roostertoestel 7) Toestel om vlees in de open lucht te roosteren 8) Toestel om vlees te roosteren 9) Vleesmaaltijd 10) Vleesrooster 11) Vuur om te roosteren 12) Zomers roosterfeest

 

Ik heb geen hekel aan barbecueën. Zolang er maar iemand anders chef bbq is. Ik vind namelijk elke maaltijd waar ikzelf niet voor hoef te koken een klein feestje. En als ik dan ook niet hoef voor te bereiden of boodschappen te doen en  alleen maar hoef te komen opdraven en opeten ben ik helemaal gelukkig.

 

Dit zijn precies de redenen waarom we met het gezin maar weinig barbecueën. Toen de kinderen kleiner waren was het een bak werk voor een hoop gejengel van kinderen die zich vol stoppen met stokbrood en dan geen vlees meer hoeven en liever weer gaan spelen dan buiten blijven zitten.

Toen ze wat groter werden en zelf konden gaan bakken werd het leuker. (Zelf kunnen doen is altijd een grote rustgever geweest. Daarom was gourmetten bij on wel al vroeg een grote hit) Er werd ook meteen wat meer geëxperimenteerd. Daar werd al langer om gevraagd maar nu ze het zelf konden mochten ze hun gang gaan. Toen de kinderen beseften hoeveel werk je daar eigenlijk in moest stoppen waren ook alle meer culinair verantwoorde vispakketjes snel van de baan. Helemaal omdat ze zelf de groentes in de experimenten vaak niet lustten of aten.

 

Ik ben geboren in een familie van echte vleeseters. Bij familiefeesten staat er dan ook geregeld een barbecue op het programma. Dat is de barbecue waar ik wel altijd zin in heb. Zo vaak zien we de ooms, tantes, neven en nichten niet. En er is altijd wel iemand die bereidt is het vlees voor me te bakken, zodat ik alleen maar hoef te eten en kletsen. En dat zijn pas echt twee van mijn favoriete dingen.

 


woensdag 29 juni 2022

#wot deel 25, 2022

 

Het dagelijks leven is de afgelopen weken zeer gevuld geweest. Hoewel het bijna alleen maar leuke dingen waren vroegen ze veel van mijn energie. Een van de dingen die er eigenlijk altijd als eerste bij inschiet is het schrijven.

Ik ben minder op sociale media, houd mijzelf weg bij nieuwssites en journaals, ik kan mij minder goed concentreren en heb wat meer moeite mijn gedachten in woorden uit te drukken. Dit resulteert in minder inspiratie en vele losse stukjes tekst die weinig cohesie hebben met elkaar.

 

Plot: 1) Clou 2) Intrige 3) Intrige van een film 4) Intrige van een verhaal 5) Intrige van film 6) Intrigne 7) Knoop 8) Ontknoping 9) Romanverwikkeling 10) Scenarioterm 11) Schema 12) Verhaallijn 13) Verwikkeling 14) Verwikkeling in een verhaal 15) Verwikkeling van een verhaal 16) Verwikkelingen in een verhaal

 

In alle drukte ontstond er een plotlijn in mijn hoofd. Er kwam een hoofdpersoon bij. Deze hoofdpersoon kreeg een naam en een startpunt. En toen liep mijn hoofd vast. Ergens heb ik een keer geprobeerd wat lijnen uit te zetten maar het bestandje is in de drukte verloren gegaan. Ik probeer mijzelf te vertellen dat het omdat ik mij het niet precies kan herinneren vast niet erg sterk was, maar het gaf wel een beetje houvast in de chaos waarin mijn hoofdpersoon nu rondhangt. Het gaf een idee en een richting.

 

Ik ben al een paar keer opnieuw begonnen maar ik krijg het startpunt niet lekker naar mijn zin. Ik twijfel over mijn oorspronkelijke plot. Ik twijfel ook aan mijn interpretatie van de inspiratie. Kortom ik zit mezelf weer eens flink in de weg. Wie heeft er demonstranten nodig om de boel te blokkeren. Ik kan dat helemaal zelf!

 

Ook dit blog is eigenlijk niets meer dan een schrijf vermijdende bezigheid. Al denk ik dat het wel een beetje helpt met mijn chaoshoofd een beetje op orde te krijgen. Het helpt inzicht te geven in waar ik vast zit. Wat de reden is dat het niet lukt zoals ik wil. En een bewijs dat ik me geen zorgen hoef te maken over cohesie, losse fragmenten en richting. Uiteindelijk schrijven mijn verhalen zich wel. De ene keer net wat makkelijker dan de andere keer. De ene keer net wat beter dan de andere keer.


 

woensdag 8 juni 2022

#wot deel 21, 2022

 

Wat een ongelooflijk moeilijk #wot-woord was er twee weken geleden. In het begeleidende blog nodigde Irene ons uit te pochen met de dingen waar we goed in zijn Pronken met al onze veren. Delen waar we trots op zijn.

Als onvervalste moederkloek gingen mijn gedachten natuurlijk meteen naar mijn kroost. De oudste die heel binnenkort de sleutel van zijn eerste woning krijgt. De middelste die zich meer en meer op zijn plek begint te voelen op zijn nieuwe werkplek. En de jongste die worstelt met haar zelfbeeld, haar spiegelbeeld, de visie van de maatschappij, keuzes, toekomst en verleden maar toch lichtpuntjes weet te vinden, motivatie en zelfs geluksmomentjes. Maar dit is geen pochen zoals Irene bedoelde. Hoewel ik megatrots ben op mijn kinderen zijn zij niet iets wat ik heb bereikt. Ze zijn vooral van zichzelf zo goed. Ik ben trots op wie zij zijn en wat zij doen en bereiken, zaken die niet mijn verdienste zijn.

 

Pochen: 1) Bluffen 2) Bogen 3) Brageren 4) Dikdoen 5) Grootspreken 6) Hoog opgeven 7) In de hoogte steken 8) Ironie 9) Met spek schieten 10) Opscheppen 11) Opsnijden 12) Prachen 13) Pralen 14) Pronken 15) Schwadronneren 16) Snarren 17) Snoeven 18) Snorken 19) Steunen 20) Stof 21) Stuiten 22) Vertoon maken 23) Zwetsen

BETEKENIS GEPLUKT VAN: HTTPS://WWW.ENCYCLO.NL/BEGRIP/POCHEN

 

En dus piekerde en twijfelde ik wat af. Want ik vind pochen moeilijk. Niet dat ik per se bescheiden ben, ik vind het alleen wel lastig mijn kwaliteiten te etaleren. Want hoewel ik veel dingen best heel aardig kan, soms zelfs goed, ben ik nergens een echte hoogvlieger. Een soort van zeer gedegen top 100 speler maar de top 3 is echt een klasse verder.

 

Maar er is iets waar ik best trots op ben. Iets wat ik helemaal zelf doe en steeds beter kan. Ik ben meer en meer helemaal mijzelf. Geen versie die ik denk te moeten zijn. Geen versie die de rol die gespeelt moet worden zeer goed speelt. Nee , echt en oprecht mijzelf.

Ik merk het in de bibliotheek waar ik mij niet alleen als een vis in het water voel maar ook als mijzelf rondloop. Geen masker, geen aangepaste Cindy, al mijn onzekerheden en al mijn kwaliteiten, helemaal volledig mijn  eigen persoon.

Maar ook in de rest van mijn leven ben ik steeds minder bezig met het keurslijf wie ik zou moeten zijn en meer met wie ik ben, wat ik kan en wil en wat ik leuk vind. Want ik ben goed genoeg. En ik geloof het zelf steeds meer.


maandag 23 mei 2022

#wot deel 18, 2022

 

Er zijn momenten dat mijn dagelijks leven lijkt gevuld met louter en alleen ergernissen. Niet iets waar ik vrolijk van word. Meestal probeer ik mijn ergernissen dan ook af te breken in kleine ergernisjes en deze dan een voor een te bekijken en weg lachen. Want vaak is het toch best een beetje bespottelijk waar ik me zoal druk over kan maken.

Vaak lukt het me om op deze manier mijn humeur wat te verlichten. Als je al niet meer om jezelf kan lachen ben je pas echt verloren toch?

 

Ergernis: 1) Aanstoot 2) Beproeving 3) Bezoeking 4) Chagrijn 5) Gekwetstheid 6) Geprikkeldheid 7) Geraaktheid 8) Grief 9) Handeling 10) Het aanstoot geven 11) Het aanstoot nemen 12) Het zich ergeren 13) hinder 14) Iets dat aanleiding geeft om zich te ergeren 15) Irritatie 16) Kwelling 17) Maaien 18) Misnoegen

 

BETEKENIS GEPLUKT VAN HTTPS://WWW.ENCYCLO.NL/BEGRIP/ERGERNIS

 

Maar soms zijn ergernissen wat hardnekkiger. Vooral in mijn werkomgeving. Want waarom denken mensen toch dat ze niet netjes met een winkel of bibliotheek hoeven om te gaan? Waarom is het oké om alles over hoop te trekken, luk raak ergens terug te zetten of leggen en weg te gaan? En o wee, als iemand erover iets tegen ze zegt. Daan worden ze nog boos ook. Daar heeft een winkel toch personeel voor? Daarom staat u toch achter die counter. Daar zijn toch mensen voor om dat op te ruimen?

 

Meestal lukt het me aardig me over dit soort opmerkingen heen te zetten. Soms niet en schiet er uit dat het helaas niet in mijn functie-omschrijving staat andermans zooi op te ruimen. Helemaal niet omdat ik er als vrijwilliger sta en dus geen cent betaalt krijg. Soms voeg ik daar in gedachten aan toe dat als ik mensen moet opvoeden ik net zo goed thuis had kunnen blijven, dat zijn tenminste mijn eigen kinderen.

Maar meestal laat ik het maar bij slikken, glimlachen en het vrijwilligersmantra: Erger u niet, verwonder u slechts.

dinsdag 10 mei 2022

#wot deel16, 2022

 


In het dorp waar ik opgroeide kregen wij wekelijks een huis-aan-huisblad genaamd Handje Kontantje. In dit krantje kon men een advertentie plaatsen om spullen te verkopen, te vinden of diensten aan te bieden. Een krantje vol rubrieksadvertenties zeg maar.

Het was een razend populair krantje. Veel mensen spitten hem helemaal door. Ze waren meestal meer op de hoogte van de inhoud van de Handje Kontantje dan van het nieuws. Zelfs het lokale.

 

Ik moest opeens weer denken aan dit blaadje toen ik het #wot-woord van afgelopen week zag. Het woord ‘contant’. Hoewel anders geschreven staat Kontantje in de titel van het blad voor hetzelfde. Alles wat in dit krantje werd aangeboden diende contant te worden afgerekend.

 

Contant: 1) Baar 2) Betaalwijze 3) Betalingsmethode 4) Betalingsmiddel 5) Betalingswijze 6) Boter bij de vis 7) Cash 8) Directe betaling 9) Gereed 10) Gereed geld 11) In gereed geld 12) Met baar geld 13) Per cassa 14) Voorhanden geld 15) Wijze van betaling 16) Zonder uitstel van betaling

BETEKENIS GEPLUKT VAN HTTPS://WWW.ENCYCLO.NL/BEGRIP/CONTANT

 

Met de opkomst van Marktplaats en andere digitale advertentiesites verdween het krantje. Ik geloof dat het nog een tijdje digitaal heeft bestaan maar buiten een artikel over de koppeling tussen krant en site kan ik er niets meer over vinden. Best jammer. Ik heb namelijk aardig wat herinneringen aan gebeurtenissen die voortkomen uit het feit dat mijn vader wat had gevonden in de Handje Kontantje. Iets met een antennemast. Of iets met grindtegels en een Suzuki Alto. Of… nou ja, jullie snappen het wel.

 

Hadden jullie vroeger ook zulke huis-aan-huisbladen? Werden bij jullie de rubrieksadvertenties uit de plaatselijke krant gespeld? Hadden jullie andere wegen die meuk te vinden die je niet persé nodig had maar best wel kon gebruiken?



woensdag 4 mei 2022

#Wot 15, 2022

 

Op het gebied van de liefde ben ik van de oude garde. Ik ontmoette mijn lief in een kroeg. Voor die tijd bekeek ik potentiële kandidaten in disco, dancing, feestweek, school of vereniging. Mijn kinderen betreden de liefdesmarkt heel anders.

Mijn kinderen spotten potentiële geliefden nog al eens via een app. Vraag me niet welke want er schijnen meerdere te zijn. Wat ze wel allemaal gelijk hebben is dat je met iemand kan matchen. Af en toe klinkt het: ”Mam ik heb een match en we hebben afgesproken iets te gaan drinken.” Soms mondt dat uit in een periode waarin gedatet wordt, soms in een vriendschappelijk contact en een enkele keer houdt het contact voor de afspraak al op. De match was toch iets minder goed dan het op het eerste gezicht leek.

 

Nu levert daten via apps al kandidaten vanuit het hele land op. De andere ‘liefdesmarkten’ zijn nog veel willekeuriger. Tegenwoordig hoef je niet meer op vakantie voor een verre liefde, je vindt elkaar gewoon via discourt. Of via de games die je online speelt. En dan kunnen ze plotseling van over de hele wereld komen.

Eén van mijn zonen heeft een zeer innige vriendschap met iemand in de Dominicaanse Republiek via Dungeons and dragons. Een goede vriend van hem heeft een virtual relation met iemand in IJsland.

Jongste heeft een stevige vriendschap met een Engelse. Zij kennen elkaar van een LGBTI-groep op discourt. Ze spreekt geregeld af met mensen die ze heeft leren kennen via een whatsapp-groep.

 

Maar eerlijk is eerlijk. Ikzelf heb een van mijn allerbeste vriendinnen ook online ontmoet. Lang geleden via Hyves. En dat is absoluut een match. Ik ben nog altijd heel blij dat ik haar heb leren kennen.


maandag 2 mei 2022

Meest gelezen

Vandaag opende ik mijn blogpagina en zag in de statistieken dat een heel oud blog van me weer eens was bekeken na een google-search. Ik bedacht me dat ik dit blog wel vaker voorbij zie komen in mijn lijst met bekeken blogs. Het maakte me nieuwsgierig. Zou dit misschien mijn best bekeken post zijn?

Ik dook de archieven in. Volgens de ruwe cijfers zou dit blog op nummer vijf van mijn best bekeken posts staan. Maar bij nader onderzoek zag ik al snel dat de andere vier posts allemaal bezoek hadden gehad van een zeer groot aantal Russen en Indiërs, bots hoogstwaarschijnlijk. Deze kon ik dus wel met een gerust hart opschonen.

Vervolgens heb ik de originele post nogmaals bekeken en iets gedaan wat ik bijna nooit doe. Ik heb ‘m ge-edit. Slechts voor leesbaarheid maar toch. Ik heb her en der wat aangepast.

 

En nu presenteer ik jullie met trots mijn meest gelezen blog allertijden: Perthes


dinsdag 26 april 2022

#wot deel 14, 2022

 

Toen afgelopen donderdag het nieuwe #wot-woord online kwam fladderden mijn gedachten direct alle kanten op. Ze dansten op de wind van ideeën. Dronken de zoete nectar van een verlokkelijk boeket van woorden. Vlogen als een nachtvlinder tegen de lamp en doofden weer uit. Kortom, het lukte me niet mijn vele invallen over het woord vlinder te kanaliseren tot een samenhangend verhaal.

Ik schoof eht schrijven op de lange baan. Dacht er weer eens over en schoof het nog wat verder op die lange baan. Tot het schuiven niet meer ging. Het botste namelijk op het blogidee van de week ervoor. Het blog van de week ervoor blijft nog even op de lange baan maar vandaag besloot ik dat ik nu gewoon eens even moest gaan zitten en gaan schrijven. Zo moeilijk zal het toch niet zijn om uit een van die ideeën de juiste te pikken?

 

Vlinder: positief symbool van verandering en onsterfelijkheid; en de uit ogenschijnlijke dood en ontbinding geboren schoonheid (de levenloos lijkende cocon).

BETEKENIS VAN HTTP://WWW.ALLESHELDER.NL/WATIS/AURA.HTM

 

Hoewel ik echt heel veel goede ideeën had werkten ze vandaag allemaal niet. Daarom val ik terug op een oude liefde, taal en haar woorden. Ik kan mij eindeloos verwonderen over hoe we zaken benoemen. En als we het dan over vlinders hebben gaat er een schatkist open.

 

In het stadje waar ik woon hebben we een zogenoemde vlinderbuurt. Deze buurt bestaat uit straten die allemaal een vlindernaam hebben. En daar zitten zulke pareltjes tussen!

We kennen natuurlijk allemaal de citroenvlinder wel. Het kleine gele fladdertje wat in de zomermaanden veel te zien is. Waarom deze haar naam heeft gekregen lijkt vrij evident.

Bij de luzernevlinder vraag ik mij altijd af of deze zo wordt genoemd door haar kleur of zal ze meest gevonden worden op de klaversoort luzerne zoals de eikepage en de sleedoornpage?

Een argusvlinder zal wel ogen hebben, misschien een beetje zoals de dagpauwoog of de nachtpauwoog. En de atalanta zal wel heel groot zijn. Niet dat ik weet of de naam zoiets betekent maar voor mij voelt de naam reusachtig.

 

Vlindernamen spreken mij enorm tot de verbeelding. Ben ik daarin de enige of slaat mijn fantasie af en toe een beetje op hol?


p.s. ik vind het Duitse woord voor vlinder prachtig!



woensdag 13 april 2022

#wot deel 12, 2022

 

Toen ik een jaar of tien was brak Madonna net door in Nederland. Was ik al ondersteboven van Like a Virgin en Borderline, de single Material Girl vond ik fantastisch! Mede door de videoclip waarin Madonna op handen werd gedragen was zij absoluut mijn idool.

Zoals een goed tienermeisje in de jaren 80 betaamde nam ik haar liedjes van de radio op op een cassettebandje. Dat bandje draaide ik vervolgens grijs terwijl ik dansend en fonetisch meezingend mijn meisjeskamer door huppelde.

Ik wilde Madonna zijn. En als dat niet kon dan maar net zoals Madonna. Sterk, eigenzinnig, uitgesproken, onafhankelijk. Ook ik wilde een Material Girl zijn.

 

Materialistisch: 1) hechtend aan stoffelijk gewin, 2) materialist, 3) wie geld of bezit erg belangrijk vindt

 

BETEKENIS GEPLUKT VAN HTTPS://WWW.ENCYCLO.NL/BEGRIP/MATERIALISTISCH

 

Een aantal jaren later was mijn Engels enorm verbeterd en dacht ik daar toch ietsjes anders over. Materialisme was alles wat fout was in de wereld. Niet bezit maar kennis was het hoogste goed ( jaja, ik was zo’n echte hoogdravende puber) Ik ging dan wel een topbaan krijgen met een fantastisch salaris met bijbehorend huis en auto, man en kinderen maar ik zou niks geven om spullen.

 

Eenmaal echt volwassen, dus sinds een jaar of twee, drie, weet ik dat ik ernaar streef zo min mogelijk materialistisch te zijn maar het vlees is zwak. Het vlees is op sommige punten zelfs zeer zwak. Zodra het aankomt op jurkjes, schoenen of hobbymaterialen heb ik totaal geen ruggengraat. Mijn innerlijke Madonna neemt me dan bij de hand en vertelt me dat het mag, dat ik het verdien. En wie ben ik om Madonna tegen te spreken?


woensdag 6 april 2022

#wot deel 11, 2022


 

Lang, lang geleden toen manlief en ik nog niet heel lang een setje waren deden we bij zijn moeder thuis altijd samen het cryptogram uit de krant. Zelf had ik nooit eerder cryptogrammen gedaan en had veel moeite woorden te vormen uit abstracte aanwijzingen. Er scheen een logica te zijn maar deze ontging mij volledig. Maar hoe vaker we met zijn drieën aan het puzzelen waren hoe makkelijker het me af ging. Wat begon met een toevalstreffer werden steeds vaker Aha!- momenten. Ik voelde me helemaal slim worden.

 

Cryptisch: 1) duister, 2) heimelijk, 3) met een verborgen betekenis, 4) moeilijk te bevatten, 5) verbloemd, 6) verborgen

BETEKENIS GEPLUKT VAN HTTPS://WWW.ENCYCLO.NL/BEGRIP/CRYPTISCH

 

Toen we gingen samenwonen namen we ook wij een abonnement op de krant. Dezelfde als die van schoonmoeder want dat vond manlief een prettige krant om te lezen. Wat ik er fijn aan vond is dat ik nog steeds leuker crypto kon puzzelen. En als ik er niet uit kwam vroeg ik mijn schoonmoeder hoe de puzzel bij haar ging.

 

Met het veranderen van ons leven veranderde ook deze gewoonte. De krant ging steeds vaker ongelezen bij het oud papier. In het begin haalde ik de cryptogrammen er nog uit maar de stapel oningevulde puzzels groeide net zo hard als de laag stof op de boeken die ik nog wilde lezen. Tijdgebrek, vermoeidheid en andere prioriteiten.

 

Het is al lang lang geleden dat we inzagen dat we een duur abonnement op oud papier hadden en het maar hebben opgezegd. Daarmee sloot ik ook het tijdwerk waarin ik cryptogrammen maakte af. Soms mis ik het kronkel denken. Het zoeken naar een aanwijzing. Het piekeren en peinzen over hoe een zin anders kan worden gelezen, een woord vervangen of anders gespeld. Het euforische moment dat je na een dag plots het antwoord ziet. Al zal het tegenwoordig vast weer heel veel moeite kosten alle gebruikte hints en standaard verwijzingen te herkennen.

maandag 28 maart 2022

#wot deel 10, 2022

 

Wat is wijsheid? Dat is een vraag die de afgelopen dagen vaak gesteld is bij mij thuis. Met twee covid-positieve mensen, een werkend, een werkzoekend en een als vrijwilliger bijdragende aan de maatschappij een zeer relevante vraag.

 

Wijsheid: gerijpt inzicht; de waarheidmate waarin gerijpt inzicht wordt getoond

VOLGENS HTTPS://NL.WIKTIONARY.ORG/WIKI/WIJSHEID

 

De eerste keer dat de vraag op kwam was woensdag. Nummer 1 had een positieve zelftest en ging naar de teststraat. Ga ik mee? Vragen we een broer om mee te gaan? Of is ze fit genoeg om zelfstandig op de fiets te gaan en laten we dus niemand risico lopen? Het laatste bleek op dat moment de beste oplossing.

 

Donderdag kwam de vraag opnieuw voorbij. Nummer 2 was verre van fit, begon zich steeds slechter te voelen en kreeg een testadvies. Deze riep al meteen dat hij zelf heen zou rijden dus dat probleem was al snel van de baan. Maar met nummer 1 ggd-positief en nummer 2 thuisnegatief vroeg ik mij toch af of het verstandig was wel naar de bieb te gaan.

Een negatieve thuistest en de site van de rijksoverheid gaven uitsluitsel. Geen isolatie of quarantaine voor huisgenoten dus bij negatieve test gewoon gaan.

 

Ook zoonlief moest eraan geloven. Aan de thuistest dan welteverstaan. Hij is een roker en hoest dus zeer geregeld. Een sollicitatiegesprek gaat dan toch net wat lekkerder als je zo zeker mogelijk weet dat je niet onbedoeld een virus overbrengt. Gelukkig was de test negatief. De uitslag van de sollicitatie is nog niet bekend.

 

Zaterdag ging mijn al niet zo heel beste fitheidsgevoel achteruit. Hoofdpijn, wat meer moeite met ademen, moe. Laten we maar het zekere voor het onzekere nemen en een testje doen om er achter te komen of ik net als twee van mijn kinderen dagenlang niks mag gaan doen op mijn kamer. Waar manlief dan moet slapen zien we wel weer als de test positief is.

Maar dat was hij niet.

 

Maandagochtend. Nummer 1 is bijna weer beter, nummer 2 knapt op en ik voel me gammel. Ondanks dat ik niet denk dat ik nu opeens magisch wel positief ben test ik voor de zekerheid toch maar. Ik heb namelijk een vrijwilligersbijeenkomst en ik wil toch niet op mijn geweten hebben dat ik een coronagolf ontketen onder de toch al niet sterk bezette vrijwilligersgroep.

 

We wikken en wegen wat af. Ik prijs ons gelukkig dat we het covidvirus zo lang buiten de deur hebben weten te houden. Nummer 1 rolt zoals eigenlijk al haar hele leven zeer aardig door het ziekteproces heen. Nummer 2 heeft wat meer last maar ook dat is volgens het geijkte patroon. Die wordt van elk virus in een klap heel ziek, blijft dat een of twee dagen en even zo plotseling is het weer achter de rug.

Dat nummer 3 niet ziek wordt past in hetzelfde patroon. Die is ove een week of wat een of twee dagen doodziek en gaat daarna weer door alsof er nooit iets aan de hand is geweest.

 

Zelf ben ik vooral blij en opgelucht dat ik zelf nog steeds negatief test. Ik hoef niet te weten hoe ik dit virus door zal komen. Laat mij maar lekker genieten dat mijn hart nog steeds naar behoren klopt. Lijkt me wijsheid genoeg.