donderdag 23 mei 2013

Mijn muzen


Muze ~ 1) Beschermgodin van kunsten en wetenschappen 2) Dochter van mnemosyne 3) Godin van de kunst en wetenschap 4) Godinnen 5) Godin 6) Godin van kunsten en wetenschappen 7) Godin van zang en wetenschap 8) Inspiratie 9) Inspirerende godheid 10) Kunst 11) Mythologisch figuur 12) Mythologisch wezen 13) Persoonsbenaming 14) Zangnimf 15) Zangster 16) Zanggod


De grote vraag achter de #WOT van vandaag is of ik een muze heb of er in geloof? Spreek ik voor inspiratie mijn muze aan of zoek ik de inspiratie niet buiten mijzelf?
Verhalen liggen overal op de loer. Ze kunnen me elk moment bij de kladden grijpen. Al zit er wel een verschil tussen mijn persoonlijke blogs en mijn fictieve blogs.
Mijn persoonlijke blogs zijn vaak verhalen die in mij zitten. Neem als voorbeeld dit blog. Mijn gedachten erover leven al langere tijd in mij, hebben in de loop van de dag een verhaal gevormd en wachten nu geduldig tot ik ze de weg naar buiten laat zien. Voor deze blogs heb ik eigenlijk enkel een onderwerp nodig.

Hoe anders ligt dat toch voor fictie. Inspiratie voor fictieve verhalen hangt continu in de lucht. Mensen die ik ontmoet verworden tot onderdeel van een personage, gebeurtenissen op straat gaan in mijn hoofd hun eigen leven leiden en een enkel woord associeer ik tot een verhaallijn. Het  enige wat ik dan nog moet doen is alle opgedane inspiratie in de juiste hoeveelheid bij elkaar doen en er een verhaal van bakken.
Soms gaat dat snel en soepel en lijkt het alsof ik een kant en klaar verhaal uit de lucht heb geplukt, maar even zo vaak is het een heel gezoek en gepuzzel om de ingrediënten in de juiste hoeveelheden bij elkaar te krijgen. Vaak is het niet een gebrek aan inspiratie maar meer het snoeien van het woud der mogelijkheden.
Maar uiteindelijk komt het bij beide soorten verhalen maar op een ding neer, ik moet me openstellen voor de juiste gemoedstoestand en mezelf ontdoen van zelfkritiek. Maar vooral  vertrouwen op de kronkels in mijn hoofd die altijd alle kanten opgaan en van het kleinste voorval een enorm drama maken. Want uit die kronkels ontstaan de beste verhalen.
Eigenlijk is dus mijn bizarre gepieker mijn allergrootste muze.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.


donderdag 16 mei 2013

#WOT deel 20


Koffie ~ pleur, leut, troost, de bonen en bessen van de koffieboom, hetzij in de hoornschil, ongebrand of gebrand, en tevens gemalen, cafeïnevrije, vloeibare en oplosbare koffie


Tekst toegestuurd gekregen door een vriendin.

Koffie,  een #WOT naar mijn hart. Ik ben verzot op koffie. Ik ben verslaafd aan koffie. Er gaat geen dag voorbij dat ik geen koffie drink. Nou ja, er is wel één dag geweest maar toen moest ik nuchter de operatietafel op en kon daarna 24 uur lang niets binnen houden. Maar voor de rest kan ik mij geen dag na mijn twaalfde herinneren zonder koffie.
In mijn familie- en vriendenkring is het algemeen bekend, wanneer ik ’s morgens uit bed stap is dat enkel mijn omhulsel. Zelf ben ik nog niet aanwezig. Pas als er een kop koffie in zit kun je tegen me gaan praten. Tot die tijd is dat nodeloos tijdverdrijf want ik registreer nog niets.
Pas bij de tweede kop koffie begint mijn geest neer te dalen in mijn lijf. De automatische piloot wordt uitgeschakeld en ik neem zelf de besturing over. Voorzichtig kan het predicaat ‘wakker’ op mij worden geplakt.

Ondanks dat ik een echte koffieleut ben, ben ik wel kieskeurig. Ik drink mijn koffie zwart. Er mag geen zuivelproduct in de buurt komen en een korrelsuiker laat mij al griezelen als ik nietsvermoedend een slok neem. Voor mij geen cappucino, latte machiato of koffie verkeerd. Nee, koffie is zwart en hoort ook op die manier gedronken te worden.
Ik snap dat jullie nu vermoeden dat je mij altijd een bak koffie mag voorschotelen. En dat vermoeden klopt grotendeels. Maar zelfs ik maak uitzonderingen. Zo heb ik bij mijn schoonvader maar een keer koffie gedronken. Het was ronduit smerig. En toen ik hoorde hoe zijn vriendin met het zwarte goud omging heb ik er nooit weer koffie gedronken. Typisch gevalletje van verkeerde zuinigheid. “Een gebruikt filterzakje kun je best nog een keer gebruiken. Gewoon een schepje koffie erbij en de koffie is weer hartstikke lekker.” Kan het erger? Ja dus. Dezelfde vrouw vond het zonde oude koffie weg te gooien. In Drents zei ze dan:”Gewoon e’m in een pannegie en tis weer warm.” Bij de herinnering lopen de griebels me weer langs mijn ruggengraat.

Na jarenlang onbeperkte koffieconsumptie kreeg ik last van een hardnekkige bijwerking. Ik leed aan slaapritmestoornissen. Na veel gehannes en ‘Ja maar’ kon ik niet langer mijn ogen sluiten voor de harde werkelijkheid. Ik moest iets doen aan mijn koffieverslaving. Sinds een aantal maanden ben ik semi-vrijwillig geminderd met koffie nuttigen. Braaf drink ik ’s middags thee. En in moeilijke slaaptijden drink ik ’s avonds cafeïnevrije koffie. Flink wennen, maar ik slaap tegenwoordig weer stukken beter.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier

maandag 13 mei 2013

#50 books- vraag 18


Welke door literatuur geïnspireerde tatoeage zou jij graag willen hebben?

Wie al een aantal van mijn #50 books-blogs heeft gelezen weet dat ik nogal gecharmeerd ben van Terry Pratchett. Als ik iemand zou willen kunnen citeren is hij het wel. Als ik dan iets van een schrijver op mijn lijf zou vereeuwigen zou het zeker iets van hem zijn. De grote vraag is alleen wat het dan zal worden. Een quote? Een personage? Of een combinatie van beiden?
Om deze vragen t beantwoorden ben ik nogmaals in de personages en quotes van de door mij zo bewonderde schrijver gedoken in een poging de mogelijkheden in kaart te brengen

Het eerste wat mij te binnen schoot was Granny Weatherwax, met onder haar afbeelding de quote “It is true that words have power, and one of the things they are able to do is get out of someone’s mouth before the speaker has the chance to stop them.” 
Of misschien deze tekst “Destiny is important, see, but people go wrong when they think it controls them. It's the other way around.” 
Of toch “Witches were a bit like cats. They didn’t much like one another’s company, but they did like to know where all the other witches were, just in case they needed them.” 
Photo credit: jimd2007 / Foter.com / CC BY
Alle drie de quotes geven de reden voor een afbeelding van haar weer. Wijsheid gecombineerd met psychologie van de koude grond. Mensen hoeven niet te weten wat ze kan zolang ze maar denken te weten wat ze kan. Toegepaste hekserij is voor haar niet meer dan boerenslimheid en hoofdelogie. Zelf legt ze het als volgt uit:
“That's one form of magic, of course." 
"What, just knowing things?" 
"Knowing things that other people don't know.”
 

Maar struinen door personages en hun uitspraken maakt het er niet makkelijker op. Zo voel ik veel sympathie voor Death, de in kapitalen sprekende personificatie van de dood. Zijn behoefte mensen en hun emoties te begrijpen leiden vaak tot prachtige vragen en observaties. “ HUMAN BEINGS MAKE LIFE SO INTERESTING. DO YOUKNOW,THAT IN A UNIVERSE SO FULL OF WONDERS, THEY HAVE MANAGED TO INVENT BOREDOM.”
Of zal ik kiezen voor een niet-sprekend personage als Luggage. Dit personage heeft alles in zich wat mij zo aanspreekt in de Schijfwereld.  Of wordt het toch “It is said that your life flashes before your eyes just before you die. That is true, it's called Life.” 

Eigenlijk biedt Pratchett mij teveel mogelijkheden. Ik kan simpelweg niet kiezen. En dus wordt het een tovernaarshoed met daaronder de volgende tekst: "The truth. It is a beautiful and terrible thing and therefore be treated with great caution"  Inderdaad, een quote uit Harry Potter. Ik blijf dus wel in de fantasiewereld.
De plaats op mijn lijf zal mijn kuit of enkel worden. Simpelweg omdat die redelijk fraai gevormd zijn en er niets onder lijdt als daar wat extra aandacht ernaar toegetrokken wordt.

#50books is een initiatief van Petepel. Elke week op zondag zal hij een nieuwe boekvraag posten die door iedereen vrij mag worden ingevuld. Alles is toegestaan. Een foto, een recensie, een persoonlijke herinnering, enzovoorts. De beantwoording van de vraag hoeft helemaal niet op dezelfde dag of binnen een week. Wanneer je het blog klaar hebt, post het dan en plaats een link onder de betreffende vraag, zodat iedereen het kan volgen en bij je komt kijken.


vrijdag 10 mei 2013

Dingen die gebeuren.




Afgelopen zondag ging telefoon. Toen ik op nam kreeg ik mijn moeder aan de lijn. Na een korte begroeting kwam ze meteen ter zake: ”Heb jij nog babyspulletjes? Je wordt namelijk tante.” Snel logisch nadenken leed tot de conclusie dat mijn broertje vader zou worden. Dit bleek te kloppen. Helaas moest ik ontkennend antwoorden. Na de brand hebben we grote zolderopruiming gehouden en enkel de wieg hebben we gehouden. Natuurlijk bood ik deze meteen in bruikleen aan, wat in dank werd aanvaard. Toen kwam de volgende vraag. “Weet je nog iemand met babyspulletjes? Het kindje komt namelijk al snel. Waarschijnlijk in augustus of september. Er is dus maar weinig tijd alles te verzamelen.”
Waarschijnlijk hoorde mijn moeder mijn hersenen rekenen want zevervolgde al snel:” Ze wist het niet. Geen enkel vermoeden tot ze steeds wat in haar buik voelde bewegen. Afgelopen week zijn ze naar de huisarts geweest en die vermoed dat ze al een maand of vijf zwanger is. Van de week moeten ze naar de verloskundige en horen ze de zwangerschapstermijn.”

Vandaag was de grote dag. En aan het eind van de middag kwam het verlossende bericht. Dertig weken zwanger. Ik knipperde eens met mijn ogen, deed met behulp van de agenda nog eens wat rekenwerk en schrok. Dertig weken? Dan is de bevalling al over 8 tot 12 weken!
Ik had her en der al nagevraagd, een oproep op facebook gedaan en van deze en gene al wat toezeggingen, maar nu begint de tijd toch wel een beetje te dringen. Morgen maar de zolder op voor de wieg en de toezeggingen om zetten in ophaaldaden. Rond 19 juli wordt ik weer tante!

p.s. meubeltjes en dergelijke zijn allemaal al toegezegd. Maar mocht je nog kleertjes in kleine maatjes hebben dan kun je ze daar enorm blij mee maken. 

donderdag 9 mei 2013

#WOT deel 19


Romantiek ~ 1) Als in een roman 2) Cultuurperiode 3) Heerschappij van het gevoel 4) Kunststijl 5) Kunstrichting 6) Kunststroming 7) Richting in de kunst 8) Romantisme 9) Tijdperk in de kunst 10) Wat tot de fantasie spreekt

Grote romantiek is aan mij niet besteed. Ik maak geen lange wandelingen terwijl ik de hand van mijn liefste vasthoud. Als ik een lange wandeling maak is dat omdat ik even alleen wil zijn. Geen picknick in het lentezonnetje want ik word iebelig van de beestjes. Geen dinertje bij kaarslicht want ik zie graag wat ik eet. Geen samen staren naar een zonsondergang want de stilte roept teveel  onrust op.
 Het enige wat ik ooit uit puur romantische overwegingen heb gedaan is trouwen. Daar zat geen enkele pragmatische reden achter, enkel de wil onvoorwaardelijk in deze relatie te geloven. Dat was dan meteen ook het enige romantische aspect aan het huwelijk. De datum, het tijdstip en de feestlocatie waren volledig uit praktische overwegingen. De datum was de dag voor Hemelvaartsdag zodat we er een lekker lang weekend achteraan zouden hebben. Het tijdstip was zo gekozen dat de jongste twee gewoon hun middagslaapje konden houden. En de feestlocatie was centraal, niet te ver van Meppel en een plek waar kinderen zich kunnen vermaken. En het aanzoek ging per mail naar manliefs werkplek.

Voor mij dus geen romantiek met een hoofdletter. Voor mij zit romantiek niet in grootse gebaren. Romantiek is voor mij een kopje thee gebracht krijgen als ik in bad lig. Romantiek is voor mij het in stilte aan tafel zitten na een heftig gesprek waarin besloten is elkaar en de relatie niet op te geven. Romantiek is voor mij een klein knikje van manlief als we moeilijke beslissingen moeten nemen omtrent onze kinderen. Romantiek is voor mij samen met het bord op schoot een muziekdocu kijken als de kinderen een weekend weg zijn en aan de hand van die docu hele gesprekken hebben over muziek, de betekenis, hoe het ons laat voelen en wat we bewonderen of mooi vinden. Romantiek is voor mij een knuffel krijgen als ik daar om vraag omdat die ene knuffel op dat moment alle liefde, steun en begrip geeft die ik nodig heb.

Voor mij zit romantiek vooral in het dagelijkse. De kleine dingetjes waardoor je weet waarom je voor de ander hebt gekozen. En vooral ook dat die keuze de juiste was.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

woensdag 8 mei 2013

Hij wordt groot


Al langere tijd heeft oudste het erover dat hij wat geld wil verdienen. Een folder- of krantenwijk leek hem wel wat. Een idee wat we van harte toejuichen. Hij staat dus al een tijdje aangemeld bij een aantal bezorgbedrijven.

Maandagmiddag ging de telefoon. Een vriendelijke mevrouw meldde mij dat ze op zoek was naar Tim. Ik heb Tim de telefoon gegeven en geprobeerd te luistervinken. Dit was helaas vrijwel onmogelijk omdat Tim niet veel meer zei dan ‘ja’ of ‘nee’. Daar schoot mijn nieuwsgierigheid dus weinig mee op.
Gelukkig maakte Tim dit helemaal goed toen het telefoongesprek beëindigd werd. Het bleek de bezorgdienst van de Meppeler Courant te zijn die naarstig op zoek waren naar iemand die van woensdag 8 mei tot en met woensdag 15 mei de krant wilde bezorgen bij ons in de buurt. Hoewel Tim heel graag een eigen wijk wil begreep hij heel goed dat ‘nee’ zeggen een eigen wijk niet dichterbij zou brengen en ook dat een weekje bezorgen toch wat extra geld op de bankrekening brengt.

Vanmiddag stond er een man voor de deur met een stapel kranten en fietstassen. De tassen zijn direct op de fiets gemonteerd en na het met de kaart van onze wijk bij de hand doornemen van de adressenlijst, is Tim vertrokken. En plots realiseerde ik wat ik al een tijdje zag, nu wordt hij echt groot. Niet alleen is hij al minstens 15 centimeter langer dan ik en 10 kilo zwaarder, nu begint hij ook al zijn eigen geld te verdienen.
Mijn hart gloeide van trots, maar stiekem moest ik inwendig een traantje wegpinken.

maandag 6 mei 2013

50books – vraag 17


Jarenlang ben ik een fervent bibliotheeklezer geweest. Vaak tot grote tevredenheid maar soms deed de staat van de boeken mijn hart bloeden. Een stuk gelezen boek heeft zo zijn charme maar een mishandeld boek laat een heel andere indruk achter. 
Waar een stukgelezen boek tevreden en voldaan aanvoelt bij een losgelaten rug, een klein scheurtje in een bladzijde of een beduimelde afdruk, zo is de pijn van een boek waar rücksichtlos een pagina uitgescheurd is. En het verschil is zo duidelijk te zien dat ik mij wel eens heb afgevraagd waarom zo’n boek direct bij het inleveren niet meteen naar de boeken-eerste-hulp is gebracht. Zo’n boek verdient liefde en aandacht voor herstelwerkzaamheden. De mishandeling is nog steeds zichtbaar maar de tijd die in het helen is gestopt verzacht de pijn.
Wat mij nog meer stoorde waren de aandachtsstreepjes en neergekladde opmerkingen, vaak met pen, die mijn onbevangenheid waarmee ik aan het boek begon  teniet deden. Ze stuurden mijn gedachten, plantten een mening in mijn hoofd, bepaalden voor mij wat wel en niet ter zake deed.

Voor mij zijn boeken als een mooie auto. Het zijn gebruiksvoorwerpen en dus mag sporen van gebruik zien. Het geeft een boek zijn eigen charme. Ook een ongeluk vind ik naar maar ook dat draagt bij aan het  verhaal wat het aanzicht van een boek uitdraagt. Maar opzettelijk schade toebrengen in welke vorm dan ook, is vandalisme. Of pure afgunst.

#50 books is een initiatief van Petepel.Elke zondag wordt er een boekvraag gepost die door iedereen vrij mag worden ingevuld.

donderdag 2 mei 2013

#WOT deel 18


Herdenken ~ 1) Gedachten 2) Gedenken 3) Hulde aan een gestorvene brengen 4) Herinneren 5) In herinnering brengen 6) Memoreren 7) Solemniseren 8) Vieren

Ik ben een kind van na de oorlog. Ook mijn beide ouders zijn van na de oorlog. De generatie daarboven was van het type ‘wat geweest is, is geweest en daar hebben we het niet over’. Zij waren twintigers in die periode. De ouders van mijn moeder zullen vast en zeker de gevolgen van oorlog aan den lijve hebben ondervonden als in 1943 getrouwd stel met een baby in Haarlem. Maar ze hebben altijd gezwegen over die tijd. En dat mijn vaders vader aan de grote NS-staking heeft meegedaan weten we alleen door de herdenkingsmunt die mijn vader als kind van zijn moeder heeft gekregen. De man zelf was ten al enige jaren overleden en over hem wil mijn oma, buiten wat algemeenheden niet praten. Dat was allemaal in een ver verleden en daar moet het blijven.
Zover ik weet is er geen enkel familielid omgekomen, zijn er geen verhalen over verzet en ook over collaboratie is mij niets bekend.

Er is dus geen persoonlijke link met de nationale herdenking. En toch hecht ik er veel waarde aan. Ik houd mijn kinderen binnen. Ik zorg dat ik om uiterlijk kwart voor acht thuis ben. En de twee minuten stilte worden strikt nageleefd. Waarom?  Omdat we in ons jachtige bestaan, onze jeugdige overmoed en vanzelfsprekende vrijheid even stil moeten staan dat het gevaar voor separatie, discriminatie en vervolging nog altijd op de loer ligt. Kijk naar de discussie over de Islam. Kijk naar de eerste reactie op geweldsdelicten(‘zeker weer die vieze Marokkanen, Antillianen, Somaliërs, etc’). Kijk naar de publieke reacties op de dood van een islamitisch tienermeisje (vast en zeker eerwraak). Kijk naar de toenemende homo-haat.
In een tijd waarin we denken te hebben geleerd van het verleden, duikt het  spook van de ongelijkheid maar al te makkelijk weer op. 


Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost hier in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

Bloginspiratie? Doe mee aan #WOT


Sinds enkele weken is #WOT (Write On Thursday) een vast onderdeel van mijn schrijfweek geworden. Ik was op zoek naar een extra invulling van mijn voornemen dagelijks te schrijven. Wat extra inspiratie om mijn schrijfvaardigheid te vergroten. Via een medeblogger kwam ik bij #WOT terecht.  Het idee is eenvoudig, elke donderdag plaatst Pixelprinses een woord in een blog. Dit woord is de inspiratiebron van die dag. Hoe het blog wordt ingevuld is aan de schrijver zelf. Zolang het gegeven woord maar de inspiratiebron is.
Het meedoen aan deze wekelijkse schrijfopdracht levert mij buiten inspiratie nog wat op. Het brengt extra lezers naar mijn blog. Sowieso op donderdag als mede-bloggers komen kijken wat mijn bijdrage van die week is, maar deze mensen komen ook andere blogs en verhalen lezen. Het heeft dus mijn netwerk vergroot. Wat ook erg leuk is aan het meedoen aan een blogopdracht is het lezen van de blogs die andere deelnemers hebben geschreven. Het is soms verbazingwekkend hoe verschillend de interpretatie van een enkel woord kan zijn.
Ben jij iemand die dagelijks wil bloggen maar heb je soms wat moeite dagelijks inspiratie te vinden? Of wil je net als ik je schrijfvaardigheid vergroten? Ben je op zoek naar wat afwisseling op je gewone schrijfwerk? Of lijkt wekelijks een blogopdracht schrijven je een leuke uitdaging? Doe eens gek en doe gewoon mee! Hier kun je wekelijks de opdracht vinden, maar je kunt Pixelprinses natuurlijk ook op twitter volgen dan zie je de opdracht vanzelf in je timeline verschijnen.