Gisteravond staat
plots middelste ernstig verward beneden. Terwijl hij verwilderd om zich heen
kijkt bralt hij een onsamenhangend verhaal waar ook hijzelf geen touw aan vast
kan knopen. Hij stuurt zichzelf naar de wc en zegt dat hij daarna
terugkomt om te vertellen wat hij nou eigenlijk wil zeggen. Hij is niet meer
terug geweest in de woonkamer.
Nadat ik van de
verbazing ben gekomen weet ik dat dit een eerste aanwijzing kan zijn dat
middelste morgen ziek thuis is. Als hij nu goed in slaap valt waait het over.
Wordt hij nog een keer wakker is het misse boel.
Hij wordt nog een paar
keer wakker. Dan loopt hij naar onze kamer. Draalt wat rond. Weet niet goed wat
hij wil zeggen en terwijl hij onsamenhangend bralt gaat hij weer terug naar
bed.
Vanochtend werd ik
twee keer van hem wakker. Een keer terwijl hij weer de deur open gooit en in de
deuropening blijft staan. En een keer terwijl hij naast me in bed gaat liggen.
Mocht van zijn vader als hij mij maar niet wakker maakte. Ik heb snel mijn mond
weer gehouden en gedaan alsof ik sliep.
Wanneer ik oudste
wakker maak vertel ik hem dat zijn broer afgelopen nacht behoorlijk heeft lopen
spoken. Hij kijkt eens glazig en plots zie ik een tl-balk lampje aanspringen.
Plots snapt hij het rare gedrag van zijn broertje die gisteravond de deur opengooit,
de kamer binnen loopt, roept dat hij wat wil vragen en weer weg loopt.
Bijzonder is hij, onze
middelste. Ondertussen heb ik geleerd dat dit betekent dat hij ziek wordt. Dat
dit zijn manier is om het onbestemde gevoel van koorts en ziek zijn vorm te
geven maar geloof me dat we lange tijd behoorlijk hebben gepuzzeld wat voor
betekenis dit gedrag toch had.