Liefde ~ 1) Affectie 2) Amor 3) Belangstelling 4) Blijk van genegenheid 5) Diepe genegenheid 6) Elkaar lief hebben 7) Gehechtheid 8) Genegenheid 9) Hoofddeugden van Lao Tse 10) Innigheid 11) Min 12) Nauwe verwantschap 13) Neiging 14) Passie 15) Sterk gevoel 16) Sterke genegenheid 17) Toewijding 18) Vlam 19) Warme genegenheid 20) Warme toegenegenheid
Een aantal jaar geleden gong het niet zo goed met mij.
Ik was flink overspannen, had angstaanvallen en was een emotioneel wrak. Om uit
dit dal te klimmen koos ik ervoor ELW, emotioneel lichaamswerk, te gaan doen.
De cursus was pittig. Wekelijks werd ik geconfronteerd
met mijn eigen ideeën over hoe ik zou moeten zijn, wat ik zou moeten doen en
hoe fout ik alles in eigen ogen deed. Ik was er vast van overtuigd dat ik geen
enkele toegevoegde waarde had.
Ook werd pijnlijk duidelijk dat ik mijzelf parkeerde.
Emoties die even niet handig waren werden aan de kant geschoven. Leuke dingen deed ik
alleen als er echt niet iets anders was wat ik zou moeten of kunnen doen. Die
moest ik van mezelf eerst verdienen. En ik moest altijd zorgen dat ik op het
ergste was voorbereid.
Ik herinner me nog vrij duidelijk een deel van een
oefening. Een groot deel van de groep liep rond in de zaal en ik stond met mijn
rug tegen de muur gedrukt. Ik voelde mij zo afgesloten van alles wat in de rest
van de ruimte gebeurde. Ik wilde daar ook zijn. Ik wilde ook lopen, praten,
ontmoeten, leven maar kon geen stap verzetten. Ik zat gevangen in een
verlammende angst.
Ik kende dit gevoel maar al te goed. Ik had het al
jaren. Mensen om mij heen ondernamen dingen, gingen op reis, uit eten, spraken
af met vrienden. En ik wilde dat ook zo graag maar kon mij niet ontworstelen
aan het idee dat ik dat niet verdiende. Dat ik daar geen recht op had. Dat ik
eerst moest zorgen dat er geen erge dingen konden gebeuren.
Mijn kinderen
moesten veilig zijn, zich goed voelen, op de juiste school zitten, een goede
toekomst hebben. Mijn man moest zich geen zorgen hoeven maken. Mijn vrienden
moesten niet het gevoel hebben dat ze voor me moesten zorgen. Ik wilde geen blok
aan mensen hun been zijn of mezelf opdringen.
Het leven voltrok zich binnen mijn gezichtsveld maar
ik durfde niet in te stappen.
Terwijl ik dit typ voel ik hoeveel er sinds die
oefening is veranderd. Ik wil niet langer aan de zijlijn staan. Ik wil leven.
Ik wil het ondergaan. Ik wil de controle loslaten. Ik wil me laten meevoeren.
Ik wil vreugde en verdriet voelen. Ik wil van mijn voeten worden gevaagd (maar
niet te vaak of teveel, want dat is nog steeds heel erg eng). Ik wil het leven
vieren. Ik wil het leven liefhebben. Ik wil de enorme liefde die ik heb voor
het leven de aandacht geven die ze verdient.