WOT 2017 deel 42

Clichés ~ 1) Afgesleten uitdrukking 2) Afgezaagd gezegde 3) Alledaags gezegde 4) Beelspraak 5) Drukvorm 6) Flauwe opmerking 7) Fotografisch negatief 8) Fotografische drukplaat 9) Geijkt taalgebruik 10) Geijkte uitdrukking 11) Gemeenplaats 12) In metaal geëtste voorstelling om te drukken 13) Nageprate zegswijze 14) Negatief van drukvorm 15) Nietszeggende uitdrukking

Een paar dagen geleden zag ik  de metoo-hashtag  voor het eerst op mijn tijdlijn verschijnen. Het deed wat met me. Ik overwoog zelf de hashtag te plaatsen maar zag er van af. Natuurlijk had ik wel mijn deel aan seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt maar ik ben niet misbruikt of verkracht. Zou het dan niet wat aanstellerig zijn zo’n beladen hashtag te plaatsen?

Toen kwamen de tegenargumenten online. Vrouwen weten toch wel dat ze het over zich zelf afriepen. Vrouwen maken toch ook goed gebruik van de gevoelens die ze oproepen. Vrouwen kunnen er toch ook voor kiezen opmerkingen te negeren of zich te verweren. Vrouwen die zo’n hashtag plaatsen, plaatsen zichzelf in de slachtofferrol. Niet alle mannen zijn zo. Niet alle mannen doen dat. En ook, laten we vooral niet vergeten dat ook mannen worden misbruikt. Alle clichés kwamen voorbij.

Hoe meer tegenargumenten ik las, hoe meer het belang van de hashtag duidelijk werd. Snappen mensen dan echt niet dat echt elke vrouw seksueel grensoverschrijdend gedrag ervaart? Of mag de vrouw nog steeds niet zelf haar grens bepalen?

Plots drong mijn eerdere twijfel bij mij door.  Ik had alle tegenargumenten al gewogen in mijn besluit tot het wel of niet plaatsen van de hashtag. Ik had wat ik had meegemaakt als niet ernstig genoeg weggezet. Ik had het alle seksueel getint grensoverschrijdend gedrag als gewoon en alledaags weggezet. Ondanks dat ik door die ervaringen wel degelijk negatief word beïnvloed.

Ik heb me onveilig gevoeld op een treinperron. Ik heb me ongemakkelijk gevoeld in het openbaar vervoer door iets te nadrukkelijke blikken op mijn rok. Ik heb me gehaast om ’s nachts zo snel mogelijk veilig thuis te komen. Ik heb genegeerd en verweerd. Ik ben uitgescholden voor hoer omdat ik een jongen wilde zoenen. Ik ben uitgemaakt voor hoer omdat ik niet wilde zoenen. Ik heb te horen gekregen ondanks dat ik niet wilde een zoentje te geven want ‘dan hield hij wel op met aandringen en zeuren’.

Ondanks de seksuele revolutie heb ik geleerd dat mijn seksualiteit niet aan mij behoorde maar aan ieder die daar een al dan niet gefundeerde mening over had. Ik heb mij geremd gevoeld in het hebben van seks omdat ‘mannen maar op een ding uit zijn’. Ik heb mij laten leiden door de angst een slechte reputatie te krijgen. Ik heb mij aangepast om niet aanstootgevend te zijn. Ik heb gemerkt dat het niet uitmaakt wat je wel of niet doet, mensen oordelen toch wel. En op het gebied van vrouwelijke seksualiteit voornamelijk negatief.

De hashtag metoo is dus wel degelijk nodig. Zolang slutshaming, bangalijsten en catcalling heel normale termen zijn is de vrouw geen eigenaar van haar seksualiteit. Mag een vrouw niet zelf bepalen waar haar grenzen liggen. Is er geen seksuele gelijkheid en is de revolutie niet voltrokken.