Lange tijd ben ik bang geweest voor de tandarts. In mijn
jeugd waren dat niet de meest prettige personen en van pedagogisch werken
hadden de meesten nog nooit gehoord. Je moest gewoon stil zitten, stil zijn en
doen wat je gezegd werd. Aan verdovingen werd niet gedaan, zo zeer zou het vast
niet doen. En als je dan zei dat et wel eg zeer deed moest je je niet aanstellen.
Die hele omgang met mensen en met kinderen in het
bijzonder was denk ik wel wat verwant aan de tijdsgeest. Ook artsen, agenten en
schoolmeesters handelden op basis van autoriteit in plaats van empathie en
verbinding.
Er is veel bijgeleerd. Zowel op het gebied van mondzorg
als in omgang met cliënten. Ik zal niet zeggen dat ik met plezier naar de
tandarts ga maar ik zit ook niet mee dagen van te voren met buikpijn en klamme
handjes te wachten tot ik die stoel in moet. En dat is heel fijn. Ik heb
namelijk een aantal jaren achter elkaar veel pech gehad met mijn gebit. Gaatjes,
Kaakontstekingen, wortelkanaalbehandelingen en zelfs een bezoek aan de
kaakchirurg voor het schoonmaken van een al paar keer behandeld wortelkanaal.
Tandarts =
1) Beroep 2) Gebitsspecialist 3) Medisch beroep 4) Mondarts 5) Specialist in de
geneeskunde 6) Tandheelkundige
De laatste jaren gaat het heel goed. Soms lijkt het
gewoon zonde van mijn tijd, die tandartsafspraak. Ik kom binnen, doe mijn mond
open en enkele tellen later mag ik weer naar huis. Zo gezond is mijn mond
tegenwoordig.
Gelukkig maar want er is ontdekt dat mondgezondheid veel
belangrijker is dan pijnvrij en ademfris zijn. De vervelende tandplak en
tandsteen blijken van zeer grote invloed op je lichaam. Het is al langer bekend
dat zwangerschap en mondgezondheid elkaar behoorlijk kunnen beïnvloeden maar er
schijnt ook een verband te zijn tussen tandplak en plaque die zich ophoopt in
de aderen. Dat was behoorlijk schrikken.
Nu zal goed tandenpoetsen en ragen en stokeren echt een hartinfarct volledig voorkomen maar alle beetjes helpen!