Wanneer ik een lijst zou moeten opstellen van
favoriete woorden zou het #WOT-woord van afgelopen week hoog eindigen.
Ik vind het een
heerlijk woord. De klanken. De manier waarop het door de mond rolt. De
samenstelling van lettergrepen. Hoe het woord als volslagen onzin klinkt. Hoe
het klinkt alsof het uit een fantasietaal komt. Ik ben gek op dit woord.
Onomatopee ~ 1) Door klanknabootsing gevormd woord
2) Klanknabootsend woord 3) Klanknabootsing 4) Nabootsing van een klank in een
woord 5) Taalkundige term
Wat ik leuk vind is dat de voorbeelden van onomatopeeën
minstens zo grappig klinken. En niet alleen grappig. Voor mij maken ze geluid
zichtbaar. Wham, beng, klets. Ik zie gewoon waar zo’n geluid vandaan komt. Bij ‘spetter’
zie ik een druppel water in een plas vallen. Bij ‘grrrr’ zie ik een hond zijn
tanden ontbloten. En bij ‘splash’ voel ik bijna hoe het onderwerp op het water
terecht komt.
Wat ik ook ontzettend leuk vind zijn onomatopeeën
die namen zijn geworden. Denk maar eens aan de koekoek, de oehoe en de kievit. Wel
opvallend dat ik eigenlijk alleen maar vogels kan bedenken.
Maar het allermooiste voorbeeld van een
onomatopee vind ik toch wel ‘floepfloep’. Een echt fantasiewoord voor een
bestaand product. En in mijn wereld een volledig geaccepteerd en gebruikt
woord. Het lijkt wel of iedereen ‘floepfloep’ in zijn soep doet.