woensdag 13 december 2023

De tijd van het jaar

Het is december. De dagen zijn kort, donker en nat. In huis staat de kerstboom versierd te zijn en overal schijnen lichtjes en branden kaarsen. Het is weer die tijd van het jaar. De tijd dat ik niets liever wil, maar altijd weer twijfel of ik het wel kan, of ik het wel iedereen wil laten zien of ik het überhaupt wel in me heb. Het is weer tijd om een kerstverhaal te gaan schrijven.


Net als andere jaren zuig ik niet helemaal zomaar iets uit mijn duim. Er zijn anderen die veel tijd stoppen in het verzinnen van onderwerpen en thema’s. Dit jaar heeft Ali Molenaar weer een aantal ideeën om mee aan de slag te gaan aangereikt.

Wil je ook jezelf uitdagen? Zoek je nog een idee voor een kerstverhaal? Vindt je het leuk om onderdeel te zijn van een groepje kerstverhalen? Kijk hier of er iets voor je tussen zit en schrijf mee!

 

Vorig jaar heb ik door omstandigheden geen verhaal aangeleverd. Dit was mijn bijdrage in 2021. 

maandag 4 december 2023

even bij praten

 

 


Het is al even geleden dat ik heb geblogd of mij op social media heb geroerd. En geloof het of niet, dat had wat redenen.

Half september ging ik met mijn moeder samen cruisen naar en in Noorwegen. Het was alles wat ik hoopte en ik hoop op termijn nog eens een cruise te maken maar dan naar Noorwegen en IJsland. Deze cruise was onbedoeld het begin van een lange pauze in het bloggen. Schrijven op een telefoon is nou eenmaal niet echt makkelijk of prettig. Ik hield het dus bij updates via sociale media en nam mij voor bij thuiskomst een uitgebreid blog te schrijven over mijn cruise-ervaring.

Dat liep anders.

 

Bij thuiskomst werd ik al snel overvallen door ziekte. En waar ik tijdenlang het virus heb kunnen ontwijken was ik nu de bok. Ik had corona. En met mij het hele gezin.

Waar ik eerst dacht dat ik er genadig van af kwam, de rest was aanzienlijk zieker dan ik, bleek ik het minst snel op te knappen. Dat opknappen ging zo langzaam dat ik mocht gaan deelnemen aan een covid-hersteltraject.

Al bij de start van het traject bleken er nog wat andere gezondheidsproblemen te zijn waarvoor ik momenteel in de medische molen draai.

 

Ondertussen kreeg het toetsenbord van mijn laptop ernstige kuren. Dus terwijl mijn energie heel langzaam terug kwam had ik nu geen gereedschap meer om te bloggen.

 

Tot overmaat van ramp botste Talyn begin november op mijn fiets tegen een andere fietser. De andere fietser heeft nog iets geroepen maar is toen doorgefietst. Talyn had minder geluk. Niet alleen ligt mijn fiets volledig in de kreukels ook zij had flinke verwondingen. Zo ernstig dat ze met de ambulance naar het ziekenhuis werd overgebracht waar ze van top tot teen werd nagekeken en op de acute opname mocht wachten op een operatie aan breuken in het gezicht. Na vier dagen mocht ze bont en blauw en met diverse hechtingen weer naar huis om te herstellen. Dat herstellen ging ook niet helemaal zonder complicaties maar ze is nu op de goede weg

Na drie weken is eindelijk alle zwelling in het gezicht weg en heeft ze nog een zeer hardnekkige bloeduitstorting op haar kaak. Haar volledig opengereten lip is netjes gehecht en het lijkt erop dat ook de lipfunctie Amet Kerst alles weer eten.

 

Tussen alle arts bezoeken, poli-afspraken, fysiotherapie, logopedie, bloedprikken en andere medische afspraken wordt er ook nog voorbereid op verduurzaming en verbetering van onze woning.

Er wordt een nieuwe hypotheek afgesloten. Er worden offertes opgevraagd en gemaakt. We hebben afspraken voor zonnepanelen plaatsen, vloer isoleren en keuken vernieuwen. En ik probeer ook langzamerhand mijn vrijwilligerswerk weer op te pakken.

 

Kortom, er was even van alles en nog wat aan de hand. Maar ondanks dat de agenda nog steeds erg vol is komt er weer een beetje puf en ruimte om te bloggen. Hopelijk precies genoeg puf en tijd om er binnenkort een kerstverhaal uit te rammelen.

woensdag 30 augustus 2023

op reis

 


Ergens in het voorjaar hing ik met mijn moeder aan de telefoon en hadden we het over vakanties. Hoewel we beiden geen echte vakantiegangers zijn, zijn er toch wel een paar dingen die we allebei nog wel eens zouden willen doen. Zo wil ik nog altijd eens een rondreis door Griekenland en/of Italië maken. Ook zijn we allebei erg gecharmeerd van stedentripjes en geen strandliggers. Toen zei mijn moeder: ”Weet je wat ik ook altijd nog eens wil doen? Een kleine cruise. En dan niet op de Middellandse zee maar naar Noorwegen ofzo .” En ik antwoordde enthousiast: ”Als  je dat gaat doen ga ik met je mee”.

Een ieder die mijn moeder een beetje kent weet wat dat betekende. En het moment dat ik was uitgesproken, ik ook. Wij gaan een cruise naar Noorwegen doen!

 

Enige tijd later begon het voorbereiden. Wat willen we? Hoe lang? En wanneer? We wilden in eerste instantie vertrekken vanuit de Eemshaven. Helaas ging daar een heleboel mis en werd de afvaart plots verplaatst naar Duitsland. Ook wel te doen maar toch een stuk minder handig voor ons.

Gelukkig hadden we nog niks geboekt dus we keken al snel verder. We kwamen uit bij een reis via Holland America Lines. Half september, zeven dagen en nachten, vertrek en aankomst in Asterdam. Helemaal wat we voor ogen hadden.

 

Hoewel we pas over ruim twee weken vertrekken zitten we volop in de voorpret. Wat moeten we mee? Hoe komen we in Amsterdam? Hoe komen we weer thuis? En vooral ook, wat moet er mee in de koffer?

Ondertussen houd ik mij ook bezig met het uitzoeken van het plaatselijk weer, het opzoeken van informatie over en bezienswaardigheden in de plaatsen die we aan doen. Kortom, de voorpret is flink begonnen.

 

woensdag 1 februari 2023

#wot deel 4. 2023

 

Er is een tijd geweest dat ik heel veel tijdschriften las. Dat is nog in de tijd dat het nog damesbladen, maandbladen en tijdschriften heetten in plaats van magazines en glossy’s. Best een tijd geleden dus.

Ik las graag maar had weinig tijd en energie waardoor boeken bleven liggen. Maar zo’n hap-snap-lees- blaadje was goed te verwerken.

 

Hoewel ik bijna een hele leesmap wel weg kon lezen ging mijn voorkeur uit naar bladen die zich richtten op jonge vrouwen. Dus niet de Libelle of Margriet maar de Viva en de Flair. Vooral de Flair vond ik een fijn lezend blad. De Viva hield zich voor mijn gevoel vooral bezig met alleenstaande, werkende, zelfstandig wonende vrouw. De Flair was iets behoudender, iets minder op seksualiteit en carrière gericht leek het. Het was allemaal iets rustiger van toon. Iets minder ambitieus. Wat meer doorsnee. En de kleding in hun rubrieken was een stuk meer betaalbaar.



 

Jaren las ik de Flair naar volle tevredenheid. Tot ook hier het gat tussen mijn leven als thuismoeder met drie kinderen en de doelgroep van jonge, werkende vrouwen zonder kinderen erg groot werd.

Ik ging op zoek naar een vervanger. Ik bladerde eens door wat Libelles en Margrieten maar dat was het toch net niet helemaal. Mijn kinderen waren nog geen tieners. Ik zat niet tegen of rond de overgang en nog wel erg jong voor hun mode.

 

Ik voelde me bijna weer een meisje van dertien. Je weet wel, tussen tafellaken en servet. Tussen Tina en Viva. En toen kwam de Esta uit. Wat vind ik het jammer dat dat blad niet meer bestaat. Dat was nou echt een blad wat dat gat tussen dertig en vijftig opvulde. Artikelen over gezinnen met bijzondere kinderen. Vrouwen met chronische beperkingen. Een rubriek over vrouwen rond de veertig. Zoveel herkenning en aansluiting Ik was helemaal fan.

 

De tijdschriftenwereld is enorm veranderd. De Flair bestaat niet meer. Ook de Esta en de Viva zijn gestopt. Of de Yes nog bestaat weet ik eigenlijk niet eens zeker. In de schappen wordt je om de oren geslagen met dure glossy’s van bekende namen maar ik voel weinig verbinding meer met deze bladen. Het is allemaal een behoorlijke ver van mijn bed-magazine geworden. En de mode uit hun mode-reportages niet te betalen.

 

Het #WOT-woord is:

Flair: 1) bijzondere handigheid, 2) charmante vlotheid, 3) fijne neus, 4) gemak in de omgang, 5) gemak waarmee men zich ergens doorheen slaat, 6) gemakkelijk in de omgang, etc.

woorden.org

 

 

 

zaterdag 21 januari 2023

#wot deel 3, 2023

 

Het is denk ik de meest gezochte eigenschap in een partner hoe vaak hoor je niet in van die datingprogramma’s dat ze vooral hopen dat hun blind date humor heeft. Vaak vraag ik me dan af wat voor humor ze dan bedoelen. Van die op het randje maar net er niet over- humor? Of van die gitzwarte die alle en iedereen genadeloos afzeikt? Of bedoelen ze dan die bulderen van het lachten-humor van Geer en Goor? Of de aloude lache of ik schiet-humor. Want zoveel mensen zoveel soorten humor.

Zo kan ik mij een verhaal van mijn ouders herinneren die toen ze nog verkering hadden naar het theater gingen. Mijn moeder heeft zich anderhalf uur lang zitten opvreten en wild ehet liefst in de pauze naar huis. Mijn vader heeft zitten gieren van het lachen. Het gezelschap waar ze naar gingen kijken was Neerlands Hoop in Bange Dagen Nog als ze Freek de Jonge ziet raakt mijn moeder zwaar geërgerd. Hoeft ze hem niet eens te horen.

 


 

Hoewel ik best een lachebekje ben denk ik niet dat ik de lach aan mijn kont heb hangen. Ik ben meestal ook op mijn grappigst als ik daar totaal geen erg in heb. Meestal is de grap het gevolg van een wat traag filtertje Pas als mensen beginnen te lachen heb ik door dat ik een best wel geniale opmerking heb gemaakt. Maar of dat nou betekent dat ik humor heb?  Dat mag de goegemeente zelf besluiten.

 

 Het #WOT-woord is:

Humor is volgens Van Dale “dat wat grappig, geestig, om te lachen is”. Wie humor heeft, heeft “oog en gevoel voor vrolijkmakende tegenstrijdigheden tussen voorkomen en bedoeling of betekenis van zaken” of, actiever, “de neiging het vrolijkmakende in gebeurtenissen het meest te doen uitkomen”

vandale.nl

 

 

donderdag 19 januari 2023

#wot deel 2, 2023

 

In mijn hoofd heb ik dit blog al honderden keren opgetikt. Ik heb geschreven over het zachte weer van vorige week, met een leuk bruggetje naar de zachtheid van stoffen en hoe het een gezins-guilty pleasure is om op een stoffenmarkt stofjes te voelen. Over de gevoeligheid van de kinderen voor stoffen op hun huis. Over de fantastisch zachte hoodie die mijn dochter met kerst kreeg waardoor ik haar wil blijven aaien als ze hem draagt.

In werkelijkheid lag ik in mijn bed opgekruld onder het dekbed. Of hing ik in het hoekje van de bank onder een dekentje te haken. Of ik was bij die poging tot haken genadeloos in slaap gesukkeld en lag kwijlend en snurkend te dromen over dit blog.

 

Het #WOT-woord is:

Zacht (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord): 1) niet hard; = week, 2) bijna niet merkbaar: iem. zacht aanstoten, 3) niet luid, bijna onverstaanbaar: zacht spreken, 4) niet ruw: een zachte hand, 5) met weinig kalk: zacht water, 6) aangenaam: een zachte winter niet koud, 7)(van de dood) niet pijnlijk, 8) niet snel: zacht rijden, 9) niet grof of bars; = goedig: een zacht karakter, 10) geleidelijk, zonder sprongen: een zachte landing

vandale.nl

 

 

Helaas ben ik al een week geveld door een fikse verkoudheid. De enige zachtheid die ik momenteel voel is de bebalsemde tissue waarmee ik mijn neus snuit. De hap honing om mijn keel te verzachten. De flanellen  dekbedhoes die mij warm probeert te houden en het heerlijke dekentje op de bank wat mij in mijn ellende omarmt.

 

Ik houd hoop. Er zal nu vast snel een einde komen aan deze verkoudheid from hell. Het zou een keer tijd worden na zeven dagen.

zondag 8 januari 2023

#wot 2023, deel 1

 

Een ieder die mij al wat langer volgt weet dat ik een enthousiast handwerker ben. Waar ik lange tijd kleding heb gemaakt voor mijzelf en mijn kinderen, heb ik mij de laatste jaren vooral op het haken gestort Ik probeer nog steeds dapper het breien goed onder de knie te krijgen. Zou graag willen kunnen borduren en pak heel af en toe een handnaaiwerkje op.

 

Mensen die mij goed kennen weten dat ik ook een zeer enthousiast beginnend handwerker ben. Ik zie iets, word enthousiast, begin er aan en dan komt het gewone leven tussendoor. Daar heeft mijn gewone leven nogal eens een handje van, tussendoor komen als ik ergens enthousiast mee bezig ben.

Dat is ook geen groot probleem maar het veroorzaakt wel vertraging in mijn handelen en afleiding van mijn tijd. Tijd die ik niet stop in het afmaken van mijn handwerkproject maar die wel net voldoende ruimte geeft nieuwe projecten te ontdekken. Projecten waar ik zo blij en vrolijk van word dat ik bijna niet anders kan dan al vast een stukje proberen. Of alvast een beginnetje maken. Of ter afwisseling van het grote project te starten

 

 

Enthousiasme is een gemoedstoestand waarbij men zich levendig en uitgelaten gedraagt en een grote geestdrift en motivatie voor iets of iemand vertoont.

nl.wikipedia.org

 

 

Het gevolg van al dat enthousiasme is dat er nogal wat projecten veel langer blijven liggen dan de bedoeling is. Sommigen liggen al lange tijd te wachten tot ze eindelijk de doos uit mogen. Anderen liggen vergeten te verstoffen of worden ergens anders voor gebruikt Nog weer anderen moeten zeer vee geduld hebben tot ze eindelijk worden voltooid

 

Het meest beruchte voorbeeld van zo’n laatste project hangt eindelijk buiten aan de lijn. Trots en lichte schaamte vullen mij als ik de deken voor mijn middelste zie wapperen Negen jaar heeft de jongen  er op moeten wachten Negen jaar!

Het begon zo goed Ik kwam op facebook een cal tegen (een cal is een patroon wat door een groep mensen tegelijkertijd wordt gehaakt) Ik vond het een mooie deken en liet hem aan jongste zien Deze werd ook enthousiast en vroeg of ik deze voor haar wilde maken. Middelste hoorde dat en vroeg of ik voor hem ook een deken wilde maken Natuurlijk gun ik beide kinderen zo’n mooie, warme deken dus vol enthousiasme gingen we aan de slag. We kozen samen kleuren uit, ze kozen allebei welke variant van de deken ze wilden en moeders ging aan de slag.

Zoas heel vaak bij mij raakte ik uit het ritme door gebeurtenissen in het dagelijks leven Beide dekens werden geregeld aan de kant gelegd en even zo vaak pakte ik ze weer op Maar na verloop van tijd merkte ik dat ik de groentintendeken voor jongste makkelijker oppakte dan de roodzwarte voor middelste.

Zwart garen is een behoorlijke uitdaging. Men zegt niet voor niets “als je iets zelfgemaakts krijgt beteken je veel voor een persoon. Is het van zwart garen dan ben je heel bijzonder en zeer geliefd.” De steken zijn moeilijk te zien waardoor er bij dit uitdagende patroon enkel bij daglicht kon worden gehaakt. En zelfs ik heb daar niet heel veel van beschikbaar voor handwerken.

Daar kwam boven op dat ik in deze variant heel veel meer fouten maakte dan in de groentintendeken. Nog nooit heb ik zoveel uitgehaald en herhaakt. En opnieuw uitgehaald en herhaakt. En nog maar eens uitgehaald. En nog eens. En nog eens. Mijn enthousiasme voor deze deken verdween als sneeuw voor de zon.

Eens in de zoveel tijd werd het schuldgevoel zo groot dat ik de deken toch weer pakte, het patroon weer opzicht en vol goede moed opnieuw verder ging. Tot het patroon weer niet uitkwam en ik weer alles wat ik er aan gehaakt had weer kon uithalen.

 

Vorig jaar was ik het zo spuugzat dat ik al mijn moed verzamelde en middelste gevraagd heb of ik wel een andere deken mocht maken met het door hem uitgezochte garen. Gelukkig ging hij snel akkoord. Hij wilde gewoon heel graag een door mij gehaakte deken en de kleuren die hij ooit eens heeft uitgezocht.

 

Het is een enorme deken geworden. De voorzichtig geschatte maten zijn 220 cm x 250 cm. Dat is best groot maar er moet ook een beer van een vent onder passen. En sinds gisteren is hij af. Eindelijk is dit project zonder einde afgerond. En omdat ik een heel nieuwe deken ben begonnen bleef het begin van de andere deken over Daar is de kat nu heel gelukkig mee. Die is net zo gek op gehaakte dekentjes als mijn  middelste en mijn jongste kind.