Bijna het hele land is in de ban van Serieus Request. Er is
bijna geen ontkomen aan de acties die er voor worden gehouden. En zoals altijd
zijn er cynici. In plaats van genieten van de medemenselijkheid te willen zien
van een actie als deze vallen ze over de commercie, over de vermeende
mediageilheid van de dj,s en over het gekozen goede doel.
Er wordt geschreven en gezegd dat er in Nederland ook armoede
is. Helemaal waar, maar ik denk dat we in dit geval armoede toch moeten
herdefiniëren. In Nederland is armoede moeite om dagelijks drie maaltijden op
tafel te zetten, geld bij elkaar moeten sprokkelen om de gas-, licht-, en
waterrekening te kunnen betalen, meubels kopen bij de kringloopwinkel, gedragen
kleding krijgen of kopen, je kinderen niet kunnen laten sporten.
Maar in Nederland hebben we wel een voedselbank zodat er af
en toe nog een maaltijd op tafel komt, er zijn betalingsregelingen te treffen
met schuldeisers en anders is daar nog de kredietbank. Er is een kringloopwinkel
voor gebruikte spullen. En als we de kraan open draaien komt er schoon water
uit.
We klagen graag en hard dat de gezondheidszorg te duur is en
dat er teveel op bezuinigd wordt. Maar we hebben wel gezondheidszorg. Als er
iets is kunnen we naar een huisarts. Als we denken dat het ernstig is, kunnen
we naar de spoedeisende hulp. Binnen een half uur kunnen we in een ziekenhuis
zijn. En daar worden we geholpen. Er zijn medicijnen voor handen. Er kunnen
röntgenfoto’s worden gemaakt en indien noodzakelijk kan er een CT- of MRI scan
worden gemaakt.
Als we zwanger zijn worden we overspoeld met adviezen,
aanbiedingen van cursussen en er is deskundige begeleiding bij bevallingen. Nog
steeds is het krijgen van kinderen niet een vanzelfsprekend iets maar het is
ons een stuk makkelijker gemaakt dan vrouwen in derde wereldlanden. Hier klagen
we als we een half uur onderweg zijn met een moeilijke bevalling, daar moeten
vrouwen zelf lopen naar de dichtstbijzijnde kliniek, meestal op twee dagen
afstand. En dan zijn ze niet bij een volledig geoutilleerd ziekenhuis maar bij
een Rode Kruispost met een verpleegster en een verloskundige. En honderden
andere vrouwen die ook moeten bevallen, aan het bevallen zijn of net bevallen
zijn. Privacy kun je op je buik schrijven, daar is geen ruimte voor.
De cynici hebben ook de mond vol van het kansloze leven wat
geholpen kinderen in de derde wereldlanden wacht, de kinderarbeid, de
uitbuiting, de ziekte, oorlogen en andere rampen. En dan hebben we natuurlijk
de overbevolking van de aarde nog. Waarom zouden we dan überhaupt nog toestaan
dat er kinderen worden geboren. Moeten we dan maar vergeten dat kinderen ook iets
betekent voor deze mensen? Niet enkel een extra mond om te voeden maar ook de
hoop op een toekomst? Een extra paar handen om te helpen het land te bewerken
en de oogst binnen te halen? (iets waar wij nog steeds de zomer- en
herfstvakantie te danken hebben) Dat deze kinderen een oudedagsvoorziening zijn
omdat ze daar geen AOW of pensioen kennen? En moeten we vooral ook maar
vergeten dat ook deze ouders gewoon van hun kinderen houden? Of is dat laatste
alleen voor behouden aan de mensen die dat kunnen betalen?
Ieder heeft recht op een mening. Het staat een ieder vrij
wel of niet te geven. Maar hopelijk willen de criticasters nog eens goed om
zich heen kijken of we het hier in Nederland echt net zo slecht hebben als in
de derde wereldlanden. Of ze echt zelf iets doen aan de uitputting van de
grondstoffen. Of ze zelf biologisch en ecologisch verantwoord omgaan met de
wereld waarop we leven. Dat ze zelf nooit iets kopen wat door kinderen gemaakt
zou kunnen zijn. En hun kritische blik niet verkondigen via een smartphone die
tot stand is gekomen door uitbuiting van de arbeiders die het in elkaar hebben
gezet.