donderdag 29 augustus 2013

#WOT deel 35

Dankbaarheid ~ 1) Blijk van erkentelijkheid 2) Danken 3) Erkentelijkheid 4) Erkentenis 5) Uiting van dank

Wat een lastig woord deze week. Ik heb zoveel om dankbaar voor te zijn dat ik niet kan kiezen wat ik tot onderwerp van dit blog maak.
Al vrij jong leerde ik dat je wel kunt gaan zitten simmen om alles wat je niet mag, niet kan of niet hebt, maar dat je beter kunt kijken naar wat je wel hebt en dat op waarde schatten en waarderen. Wie dat kan loopt over van dankbaarheid. Dankbaarheid voor de liefde in het leven. Dankbaarheid voor de schoonheid van kleine dingen. Dankbaarheid voor dierbare momenten, fijne personen, mooie vriendschappen. Mijn leven zit vol dingen die ik niet wil missen en dus ben ik dankbaar dat ik ze niet hoef te missen.

Wie nu denkt dat ik de hele dag met een gelukzalige glimlach op de lippen door het leven zweef, heeft het helemaal mis. Want ook ik heb het vaak te druk met muizenissen in mijn hoofd om dankbaar te zijn voor het alledaagse. Ik maak mij geregeld te druk om even stil te staan bij de bijzonderheid van het gewone. Ook ik neem het normale bijna altijd voor lief.

Maar soms, als ik mezelf weer eens dreig voorbij te lopen, of te veel van mezelf eis, of te veel pieker, maak ik pas op de plaats en tel mijn zegeningen. Meestal kom ik niet ver. En dat hoeft ook niet want al snel besef ik weer hoe rijk en gevuld mijn leven is. Dan weet ik weer hoeveel ik heb om dankbaar voor te zijn. En dat ben ik dan ook.



 Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

donderdag 22 augustus 2013

#WOT 34: veiligheid

Veiligheid: 1) Afwezigheid van gevaar 2) Bescherming 3) Beschutting 4) Beveiliging 5) Beveiligingsinrichting 6) Het veilig zijn 7) Het zonder gevaar zijn 8) Overvloed 9) Protectie 10) Securiteit 11) Waarborg 12) Zekerheid

Als jonge deerne heb ik mij zelden onveilig gevoeld. Ondanks dat ik me echt niet overal bij op mijn gemak voelde, waande ik me altijd veilig. Ik was toch voorzichtig en keek toch goed uit? Zoals een goede tiener betaamt, waande ik mij onkwetsbaar.

Bij het ouder worden horen groeistuipen en daar kreeg ik een aantal hevige van. Een ongezonde relatie, een langdurige ziekenhuisopname, vertrouwen in de verkeerde mensen. Ik kreeg een flink aantal krassen op mijn ziel. Dat deed niet alleen pijn, het tastte mijn basisgevoel van veiligheid ernstig aan. Hoe ernstig bleek wel na het proces van diagnostisering en het verkrijgen van zorg voor onze jongens. Mijn gevoel van veiligheid had zo’n knauw gekregen dat ik mij afsloot van het leven. Ik wilde wel leven en genieten maar ik wilde hoe dan ook niet gekwetst worden.

Groot was mijn ontreddering toen bleek dat ik zelfs aan de zijlijn van het leven kwetsbaar was. Ik kreeg paniekaanvallen en angsten. Met hulp van buiten af besefte ik mij pas hoezeer ik mij had teruggetrokken van andere mensen en het leven in het algemeen. Hoe ik mij had omhuld met schijnveiligheid. En vooral ook hoezeer ik het leven in kwetsbaarheid miste.

De weg terug naar het midden van het leven is lang. Ik struikel nog geregeld, zit nog wel eens in een valkuil en wil nogal eens de obstakels op weg naar het doel ontwijken, maar ik weet dat ik op weg ben. En misschien duurt het nog heel lang, misschien ben ik er wel bijna, maar ik zal er komen. Terug in mijn echte veiligheid.


Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

Diep triest

Het regent huiltweets op twitter. Vooral vrouwelijke twitteraars steken hun verdriet niet onder stoelen of banken. Helaas niet om de vermoedelijke gifgasaanval in Syrië, de veroordeling van Bradley Manning of het totaal negeren van persvrijheid in Groot- Brittanië. Nee, er is iets wat ze veel erger vinden. Een van hun favoriete onbereikbare fantasieën is hardhandig tot de grond toe afgebroken. De acteur Wenthworth Miller (wie? Die dude uit Prisonbreak) is homoseksueel. Tranen met tuiten huilen ze om de hun ontnomen fantasie en iedereen moet dat weten.

Wie goed zoekt tussen de jammertweets vindt een link naar een bericht over het uit de kast komen van de acteur. Wie wil kan daar lezen dat de acteur niet zo maar dit moment heeft uitgekozen om miljoenen vrouwen te teleurstellen. Wie het interesseert kan lezen dat de acteur in een  brief die hij openbaar heeft gemaakt een uitnodiging om naar Rusland te gaan heeft afgewezen omdat hij als homoseksuele man zich ernstig zorgen maakt over de houding en behandeling door de Russische overheid jegens homoseksuele mannen en vrouwen. (lees hier)


Persoonlijk vind ik zijn statement vele malen belangrijker dan zijn geaardheid. Zijn geaardheid maakt hem geen betere of slechtere acteur van. Ook is het nog steeds een zeer aantrekkelijk uitziende man.  Het feit dat zijn geaardheid door zoveel vrouwen belangrijker wordt dan zijn statement maakt me droevig. Blijkbaar is een fantasie over een onbereikbare man belangrijker dan onderdrukking van homoseksuelen. Triest. 

donderdag 8 augustus 2013

#WOT deel 32

Dingus ~ zelfstandig naamwoord als je een ander woord zo snel niet kunt vinden

"Cin, weet jij waar de dingus van dingus is?” Ik stop even waar ik mee bezig ben en kijk naar manlief. Ondertussen werken mijn hersenen op volle toeren. Waar was manlief mee bezig? Wie moet zo meteen waar naartoe? Wat zou hij aan het zoeken kunnen zijn? En op sommige dagen klinkt dan uit mijn mond:”De paardrijbroek van middelste ligt onderin zijn kast.” Of “De broodtrommel van jongste ligt nog op school dus stop maar met zoeken.” Maar nog veel vaker klinkt er een lang gerekt “Uuuuuuuh, ik heb geen flauw idee waar je het over hebt.”

Natuurlijk is manlief niet de enige in dit huis die wel eens last heeft van ‘dingus’. Het gebeurt mij regelmatig dat ik iets tegen een van mijn kinderen wil zeggen maar dat ik toch echt even niet meer weet hoe hij ook alweer heet. “Dingus, oudste, hoe heet je ook alweer? Je moet de hond nog uitlaten.” Meewarig kijkt zo’n kind me dan aan, schudt eens met het hoofd, noemt zijn naam en gaat vervolgens verder met waar hij dan ook mee bezig was. Als ik zijn naam niet noem is de boodschap vast en zeker niet voor hem bestemd. Dus herhaal ik de opdracht nog maar eens, alleen nu wel met naam.

Het dingus-syndroom stak bij mij voor het eerst de kop op toen ik zwanger was van de eerste. Zwangerschapdementie, hoort erbij wist mijn omgeving te vermelden. Ik vond het verschrikkelijk. Altijd had ik prat kunnen gaan op een uitstekend geheugen, maar nu wist ik geregeld niet meer wat ik ook alweer ging doen, welke boodschappen ik ook alweer moest hebben, hoe de buurman ook alweer heette of hoe je die dingen om je schoenen mee dicht te maken werden genoemd. Ik was dan ook zeer opgelucht toen een aantal maanden na de geboorte van oudste mijn geheugen weer als vanouds werkte.
Toen ik bij de volgende zwangerschap weer dingen begon te vergeten vond ik het nog steeds vervelend maar ik wist dat het weer goed zou komen, dus ik maakte me er niet druk om. Helaas, nog een zwangerschap verder, bleek het deze keer een stuk hardnekkiger te zin. En het leek alleen maar erger te worden. Geregeld stond ik in de keuken mezelf af te vragen wat ik daar ook alweer kwam doen. De keren dat ik zonder portemonnee in de supermarkt bij de kassa stond zijn op twee handen niet meer te tellen. En om het aantal keren dat ik na het boodschappen doen terug kon naar de winkel om nog iets belangrijks op te halen bij te houden heb ik aan een telraam niet genoeg. De term ‘zwangerschapsdementie’ dekte de lading ook niet meer helemaal, de jongste wordt namelijk over drie weken elf. Hier moet iets anders aan de hand zijn.

Lang tijd ben ik bang geweest dat ik tekenen van oud worden vertoonde. Maar dat zou wel erg vroeg zijn. Ik ben nog piepjong, daarvoor is het nog veel te vroeg. Volgens mijn moeder was het iets wat typisch bij de overgang hoorde, sinds die tijd had zij er namelijk zeer veel last van. Maar ook dat verwees ik naar het land der fabelen, met dezelfde reden als de eerste mogelijkheid trouwens. Manlief opperde dat ik gewoon een zeer chaotisch brein heb. Ja dat klopt wel, maar dat heb ik al mijn leven lang en tot voor ik kinderen kreeg had ik echt een prima geheugen. Ook dat kon de oorzaak dus niet zijn. En toen op een dag wist ik het plotseling.
Het was een dag als alle anderen. Ik moest een afspraak maken en  pakte mijn agenda om te kijken welke dag en tijdstip het beste zou uitkomen. En terwijl ik tussen alle andere afspraken, trainingen, wedstrijden, ploegendiensten, verjaardagen en andere dingen een gaatje probeerde te vinden, wist ik plots wat er met mijn geheugen aan de hand was. Mijn geheugen was niet slechter geworden, het had domweg veel meer te onthouden gekregen! En iedereen weet dat als een geheugen vol raakt, het werkgeheugen meer moeite heeft informatie op te slaan of op te vragen.


Dus mocht ik een van mijn kinderen weer eens aanspreken met ‘Dingus’, weer eens naar de supermarkt moeten omdat ik de hamburgers voor op de broodjes hamburger ben vergeten, drie keer vraag wat we nou hebben afgesproken en voor de vierde keer check hoe laat mijn trein ook alweer vertrekt, heb wat geduld. Dan is het weer tijd om mijn geheugen flink op te ruimen maar heb ik daar nog even geen tijd voor gehad.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

vrijdag 2 augustus 2013

Goede grote broer

Velen van jullie weten dat mijn kinderen etiketjes hebben. Alle drie ADHD, de middelste heeft er Asperger bij(een autistische stoornis) en de jongste heeft de hoofdprijs, die heeft ook een autistische stoornis, dwangmatig denken en handelen en een angststoornis. Soms zijn die etiketjes lastig, vaak zijn ze enkel op de achtergrond aanwezig en geregeld leveren ze bijzondere momenten op.

Enkele weken geleden mochten alle drie de jongens met mama mee naar de Donderdag Meppeldag. Terwijl we bij een erg leuke band stonden te kijken kregen de jongste twee mannen door dat ‘Q music the party’ op een ander plein aanwezig was. Als grote fans en trouwe luisteraars van ‘Q music’ moesten en zouden ze er naar toe. Met een flinke dosis afspraken en opdrachten mochten ze alvast naar het andere plein.
Toen de band waar we naar stonden te kijken ging pauzeren toog ook de rest van de groep naar het kerkplein. Al toen we aan kwamen lopen zag ik de mannetjes staan. Armen over elkaar, voetje tikkend in de maat, strak kijkend naar het podium. Ja, die stonden zich te amuseren. Vrijwel direct nadat we bij ze gingen staan gingen ze tegen het dranghek aan de zijkant van het podium aan staan. Er werden petten uitgedeeld en die wilden ze maar wat graag hebben! Helaas voor hen waren ze niet de enige  en gingen alle petten aan hun neus voorbij omdat deze in de grote meute tieners voor het podium werden gegooid. Pech voor de jongens, helemaal omdat ze bijna naar huis moesten en ik met hun vader op het andere plein had afgesproken.

Afgelopen woensdag brachten we een dagje door in een pretpark. Het park was ook ’s avonds geopend en raad eens wat er ter vermaak was die avond? Jazeker, ‘Q music the party’. Natuurlijk moesten de jongens ook nu weer even kijken. Het duurde maar even tot ze door hadden dat er ook nu petten werden weggegeven. Maar nu werden ze niet in het publiek gegooid maar gegeven aan mensen die het podium opliepen. Er kwam een druk overleg op gang tussen de jongste broers en enkele tellen later liepen ze gezamenlijk naar de trap die het podium op ging. Daar bleef de jongste stokstijf staan. Een hele dag pretparkprikkels eisten hun tol en angst overviel hem. Hij durfde de trap niet op te gaan om om een pet te vragen. Middelste probeerde nog op hem in te praten, maar van afstand kon ik al zien dat hij echt het podium niet op zou gaan. De angst straalde van hem af. Nogmaals zag ik middelste tegen  jongste praten en toen doelbewust het podium oplopen. En jawel, na even wachten kreeg hij zijn felbegeerde pet!

Even later waren de jongens weer bij ons en prijkte de pet op het hoofd van de jongste. Middelste vertelde dat jongste heel graag een pet wou maar het niet durfde te vragen en dat hij dat toen maar voor hem had gedaan. Toen we naar de auto liepen  en ik vroeg waarom hij er niet nog een had gevraagd antwoordde hij: ”Dat is toch niet netjes als je er al een krijgt.” Helemaal waar natuurlijk, maar nu had hij zelf geen pet. Bij hem zelf kwam dat besef toen we al lang en breed op weg waren naar huis. Maar de pet terug vragen aan zijn broertje  kon hij niet want die pet had hij voor zijn broertje gekregen.

De jongens hebben een afspraak gemaakt over de pet. Hij is van jongste maar mag ook gedragen door middelste, een parttime-pet dus. Ik geloof dat ik maar eens ga kijken of die petten ook te koop zijn want ik vind dat middelste zo’n pet dik heeft verdiend door zijn oprecht onbaatzuchtige daad.

donderdag 1 augustus 2013

#WOT deel 31

Naarstig ~ noest, volijverig, ijverig, industrieus, nijver, onverdroten, vlijtig, werkzaam nauwgezet, zorgvuldig

Naarstig, jeetje wat moet ik daar nou van gaan brouwen? Ga ik vertellen over hoe ik altijd naarstig op zoek ben naar dingen waarvan ik zeker weet dat ik ze vlak daarvoor nog heb gezien? Houd ik een betoog over hoe ik naarstig mijzelf kan ontleden en onder een vergrootglas leggen? Schrijf ik een blog vol over hoe ik als ik naarstig ergens mee bezig ben mezelf nogal eens voorbij hol?

Maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in. Weer een persoonlijk blog naar aanleiding van een wot-woord zie ik ook al niet zitten. Ik heb zin om weer eens een goed verhaal te schrijven. Er zijn al wat ideeën, er staan al wat opzetjes klaar, er spoken al wat verhaallijntjes door mijn hoofd. Maar om daar nou even snel het woord ‘naarstig’ in te gaan verwerken gaat vast niet werken. Dan daarbij, een verhaal in een half uurtje in elkaar draaien gaat ‘m ook niet worden. Daar doe ik veel langer over en die tijd ontbreekt momenteel een beetje.


Eigenlijk weet ik wel wat er aan de hand is. Ik zal het maar ruiterlijk toegeven, ik ben gewoon naarstig op zoek naar een reden geen blog over ‘naarstig’ te schrijven.


Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.