Weg ~ 1) Afstand 2) Autoweg 3) Apo (Grieks) 4) Absent 5)
Afwezig 6) Allee 7) Baan 8) Baanvak 9) Bevel 10) Broodje 11) Communicatiemiddel
12) Deel van een stad 13) Doorgang 14) Deel van een wijk 15) De deur uit 16)
Die straat is niet te vinden (crypt.) 17) Ertussenuit 18) Etappe 19) Ervandoor
20) Ervandaan 21) Elders 22) Failliet 23) Foetsie
Al bij het lezen van de tweet met het
nieuwe #wot-woord schiet er een liedje mijn hoofd binnen. En dat heeft zich
behoorlijk in mijn hersenen genesteld. Dus om de haverklap zing ik in mezelf :”The
road ahead is empty, it’s paved with miles of the unknown.” Verder kom ik
nooit, want meer tekst ken ik niet. En wie het ook alweer zong heb ik even op
moeten zoeken. Wel een o ja, maar ik kan niet zeggen dat ik daar zelf opgekomen
zou zijn. Maar dat is ook niet echt van belang. Het gaat me hierbij echt om de
tekst. Lekker cliché en daarom alleszeggend.
Op het gebied van mijn gezondheid heb
ik het afgelopen jaar nogal een weg afgelegd. Alles om zoveel mogelijk te
herstellen en misschien zelfs wel een klein beetje winst te behalen. Ik was
natuurlijk al behoorlijk lang aan het kwakkelen, dus het zou mogelijk moeten
zijn om hier iets beter uit te komen dan ik het infarct in ging.
Achteraf is de weg goed te zien. En
man, wat heb ik stappen, stapjes en sprongen gemaakt. Maar helemaal hersteld
heb ik mij nog niet gevoeld. Natuurlijk komt dat doordat ik een heel grote klap
heb gehad, maar ook omdat ik opnieuw vage klachten kreeg. Vooral het gevoel
adem te kort te komen bij inspanning maakt onzeker. Vooral ook omdat ik dat al
eens eerder langere tijd had.
Sinds juni draai ik daarom opnieuw in
de medische molen mee. Eerst bij huisarts die geen virus of infectie
constateerde en mij voor de zekerheid toch maar terug naar de cardioloog
stuurde.
De cardioloog kon geen duidelijk
aanwijsbare cardiologische verklaring vinden en heeft mij doorgestuurd naar de
longarts. Daar mocht ik vandaag heen. Veel duidelijkheid is er nog niet. Maar
wel is er een stukje van de weg die ik heb te gaan uit gestippeld. Weer
meerdere testen.
Of het wat gaat opleveren is onbekend. Het kan
namelijk best zo zijn dat er lichamelijk niets mis is met me, maar dat mijn
klachten een restant zijn van het infarct. Want dat schijnt te kunnen, boven
verwachting herstellen en toch restklachten hebben. Zoals de cardioloog al
waarschuwde: ’Het kan zijn dat je zult moeten accepteren dat dit het is. Dat
dit bij je hoort. Dat je je altijd enigszins beperkt zult voelen. Waarom is een
raadsel, maar dat gebeurt bij een deel van de patiënten. En bij een groter deel
dan je nu denkt.’
De weg die ik heb te gaan is dus niet
helder. En ondanks dat ik goed ben in beren op de weg zien is hij eigenlijk zo
goed als leeg. Er staan wel wat afspraken als richtpunt maar de uitkomst is zo
onbekend dat daar geen enkele verwachting aan te ontlenen is.
En dus neurie ik nog maar eens wat
voor me uit. De uitvoerende artiest is trouwens City to city, mocht iemand het zich afvragen.