Donderdagochtend stap ik met drie redelijk opgewonden zonen
in de auto. De jongste twee hebben een snipperdag mogen opnemen van school, oudste
hoeft niet te werken en ook ik heb een dag zonder afspraken. Niet helemaal per
ongeluk en toevallig, vandaag gaan we namelijk naar de Sail In van Delfsail. Maar
eerst rijden we naar Meedhuizen, naar Ben en Carla. Daar drinken we een kop
koffie, strekken we de benen en gaan
allemaal naar het toilet. En dan met z’n allen door naar Delfzijl.
Al voor Delfzijl staan we stil door boten. Er moeten even
wat zeilbootjes door een sluis. Er zijn enkel masten te zien, maar dan wel
meteen heel veel. Er passen best veel bootjes in die sluis! Nodeloos te zeggen
dat het dus even duurt voor we verder kunnen. En dat begint zijn tol te eisen
van middelste. Er wordt een groot beroep gedaan op zijn geduld.
Als we dan eindelijk de brug over de sluis over kunnen slaat
Ben al snel af naar een mogelijke parkeergelegenheid. Het is even een stukje
lopen maar dat vinden we geen van allen een probleem. Het is zelfs wel even
lekker om de benen te kunnen strekken.
Eenmaal bij de toegangsweg van de haven aangekomen stokt
onze voettocht weer. We moeten even wachten voor een historisch
cavaleriegezelschap. Ze mogen de al volop binnen gevaren plezierboten
verwelkomen. En dat gebeurt traditioneel, dus met een kanonschot. En dat was
een heel behoorlijke knal. Zo een waarvan je je ook echt welkom voelt.
We mogen weer verder lopen. Wel een paar honderd meter want
daar staat een brug tussen twee havengedeeltes open om de kleine pleziervaart
naar binnen te laten zodat er in de grote haven ruimte komt voor alle schepen
van de sail. Terwijl we voor de slagboom staan te wachten zegt oudste plots: ’Kijk,
net zo’n rondvaartboot als de Jan Plezier.’ En ja, in de verte vaart een
salonboot. Middelste ziet ‘m ook en zegt: ’Dat is de Jan Plezier.’ Natuurlijk
Jas, hier in Delfzijl is een van de eerste boten die we zien een boot uit
Meppel. ‘Ik weet het zeker want het staat daar aan de zijkant. Kijk maar. En
daar aan de achterkant staat Meppel.’ Hoe we ook kijken en turen, wij zien
niks. Tot de boot dichterbij komt, dan kunnen we allemaal lezen wat middelste
allang had gelezen, het is inderdaad de Jan Plezier uit Meppel! Nee, die jongen
heeft nog lang geen brilletje nodig.
We kunnen weer verder en lopen lekker rondkijkend door het
havengebied naar de havenmonding. Daar gaan we lekker op een dijkje zitten
wachten op de Sail In van de deelnemende schepen.
Het wordt een erg lange zit. De informatie op de website
bleek niet helemaal te kloppen, de schepen zouden wat later aankomen dan daar
op stond. Maar ook het weer werkt tegen. De wind waait straf vanuit de haven
waardoor veel schepen binnen gesleept moeten worden en dat kost ook behoorlijk
wat tijd. Dan zijn er nog een aantal vervelende buien die hoewel ze steeds maar
een paar minuten duren ervoor zorgen dat we allemaal nat, klam en ongeduldig
worden.
Maar dan melden de jongens dat er in de mist aan de andere kant van de pier schepen te zien
zijn. Ze komen er aan! Op het water in de havenmond neemt de bedrijvigheid toe.
Er vaart van alles. Rondvaartboten, motorbootjes, kleine zeilbootjes en jetski’s
met politie, door ons omgedoopt tot plietski’s.
En dan komen ze echt binnen. Helaas door de tegenwind en de
buiïgheid met gestreken zeilen maar nog
steeds erg indrukwekkend. Wat zijn die schepen groot. Wat zijn er ongelooflijk
veel mensen aan boord. En wat zitten er een boel touwtjes aan al die masten,
dwarshouten en andere palen.
Helaas blijft het weer zeer wisselvallig. Dit vergt veel van
het gestel. En hoewel nog niet alle schepen binnen zijn besluiten we terug naar
Meedhuizen te gaan. De jongens mopperen eerst nog wel wat maar onderweg naar de
auto merken ook zij dat die paar uurtjes best veel van ze gevergd hebben.
Alleen op een ander vlak.
In Meedhuizen ploffen we met zijn allen op de beschikbare
hangplekken. Even lekker niksen. Als dan ook nog wordt aangeboden dat we mogen
mee-eten zakken we nog wat dieper weg in de bank en stoelen. Zo lekker dat er
goed voor ons wordt gezorgd. We raken er
helemaal ontspannen van.
Maar na het eten is het dan toch echt tijd om naar Meppel te
gaan. We zijn precies op tijd thuis om nog even met manlief samen koffie te
drinken en de oren van zijn hoofd te kletsen over al die geweldige dingen die
we hadden beleefd, meegemaakt en gezien. Ik denk dat hij blij was dat hij vlak
daarna naar zijn werk mocht.
alle foto's zijn gemaakt door Ben en Carla