#WOT 2018 deel 1

Liefde ~ 1) Affectie 2) Amor 3) Belangstelling 4) Blijk van genegenheid 5) Diepe genegenheid 6) Elkaar lief hebben 7) Gehechtheid 8) Genegenheid 9) Hoofddeugden van Lao Tse 10) Innigheid 11) Min 12) Nauwe verwantschap 13) Neiging 14) Passie 15) Sterk gevoel 16) Sterke genegenheid 17) Toewijding 18) Vlam 19) Warme genegenheid 20) Warme toegenegenheid

Een aantal jaar geleden gong het niet zo goed met mij. Ik was flink overspannen, had angstaanvallen en was een emotioneel wrak. Om uit dit dal te klimmen koos ik ervoor ELW, emotioneel lichaamswerk, te gaan doen.

De cursus was pittig. Wekelijks werd ik geconfronteerd met mijn eigen ideeën over hoe ik zou moeten zijn, wat ik zou moeten doen en hoe fout ik alles in eigen ogen deed. Ik was er vast van overtuigd dat ik geen enkele toegevoegde waarde had.

Ook werd pijnlijk duidelijk dat ik mijzelf parkeerde. Emoties die even niet handig waren werden aan de kant geschoven. Leuke dingen deed ik alleen als er echt niet iets anders was wat ik zou moeten of kunnen doen. Die moest ik van mezelf eerst verdienen. En ik moest altijd zorgen dat ik op het ergste was voorbereid.

Ik herinner me nog vrij duidelijk een deel van een oefening. Een groot deel van de groep liep rond in de zaal en ik stond met mijn rug tegen de muur gedrukt. Ik voelde mij zo afgesloten van alles wat in de rest van de ruimte gebeurde. Ik wilde daar ook zijn. Ik wilde ook lopen, praten, ontmoeten, leven maar kon geen stap verzetten. Ik zat gevangen in een verlammende angst.

Ik kende dit gevoel maar al te goed. Ik had het al jaren. Mensen om mij heen ondernamen dingen, gingen op reis, uit eten, spraken af met vrienden. En ik wilde dat ook zo graag maar kon mij niet ontworstelen aan het idee dat ik dat niet verdiende. Dat ik daar geen recht op had. Dat ik eerst moest zorgen dat er geen erge dingen konden gebeuren. 

Mijn kinderen moesten veilig zijn, zich goed voelen, op de juiste school zitten, een goede toekomst hebben. Mijn man moest zich geen zorgen hoeven maken. Mijn vrienden moesten niet het gevoel hebben dat ze voor me moesten zorgen. Ik wilde geen blok aan mensen hun been zijn of mezelf opdringen.

Het leven voltrok zich binnen mijn gezichtsveld maar ik durfde niet in te stappen.

Terwijl ik dit typ voel ik hoeveel er sinds die oefening is veranderd. Ik wil niet langer aan de zijlijn staan. Ik wil leven. Ik wil het ondergaan. Ik wil de controle loslaten. Ik wil me laten meevoeren. Ik wil vreugde en verdriet voelen. Ik wil van mijn voeten worden gevaagd (maar niet te vaak of teveel, want dat is nog steeds heel erg eng). Ik wil het leven vieren. Ik wil het leven liefhebben. Ik wil de enorme liefde die ik heb voor het leven de aandacht geven die ze verdient.