U begint de dag voortvarend. Wanneer de mannen de deur
uit zijn haalt u de vaatwasser leeg en vult deze weer. U haalt het bed af en
stopt het beddengoed in de wasmachine. U hangt de dekbedden te luchten. U
bereid de bolognesesaus van vanavond voor en stopt de ingrediënten in de
slowcooker. U haakt een kant van de deken voor jongste. U haalt het beddengoed
uit de wasmachine en stopt dit in de droger. U vult de wasmachine opnieuw en
pakt uw zwemtas in.
Het fietsen naar het zwembad doet u even twijfelen
over uw fanatisme van vandaag. Is dat nou wel zo verstandig? Nou ja, u bent nu
toch al bij het zwembad. Even diep ademhalen en gaan met die banaan.
Helaas lukt dat diep ademhalen steeds lastiger.
Hierdoor gaat het zwemmen ook steeds lastiger. Toch uzelf een tikje overschat
en de weerslag van die pokkeverkoudheid van afgelopen week op uw longen ook. U
piept en kraakt.
U zwemt dapper door maar na twintig minuten heen en
weer gaat het niet meer. Tijd om de handdoek in de ring te gooien.
Eenmaal thuis merkt u pas echt goed hoeveel u van uw
lijf heeft gevergd. U bent op. Eerst maar eens flink uitrusten. U bent blij dat
u in uw fanatisme het eten van vanavond al in de slowcooker hebt gedaan. Dat
scheelt u vanmiddag een flinke bak werk. Nu hoeft u alleen maar de pasta te
koken.Maar dat is meer mazzel dan wijsheid geweest.
Als u heel
eerlijk bent heeft u dit niet helemaal goed gedaan. Doseren was waarschijnlijk handiger
geweest. Maar soms komt u uw grenzen tegen zonder dat u doorheeft dat u ze
naderde. Het blijft lastig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten