dagvoorbijhoroscoop 17-01-2018

Redelijk op tijd staat u  naast uw bed. Een vlugge check vertelt u dat u ft genoeg bent om vandaag naar de workshop te gaan. Gelukkig maar, u verheugt zich er dagen op.

Kwart over tien staat u in de Haakgarage. Hier wordt de workshop gehouden. Adinda Zoutman, de vrouw die deze workshop gaat geven is er al. Overal in de Haakgarage staan, hangen en liggen werken van haar hand. De mooiste stola’s, prachtige tassen en vreselijk leuke wandhangers. U kijkt uw ogen uit met al die kleurenpracht.

Rond half elf wordt er begonnen. Eerst even een introductierondje waarin iedereen vertelt hoelang ze haken en hoe ze ooit zijn begonnen. Vervolgens vertelt Adinda haar haakverhaal. In het verlengde van haar verhaal legt ze uit hoe een stola in elkaar zit en hoe het hart gemaakt wordt. Dan worden we aan het werk gezet.

Het wordt meteen een gezellige Janboel want iedereen gaat kleuren uitzoeken. Sommigen hebben al hele kleurencombinaties in hun hoofd, anderen twijfelen zich suf over de kleur van het hart, maar een kleine tien minuten later wordt het stil aan tafel. Het enige wat je hoort is: ’He, ik kom niet uit. Hoe kan dat nou?’ en ‘een, twee, drie, halve vaste, een, twee, drie, keer en losse’. 

Het is leuk om te merken dat we allemaal, ondanks dat we enorm in niveau en ervaring verschillen zo tegen onze uitdagingen aanlopen en dat ieder ander bereidt is even mee te kijken, mee te laten kijken of iets uit te leggen. Ook worden er onderling druk steekmarkeerders en haaknaalden uitgewisseld. Er hangt een prettige sfeer.

Tijdens het haken van het hart gaat Adinda op verschillende plekken aan de tafel tussen de deelnemers inzitten om het ophaken van sierranden uit te leggen en te laten zien.

Later zal ze dit doen terwijl ze het haken van een grote bloem, een blaadje en bolle stipjes uit legt.

Rond een uur wordt het werk even stil gelegd voor een zeer lekkere lunch. De eigenaresse van de Haakgarage binnenkort maar eens vragen waar ze de broodjes had besteld want die waren om te smullen.

Na de lunch wordt er nog lange tijd hard gewerkt. Na verloop van tijd merkt u dat uw concentratievermogen begint te wankelen. Uw hoofd begint vol te raken. Het haken gaat niet meer vanzelf en u bent af en toe flink afwezig.

U legt uw haakwerk aan de kant en gaat op uw gemak nog eens de hele winkel doorsnuffelen. U maakt foto’s van de stola’s en tassen. Ook de georganiseerde chaos op en aan de tafel legt u vast. 

U ziet dat meer mensen wat beginnen te drentelen. Het is ook al bijna half vier. De workshop zit er op. U zoekt nog wat garen bij elkaar, bemachtigd nog een patroon van een deken waar u al enige weken naar op zoek was en rekent af. Tijd om naar huis te gaan.

U gaat met een heel goed gevoel naar huis. U heeft veel ideeën op gedaan. En u heeft gemerkt dat u het leuk vindt om met meerdere mensen te haken. Het is leuk om te zien hoe eigen creativiteit haar draai geeft aan hetzelfde basisidee. Ondanks dat u zich tot op de draad versleten voelt zult u een volgende keer minder lang twijfelen over een langere workshop.