Het loopt deze
ochtend als van een leien dakje. Iedereen heeft zijn spullen voor elkaar en
iedereen is dus ook op tijd de deur uit. U pikt nog een extra uurtje slaap.
Maar dan is er ook voor u geen ontkomen meer aan, de vrijdag is begonnen.
U houdt zich
vandaag goed aan uw voornemen om deze week eindelijk weer eens twee keer in
dezelfde week te gaan zwemmen. Iets over twaalven begint u aan uw half uurtje
binnenbad. Zoals wel vaker gaat de tweede keer in de week wat stroever dan de
eerste keer, maar u zet door en zwemt de volledige 30 minuten aan een stuk door.
U zal ook wel moeten. De bodem is op het zogenaamd ondiepe gedeelte op 1 meter
60 diepte gezet, zo lang als u bent. Het is dus kant hangen of doorzwemmen.
Laat u nou een hekel hebben aan kant hangen.
Na de toiletpauze
gaat u naar buiten. En ook daar zwemt u dertig minuten. U bent trots op uzelf.
Zeer voldaan gaat u douchen en aankleden.
Onderweg naar huis
kruist uw pad dat van manlief die net op weg is naar zijn werk. Hij heeft nog
even een nieuwtje, jongste was eerder vrij en is al thuis. Fijn voor hem maar u
ziet de bui al hangen. Normaal geniet u altijd van een klein half uurtje
absolute stilte wanneer u terug komt uit het zwembad. Even de zwembadprikkels
laten ontladen. Dat zal nu een stuk lastiger gaan.
Aan het eind van
de middag ziet u toch een klein kansje. Jongste gaat in de tuin met hout en
gereedschap aan de slag. U wilt van dat moment gebruik maken om toch even een
beetje te ontladen.
Daar gooit oudste
die bij een vriend thuis is via whatsapp roet in het eten. Zijn schoollaptop is
wederom gecrasht. Nu terwijl hij een opdracht wilde versturen. Deze opdracht
was bij de vorige crash verloren gegaan en onderdeel van de toets die hij deze
week had. Ja, hij was dus te laat, maar als hij deze vandaag voor vijf uur
alsnog inleverde werd zijn cijfer herzien en voldoende.
Na hem het
mailadres van zijn leraar te hebben gegeven vraagt u toch maar eens naar de opdracht.
-Deze keer wel in
een cloud opgeslagen?
-Ja.
- Dus bereikbaar
via een andere laptop?
-Ja.
-Mooi, dan kan je
de opdracht alsnog op tijd inleveren!
En toen werd het
stil op whatsapp. Natuurlijk bevreemd u dat. Maar u schuift twijfel over zijn
motieven aan de kant en geeft hem het voordeel van deze twijfel. Maar wanneer
hij weer thuis is kan u niets anders dan er toch even naar vragen.
-Hoe dan? Ik heb
toch geen werkende schoollaptop? En mijn eigen laptop staat hier.
-Maar je vriend
heeft toch een laptop?
Zoon kijkt mij aan
alsof hij het in Keulen hoort donderen. Hij was met drie Havisten in een
ruimte, maar geen van allen was slim genoeg om te bedenken dat ze allemaal een
laptop hebben. Stelletje slimbo’s.
Hopelijk komt het nog goed met die opdracht, anders beloofd dat hele eindexamen een schier onmogelijke opdracht te worden.
Hopelijk komt het nog goed met die opdracht, anders beloofd dat hele eindexamen een schier onmogelijke opdracht te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten