Soms zijn er
van die dagen en vandaag had u hem te pakken. Zo’n dag waarop alles net niet
makkelijk gaat. Waar net een paar beren de weg oversteken als u aan komt
rijden. Zo’n dag waarop u net genoeg tijd tussen de afspraken heeft ingepland om
alle kleine kinkjes uit de kabel te kunnen strijken. Zo’n dag waarop er elk
rustmoment een beroep wordt gedaan op u. Zo’n dag waarop uw hoofd om half vier
op tilt slaat omdat het continu bezig is geweest met aanpassingen, omwegen en
oplossingen te bedenken. Zo’n dag waarop alles net wel lukt maar u er door alle
rafeleindjes net geen voldoening uit haalt.
Het is
vandaag echt niet enkel kommer en kwel. Meer dat er een flink aantal obstakels
was. Zo maakt u voor manlief een afspraak om met een van de katten naar de
dierenarts te gaan en komt manlief er vrij laat achter dat hij een uurtje later
vrij is en dus hopelijk precies op tijd om de kat aan te pakken en naar de
dierenarts te gaan. Geen probleem, even omschakelen en zorgen dat alles
startklaar staat.
U verwacht oudste rond een uur thuis en
wanneer u hem ergens anders over hebt deelt hij mee besloten te hebben op
school te werken. Geen probleem, even uw interne wie-komt-wanneer-agenda
omzetten.
U wilt even
boodschappen doen maar komt er in de winkel achter dat uw bonuskaart nog in
manliefs portemonnee zit. Geen probleem, maar dus ook niet zelf scannen en wel
boodschappen in karretje, boodschappen uit karretje, boodschappen in karretje,
boodschappen in auto, terwijl uw rug nog steeds een wat zwakkere plek is. En
oja, geen manlief of zoon thuis om de boodschappen uit de auto te halen.
Jongste
mailt dat fietssleutel kwijt is. Geen probleem, er is een reservesleutel,
alleen geen tijd om die te brengen dus kom maar lopend naar huis. Drie kwartier
later manlief net thuis, telefoon. Fietssleutel nog steeds kwijt en jongste in
paniek. U nog steeds geen tijd om te brengen want hond wacht al een dik uur op
een wandeling, u moet nog naar de apotheek en manlief moet met kat naar
dierenarts. Manlief is lief en wil wel via school naar dierenarts rijden. Nu
alleen even snel reservesleutel vinden. Geen probleem, ligt op de vaste plek, samen
met de andere reservesleutels die van hetzelfde merk zijn en er hetzelfde
uitzien. Dan allemaal maar mee en hopen dat ze allemaal weer terug komen.
Weer terug
van wandelen met de hond komt ook manlief net weer thuis. Allebei behoorlijk
moe. Manlief stelt voor jongste naar de apotheek te sturen. Uhm, die is naar
kickboksen dus een van ons zal moeten want apotheek gaat zo dicht.
Dat is het
moment waarop uw hersens ingrijpen. Na
een ochtend telefoontjes plegen, orthodontist bezoekje en regelzaken zijn de
kleine dingetjes van de middag te veel. Te vaak de agenda bijsturen, plannen
wijzigen en mouwen aanpassen is het op. U wijzigt nog een ding, het avondeten,
en dan zet u uw hersenen in de stand by-stand. U laat de rest van de dag aan u
voorbij gaan. Morgen is er weer een nieuwe dag. Dan ziet u wel weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten