Het is wat
onwennig maar vandaag bent u een tot in de middag alleen thuis. Manlief ligt na
een nachtdienst in bed en alle zonen zijn naar school. De eerste komt pas om
half twee weer aanwaaien.
Het is
lekker. U kunt rustig aan wakker worden zonder tv die aan staat. U kunt koffie
zetten zonder dat u op uw beurt moet wachten omdat er iemand in de keuken brood
staat te smeren. Kortom, het huis is voor het eerst in weken even helemaal van
u. Dat heeft u best gemist.
U maakt van
de gelegenheid gebruik om eens even een sopje door de woonkamer te halen. Even
echt al het stof en de haren van de vensterbank poetsen. De deuren van de
vingerafdrukken, modderdruppels van de hond en smeuren van die grapjas die de
deur een tijd lang met zijn schoenen dicht duwde afhelpen. En vooral ook het
gourmetvet van de lamp boven de eettafel poetsen. U ruimt eindelijk uw ‘tijdelijke’
garenopslag bij uw stoel op en zoekt de restanten en verzamelde boekwerken,
patronen en garenwikkels uit. Hierna haalt u nog eens even flink de stofzuiger
erdoor. Zo. Dat knapt op.
Moe maar
voldaan gaat u zitten. Tijd voor rust en hobby. U pakt uw haakwerk erbij en
wilt aan de slag gaan. Dan herinnert u zich dat u nog foto’s bij daglicht wilde
maken. U loopt naar de eettafel en legt het werk neer. Omdat tunisch haakwerk
voor het afgewerkt is enorm opkrult probeert u het een beetje glad te strijken
voor de foto.
En dan ziet
u het. U heeft gisteren te gedachteloos zitten haken. Ergens heeft u een toer
niet afgemaakt maar bent halverwege al begonnen aan de teruggaande toer. U
heeft minstens twintig steken te weinig overgehouden. U wikt en u weegt. U
piekert en u peinst. U kijkt en u kijkt. Maar het is allemaal verspilde tijd
want al die tijd weet u dat u niets anders kunt dan alles uithalen tot aan de
verkeerde toer. U moet wel omdat u zich anders blijft ergeren. Of anderen dit
nu wel of niet zullen zien, u weet heet. En u zult zich blijven storen. Maar u
kunt niet meteen de confrontatie aan.
Gelukkig
voor u komt net de eerste zoon aanzetten. En vlak daar achteraan de andere
twee. U heeft even geen tijd meer om aan uw foutje te denken. Maar aan het eind
van middag moet u er toch aan geloven. Uithalen, achteruit haken, uittrekken,
afhalen. Zestien toeren heen en zestien toeren terug. U houdt uzelf maar voor
dat u zo twee keer lol van dezelfde wol heeft. En zoals iemand al terecht
opmerkte, het houdt me van de straat. Maar toch, het is best zonde van uw tijd
en werk. Toch maar proberen beter te blijven opletten.
Heerlijk zo'n gewone dag. Ik hoop dat je vandaag weer een beetje aan je haakwerk toe komt. Ik heb alles uitgehaald en begin opnieuw. ik wil toch proberen zonder patroon die sjaal te maken. Succes vandaag. xxx
BeantwoordenVerwijderen