De laatste
toetsdag van oudste vandaag. Gelukkig maar want hij begint erg last te krijgen
van de stress. En als hij last heeft van stress, ja dan heeft de rest daar ook
last van. Gelukkig begint hij het zelf ook meer en meer te zien, voelen en
begrijpen waardoor het dit keer niet tot zware ontploffingen tussen hem en de
anderen heeft geleid. Ja hij kent zichzelf heel aardig en durft daar steeds meer naar te handelen.Zelf gaf hij al aan dat de combinatie van dinsdags school, werken en trainen teveel vergde op sociaal gebied en dat hij dus zijn beschikbaarheid van dinsdag naar donderdag ging zetten. U bent hoe dan ook trots op hem.
U zelf stort
zich vandaag maar weer eens op de was. De wasmachine had weer overuren gedraaid
dus die werd even verwend met een extra lang, extra heet, leeg programma met
soda. Zal ie vast van opknappen.
Dankzij die
overuren van de wasmachine heeft u manden en manden vol schone was. Soms vraagt
u zich wel eens af hoe het kan dat iedereen nog steeds schone kleren in de kast
heeft liggen met de hoeveelheid die u heeft liggen. Al kwam middelste van de
week naar beneden in een trui die u nadat hij gekocht was nu voor het eerst
weer zag. Lag achterin zijn kast en er lag niets meer voor. Zo vind je nog eens
wat. Toch wel handig, zo’n moeder die niet altijd direct de was opvouwt en in
de kasten legt.
’s Avonds mag
u weer meer naar de manege. Echt fijn dat het juist nu weer heeft gesneeuwd,
glad is en dat ene vervelende autootje weer zo ontzettend niet in de
parkeervakken staat dat u niet eenvoudig uw auto van de parkeerplaats kunt
draaien. 
En u vindt het al zo fijn dat u weer elke drie weken naar de manege mag.
Het is nou eenmaal geen hobby en dat zal het ook wel nooit worden. En dat geldt voor zowel het autorijden als het tijd doorbrengen op de manege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten