Wanneer u deze ochtend opstaat merkt u al snel dat het
nu echt misse boel is. De misselijkheid is zeer aanwezig en de vermoeidheid
laat u bijna tollen op de benen. Al snel nadat oudste en middelste zijn
vertrokken overlegt u kort met jongste en gaat terug naar bed. Vervolgens
slaapt u een gat in de dag.
Die paar uur slaap hebben wel effect. Eindelijk niet
meer misselijk. Zowaar geen oorpijn. En ook de vermoeidheid is naar de
achtergrond vertrokken. Voor het eerst in vier of vijf dagen voelt u zich een
soort van fit.
U staat niet meteen juichend op de banken. U kent uw
lijf. U weet dat als u nu te hard van stapel loopt uw lijf aan de noodrem
trekt. En aangezien u vanavond nog een oudercontactavond heeft doet u maar erg
rustig aan. Over een paar uur zult u uzelf dankbaar zijn.
Het oudercontactmoment wordt vrij intensief. U heeft
een afspraak met de wiskundeleraar en de mentor van jongste. Bij beiden wordt
duidelijk dat het lange ziek zijn van vorig schooljaar een behoorlijk bepalende
factor is dit jaar. Niet alleen omdat jongste toch wel wat stof heeft gemist
maar vooral ook omdat het oplopen van achterstand ernstig rotzooit met het
zelfbeeld en zelfvertrouwen van hem.
Er is wel al hulpverlening ingeschakeld maar de grote
vraag is of dit voldoende zal helpen om jongste dit jaar nog een soort van
ontspannen door te krijgen.
En dat roept de grootste vraag op. “Wat wil hij
hierna voor opleiding doen en is HGL daar noodzakelijk voor.” Stof tot nadenken
voor u als ouders maar vooral voor hem. U benijdt hem niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten