Al op tijd loopt u het ochtendrondje met de hond. Op
tijd voor een zondag in ieder geval. Het blijft een van de meest prettige
tijden om daar te lopen. Geen andere mensen of honden. De zon door de blaadjes.
Mooi licht op de vijver. Ultieme rust.
U hoopt thuis ook nog even in rust koffie te kunnen
drinken maar wanneer u de achterdeur binnen stapt staat middelste plots voor uw
neus. Dat gaat dus niet door. Jaloers kijkt u eens naar de kat die het hondenkussen heeft ingepikt en daar optimaal van geniet. Wat een ontspanning!
In de middag mag manlief weer op pad met oudste. Dit
keer gaat de reis naar Stadskanaal waar oudste twee wedstrijden moet fluiten.
Manlief krijgt zo alle zwembaden in Noord-Nederland vanaf de tribune te zien.
En soms krijgt hij als chauffeur van de scheids zelfs koffie. Als oudste er aan
denkt dat te vragen aan de vereniging tenminste.
Het is grappig om te zien hoe dat scheidsrechteren
helemaal hun (sorry voor de uitdrukking) ding is geworden. Ook al hebben ze net
een uur samen terug gereden, als ze thuiskomen bespreken ze eerst alle ins en
outs van alle overtredingen, doelpunten, acties en kaarten door. En u mag daar
getuige van zijn. Natuurlijk bedoelen ze u deelgenoot te maken van hun ervaring
maar meestal zijn ze zo druk met elkaar in gesprek dat u de draad al snel kwijt
bent.
Uw felixsjaal is minder hard opgeschoten dan u hoopte.
U moet nogal eens een stukje uithalen om de rand kloppend te krijgen. En soms
een stuk omdat u verkeerd heeft zitten tellen. Maar het eind is in zicht. Voor
de kerst zit die afwerkrand er echt wel kloppend aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten