zondag 19 november 2017

#WOT deel 46 2017

Prietpraat ~ 1) Gebeuzel 2) Gejeuzel van een kind 3) Geklets 4) Geneuzel 5) Kletspraat 6) Onbenullig gepraat 7) Onnozel geklets 8) Onzin 9) Zinloos geklets 10) Zinloos gepraat 11) Zinloze praat

Toen ik jong was hadden wij thuis een abonnement op de leesmap. Een keer in de week kregen we een map met daarin diverse tijdschriften. Na een week zochten we alle tijdschriften weer bij elkaar, stopten deze in de map en deze werd dan omgeruild voor een nieuwe map met dezelfde tijdschriften maar dan de nieuwere editie.

In deze map zaten de damesbladen Libelle en Margriet. Deze hadden allebei een geinige strip dus na de Donald Duck en de Tina waren dit de volgende bladen die ik pakte. Na de strips ging ik altijd snel naar de ingezonden brieven want in een van deze twee bladen stond daar de rubriek “prietpraat”, een rubriek waar lezers de koddige, grappige, slimme en/of opmerkzame uitspraken van hun kleintjes konden insturen.
Als taalgevoelig meisje vond ik dit een fantastische rubriek. Ik kon hartelijk lachen om de grappen die peuters onbedoeld maakten. Ik nam me heilig voor dat als ik kinderen had ik al die leuke dingen zou noteren. Ik zou gewoon een schriftje neerleggen en elke avond alle leuke opmerkingen van de dag opschrijven. Want dat mijn kinderen hilarisch zouden zijn stond buiten kijf.

Toen ik eenmaal kinderen had is er weinig van dat vaste voornemen over gebleven. Niet omdat mijn kinderen niet hilarisch waren, maar meer omdat ik van te voren niet had kunnen bevroeden hoe makkelijk je dat soort opmerkingen vergeet. Of je net niet helemaal meer herinnert. Of enkel leuk zijn door de zeer uitgebreide context.
Zo heb ik heel hard gelachen toen oudste bij zijn eerste bezoek aan de McDonalds verbaast uit riep: ”Mam, ze stoppen hier vlees op de hamburgers!”.
Mensen die ik vertelde hoe grappig mijn zoon was snapten niet wat nou zo leuk was aan een broodje hamburger met vlees. Maar tegen de tijd dat ik het  uitgelegd had was de grap wel over.

Soms zijn opmerkingen vooral leuk daar de manier waarop ze ontstaan. Zo zei middelste ooit zeer tevreden: ‘Mooi, dan gaan jullie dus ’s avonds meteen slapen.” De hele bus vond het erg grappig. Maar dat kwam vooral omdat ze al enige tijd mee konden genieten van tal van andere vragen die naar deze conclusie leidden.

Soms vind ik het jammer dat ik niet toch de moeite heb genomen alle prietpraatjes wel op te schrijven. Nu ben ik volledig afhankelijk van mijn geheugen. En juist op de momenten dat ik de echte dijbenenkletsers wil herinneren, weigert dat geheugen alle medewerking. Maar dat deed het stiekem al op de dagen dat ze zo hilarisch waren. Hun hoogtepunten vielen namelijk opvallend vaak gelijk met de dagen dat ik gillend gek van ze werd.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten