Prietpraat ~ 1) Gebeuzel 2) Gejeuzel van een kind 3) Geklets 4)
Geneuzel 5) Kletspraat 6) Onbenullig gepraat 7) Onnozel geklets 8) Onzin 9)
Zinloos geklets 10) Zinloos gepraat 11) Zinloze praat
Toen ik jong was hadden wij thuis een abonnement op
de leesmap. Een keer in de week kregen we een map met daarin diverse tijdschriften.
Na een week zochten we alle tijdschriften weer bij elkaar, stopten deze in de
map en deze werd dan omgeruild voor een nieuwe map met dezelfde tijdschriften
maar dan de nieuwere editie.
In deze map zaten de damesbladen Libelle en
Margriet. Deze hadden allebei een geinige strip dus na de Donald Duck en de
Tina waren dit de volgende bladen die ik pakte. Na de strips ging ik altijd
snel naar de ingezonden brieven want in een van deze twee bladen stond daar de
rubriek “prietpraat”, een rubriek waar lezers de koddige, grappige, slimme
en/of opmerkzame uitspraken van hun kleintjes konden insturen.
Als taalgevoelig meisje vond ik dit een
fantastische rubriek. Ik kon hartelijk lachen om de grappen die peuters
onbedoeld maakten. Ik nam me heilig voor dat als ik kinderen had ik al die
leuke dingen zou noteren. Ik zou gewoon een schriftje neerleggen en elke avond
alle leuke opmerkingen van de dag opschrijven. Want dat mijn kinderen hilarisch
zouden zijn stond buiten kijf.
Toen ik eenmaal kinderen had is er weinig van dat
vaste voornemen over gebleven. Niet omdat mijn kinderen niet hilarisch waren,
maar meer omdat ik van te voren niet had kunnen bevroeden hoe makkelijk je dat
soort opmerkingen vergeet. Of je net niet helemaal meer herinnert. Of enkel
leuk zijn door de zeer uitgebreide context.
Zo heb ik heel hard gelachen toen oudste bij zijn
eerste bezoek aan de McDonalds verbaast uit riep: ”Mam, ze stoppen hier vlees
op de hamburgers!”.
Mensen die ik vertelde hoe grappig mijn zoon was
snapten niet wat nou zo leuk was aan een broodje hamburger met vlees. Maar tegen
de tijd dat ik het uitgelegd had was de
grap wel over.
Soms zijn opmerkingen vooral leuk daar de manier
waarop ze ontstaan. Zo zei middelste ooit zeer tevreden: ‘Mooi, dan gaan jullie
dus ’s avonds meteen slapen.” De hele bus vond het erg grappig. Maar dat kwam
vooral omdat ze al enige tijd mee konden genieten van tal van andere vragen die
naar deze conclusie leidden.
Soms vind ik het jammer dat ik niet toch de moeite
heb genomen alle prietpraatjes wel op te schrijven. Nu ben ik volledig
afhankelijk van mijn geheugen. En juist op de momenten dat ik de echte
dijbenenkletsers wil herinneren, weigert dat geheugen alle medewerking. Maar
dat deed het stiekem al op de dagen dat ze zo hilarisch waren. Hun hoogtepunten
vielen namelijk opvallend vaak gelijk met de dagen dat ik gillend gek van ze
werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten