De tv, dat is nou echt zo’n ding waar ik een haat/liefde
verhouding mee heb. Ik kan enorm genieten van een fijne, leuke, mooie of goede
film. Er worden hier aan de lopende band series opgenomen die we dan op een
moment dat ons uitkomt kijken. We netflixen als we door de opgenomen
afleveringen heen zijn of het laagseizoen is qua series.
Tegelijkertijd vind ik het afschuwelijk dat dat ding zo
ontzettend vaak aanstaat. Manlief heeft het liefst de tv de hele dag aanstaan. Het
journaal wordt teruggekeken, veel sport wordt gekeken en anders is er wel
ergens een autoprogramma of andere dagtv. Dan voel ik me vaak als Doe Maar. "Er zit een knop op de tv".
TV = 1) Beeldbuis 2) Communicatiemiddel 3)
Kijkbuis 4) Landcode van Tuvalu 5) Massamedium 6) Televisie
Hoewel ik weet dat ik me er niet door moet laten
tegenhouden merk ik dat ik het lastig vind andere dingen te gaan doen terwijl
de tv aanstaat. Het leidt me af. Ik ga automatisch meekijken en het zorgt dat
ik me minder kan concentreren op zaken die ik aan het doen ben.
Zodra manlief zijn hielen gelicht heeft kan ik dan ook
bijna niets anders dan demonstratief de afstandsbediening pakken en de tv
uitzetten. Ik kan dan gerust de tv uitlaten tot hij na het werk weer
binnenkomt. Heerlijk die stilte, even geen blikkerend licht of afleidende
bewegende beelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten