Soms wilt u dagen het liefst over slaan. Niet omdat ze zo
slecht zijn, maar gewoon omdat u de hele dag zo’n onbestemd, onprettig gevoel
heeft. En wanneer u dan besluit om dan maar lekker op tijd in bed te kruipen
blijkt dat gevoel in bed alleen maar erger te worden. En dan wordt dat
onbestemde, onprettige gevoel de volgende dag versterkt door vermoeidheid. En
ook die avond kunt u maar niet aangenaam liggen in uw bed. U heeft het koud. U
bent moe. U wilt slapen. Maar u weet dat dat niet gaat gebeuren want het
onbestemde gevoel is uitgegroeid tot onrust. U piekert. U draait. U gaat maar
weer uit bed. Ook daar vind u geen rust dus maar weer terug in bed. U valt in
slaap. U droomt naar. U schrikt weer wakker en ziet dat u al bijna een uur bent
opgeschoten.
Zo ging het de afgelopen twee dagen en nachten. En hoewel u
er totaal geen zin in heeft vreest u dat vandaag geen uitzondering gaat worden.
Daarvoor is de onrust te groot. Daarvoor maakt u zich te veel zorgen. En u kunt
het uit-knopje weer eens niet vinden.
U weet niet wat het precies is, maar ondanks dat u altijd al
flink heeft gepiekerd is het pas van de laatste jaren dat u er echt nachten
wakker van ligt. Het lijkt wel of met de jaren niet het verstand komt maar wel
de angst. Het lijkt wel of u tegenwoordig banger bent dan toen u een klein, bang
meisje was. Is uw fantasie te groot geworden? Of zal u teveel hebben gezien en
gelezen? Wanneer bent u zo bang geworden voor de toekomst dat u zich zelfs in
het heden maar moeilijk kan ontspannen?

Misschien tijd voor een reikibehandeling om wat licht in de duisternis te brengen?
BeantwoordenVerwijderen