Reiki hocus pocus

Een aantal weken geleden kreeg ik een berichtje van mijn buuf: ”Cursus afgerond. Zin in een behandeling?” Een tijd voor dit berichtje had ze mij verteld dat ze een cursus Japanse Reiki ging volgen, dus ik begreep meteen wat ze bedoelde. Mijn eerste reactie was “waarom?” maar al snel veranderde dat in “Waarom niet?”. Tel daar wat ontembare nieuwsgierigheid bij op en je snapt dat een afspraak zo gemaakt was.

Wat reiki nou precies inhield wist ik niet. Ja, iets met energieën doorgeven doormiddel van handoplegging. Een soort van hocus pocus. Maar als je even nadenkt over die hocus pocus, is het dan wel zo onbekend? Wat was vroeger het eerste wat je moeder deed als je buikpijn had? Juist ja, een hand op je buik leggen. En wat als je koorts had? Precies, haar koele hand op je voorhoofd leggen. Zo beschouwt is handoplegging misschien wel een aangeboren instinct. Maar omdat we het niet snappen, vergeten we als volwassenen hoe heerlijk die vertrouwde hand op je zere buik voelde en hoe je alleen al van het voelen van die hand opknapte.

Ondanks deze herinneringen had ik nog steeds geen flauw idee wat een behandeling inhield. Ik stapte dus behoorlijk blanco in de eerste behandeling. Wat ze precies allemaal deed en wat dat allemaal inhield weet ik nu nog niet, maar feit is dat er toen ze klaar was meer dan een uur voorbij was, ik al die tijd stil had gelegen, geen flauw idee had dat er al een uur voorbij was en dat ik volkomen ontspannen was.

Ondertussen heb ik al meerdere behandelingen gehad. Niet elke behandeling was even ontspannen. Soms ben ik tijdens de behandeling heel rusteloos, ik ben een keer kotsmisselijk geweest, vanmorgen voelde ik pijn waarvan ik eigenlijk niet eens wist dat ik die had, maar na elke behandeling voel ik ontspanning en berusting.

Nu is ontspanning en berusting al een groot goed, maar wat echt heerlijk is, is dat ik sinds het starten van de reikibehandelingen steeds beter ben gaan slapen. Ik val sneller in slaap, slaap rustiger en word minder vaak ‘s nachts wakker. Alleen al de constatering dat ik goed kan slapen werkt ontspannend. Natuurlijk zitten er nog onrustige nachten tussen, maar daar maak ik me veel minder druk over omdat ik de overtuiging heb dat  ik de nacht daarop wel weer lekker zal slapen.

Ondertussen gebeuren er nog veel meer dingen met mijn lijf maar die zijn moeilijker te duiden. En het blijft lastig om iets uit te leggen wat je zelf niet helemaal snapt of helder hebt. Maar ik ben er van overtuigd dat die hocus pocus van handoplegging een goede uitwerking op mij heeft.