#WOT deel 7

De Postduif

Ik ben een gezegend mens. Ik ben namelijk getrouwd met een man die van me houdt. Maar op Valentijnsdag hoef ik niks te verwachten. Mijn man is namelijk even romantisch als een postduif die op instinct naar huis is gevlogen. Blij dat hij thuis is maar moe en toe aan een bak voer. En dat geeft niks. Dat wist ik al toen ik voor hem koos.

Romantiek is dan misschien niet aan hem besteed, mijn man laat wel degelijk zien dat hij van me houdt. Hij geeft mij ruimte. Ruimte om te doen wat ik leuk vind. Ruimte om fouten te maken. Ruimte om op pad te gaan als de gezinssituatie me benauwd. Ruimte om geheel mezelf te zijn.

De eerste jaren van onze relatie maakte al die ruimte me onzeker. Ik kon doen en laten wat ik wilde, hij leek alles best  vinden. Jaloezie is hem vreemd dus als ik op stap ging met een andere man legde hij me geen strobreed in de weg. Hij houdt niet van drukte, dus mocht ik best alleen naar feestjes. Daar lag hij niet wakker van. Een dagje weg? Als ik dat wilde moest ik dat vooral doen.. Zoveel ruimte was ik niet gewend. Ik was bang dat ik hem niks kon schelen.

Maar na een aantal jaren besefte ik dat dit zijn ultieme liefdesgift was. Ik mag doen wat ik wil. Ik mag alle ruimte pakken die ik nodig heb. Ik mag zijn wie ik ben. Zodat  hij als postduif een thuis heeft om naar terug te vliegen.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract?