Vier jaar geleden maakte ons eerste kind de overstap naar Speciaal Onderwijs. Geen beslissing die we licht hebben genomen maar een zorgvuldige afweging wat dit kind nodig had en waar dit geboden kon worden. Het Speciaal Onderwijs was een verademing voor hem. Klassen met maximaal 14 kinderen en alle dagen twee hiervoor opgeleide mensen in de klas. Een iemand met een PABO-opleiding aangevuld met een opleiding voor het begeleiden van bijzondere kinderen en een iemand met een HBO-opleiding op pedagogisch gebied. En in iedere groep een stagiaire van een van deze HBO-opleidingen.Een ideale omgeving voor kinderen die net wat extra’s nodig hebben op school.
Het jaar erna was al iets minder ideaal. Er moest bezuinigd worden en in alle wijsheid hadden de mensen van bovenaf besloten dat dat het makkelijkste kon door te bezuinigen op de hoogste kostenpost, de personeelskosten. In plaats van 5 dagen in de week was er nu nog maar 3 dagen in de week extra ondersteuning.
Nog weer een jaar later kwamen de plannen voor Passend Onderwijs. Op papier een mooi concept. Onderwijs op maat voor elke leerling, met als belangrijkste doelstelling zoveel mogelijk kinderen in het regulier onderwijs te houden. Maar daar moest natuurlijk wel geld voor vrijgemaakt worden. Men vond het logisch dit te halen op de plek waar men uiteindelijk minder geld nodig zou hebben omdat er minder leerlingen naar toe zouden gaan komen, het Speciaal Onderwijs. En natuurlijk werd dat weer gehaald bij de hoogste kostenpost, het personeel. De 3 dagen ‘extra’ ondersteuning werden teruggebracht naar 3 dagdelen. De druk op de leerkracht en op de stagiaires nam toe en toe. En nog vonden de wijze mensen dat er nog wel wat bezuinigd kon worden. Het resultaat is dat het aantal leerlingen per klas omhoog moet. Dit jaar al is het maximaal aantal leerlingen per groep toegenomen tot 16 en hoogstwaarschijnlijk zal dit aantal volgend kaar nog verder omhoog moeten om te kunnen voldoen aan de eerder opgelegde bezuinigingsrondes. Toen kwam het nieuws van het nieuwe kabinet. Er moest nog even 300 miljoen worden bezuinigd.
Mijn kinderen hebben geluk met hun zeer betrokken leerkrachten. Huisbezoeken worden afgelegd in hun vrije tijd. Handelingsplannen (verplicht!) worden geschreven en bijgewerkt op studiedagen omdat daar in werktijd geen tijd meer voor is. Mailcontact met ouders wordt gedaan vanuit huis, in eigen tijd wel te verstaan. Ieder mens kan bedenken dat ze geen flauw idee meer hebben hoe ze nog fatsoenlijk onderwijs kunnen bieden aan een groep zeer kwetsbare kinderen. Kinderen die het ondanks alle mooie praatjes over externe expertise (is er nauwelijks want half wegbezuinigd) en extra begeleiding op regulier (zie vorige punt) zich niet staande kunnen houden op regulier onderwijs. Geen wonder dat voor deze mensen de maat vol is. Er valt geen geld meer te halen bij het Speciaal Onderwijs. Niet zonder de kwaliteit van onderwijs nog verder onder druk te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten