In mijn hoofd heb ik dit blog al honderden keren
opgetikt. Ik heb geschreven over het zachte weer van vorige week, met een leuk
bruggetje naar de zachtheid van stoffen en hoe het een gezins-guilty pleasure
is om op een stoffenmarkt stofjes te voelen. Over de gevoeligheid van de
kinderen voor stoffen op hun huis. Over de fantastisch zachte hoodie die mijn
dochter met kerst kreeg waardoor ik haar wil blijven aaien als ze hem draagt.
In werkelijkheid lag ik in mijn bed opgekruld onder het
dekbed. Of hing ik in het hoekje van de bank onder een dekentje te haken. Of ik
was bij die poging tot haken genadeloos in slaap gesukkeld en lag kwijlend en
snurkend te dromen over dit blog.
Het #WOT-woord is:
Zacht (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord):
1) niet hard; = week, 2) bijna niet merkbaar: iem.
zacht aanstoten, 3) niet luid, bijna onverstaanbaar: zacht spreken,
4) niet ruw: een zachte hand, 5) met weinig kalk: zacht water,
6) aangenaam: een zachte winter niet koud, 7)(van de
dood) niet pijnlijk, 8) niet snel: zacht rijden, 9)
niet grof of bars; = goedig: een zacht karakter, 10) geleidelijk,
zonder sprongen: een zachte landing
vandale.nl
Helaas ben ik al een week geveld door een fikse
verkoudheid. De enige zachtheid die ik momenteel voel is de bebalsemde tissue
waarmee ik mijn neus snuit. De hap honing om mijn keel te verzachten. De
flanellen dekbedhoes die mij warm
probeert te houden en het heerlijke dekentje op de bank wat mij in mijn ellende
omarmt.
Ik houd hoop. Er zal nu vast snel een einde komen aan
deze verkoudheid from hell. Het zou een keer tijd worden na zeven dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten