#wot 2023, deel 1

 

Een ieder die mij al wat langer volgt weet dat ik een enthousiast handwerker ben. Waar ik lange tijd kleding heb gemaakt voor mijzelf en mijn kinderen, heb ik mij de laatste jaren vooral op het haken gestort Ik probeer nog steeds dapper het breien goed onder de knie te krijgen. Zou graag willen kunnen borduren en pak heel af en toe een handnaaiwerkje op.

 

Mensen die mij goed kennen weten dat ik ook een zeer enthousiast beginnend handwerker ben. Ik zie iets, word enthousiast, begin er aan en dan komt het gewone leven tussendoor. Daar heeft mijn gewone leven nogal eens een handje van, tussendoor komen als ik ergens enthousiast mee bezig ben.

Dat is ook geen groot probleem maar het veroorzaakt wel vertraging in mijn handelen en afleiding van mijn tijd. Tijd die ik niet stop in het afmaken van mijn handwerkproject maar die wel net voldoende ruimte geeft nieuwe projecten te ontdekken. Projecten waar ik zo blij en vrolijk van word dat ik bijna niet anders kan dan al vast een stukje proberen. Of alvast een beginnetje maken. Of ter afwisseling van het grote project te starten

 

 

Enthousiasme is een gemoedstoestand waarbij men zich levendig en uitgelaten gedraagt en een grote geestdrift en motivatie voor iets of iemand vertoont.

nl.wikipedia.org

 

 

Het gevolg van al dat enthousiasme is dat er nogal wat projecten veel langer blijven liggen dan de bedoeling is. Sommigen liggen al lange tijd te wachten tot ze eindelijk de doos uit mogen. Anderen liggen vergeten te verstoffen of worden ergens anders voor gebruikt Nog weer anderen moeten zeer vee geduld hebben tot ze eindelijk worden voltooid

 

Het meest beruchte voorbeeld van zo’n laatste project hangt eindelijk buiten aan de lijn. Trots en lichte schaamte vullen mij als ik de deken voor mijn middelste zie wapperen Negen jaar heeft de jongen  er op moeten wachten Negen jaar!

Het begon zo goed Ik kwam op facebook een cal tegen (een cal is een patroon wat door een groep mensen tegelijkertijd wordt gehaakt) Ik vond het een mooie deken en liet hem aan jongste zien Deze werd ook enthousiast en vroeg of ik deze voor haar wilde maken. Middelste hoorde dat en vroeg of ik voor hem ook een deken wilde maken Natuurlijk gun ik beide kinderen zo’n mooie, warme deken dus vol enthousiasme gingen we aan de slag. We kozen samen kleuren uit, ze kozen allebei welke variant van de deken ze wilden en moeders ging aan de slag.

Zoas heel vaak bij mij raakte ik uit het ritme door gebeurtenissen in het dagelijks leven Beide dekens werden geregeld aan de kant gelegd en even zo vaak pakte ik ze weer op Maar na verloop van tijd merkte ik dat ik de groentintendeken voor jongste makkelijker oppakte dan de roodzwarte voor middelste.

Zwart garen is een behoorlijke uitdaging. Men zegt niet voor niets “als je iets zelfgemaakts krijgt beteken je veel voor een persoon. Is het van zwart garen dan ben je heel bijzonder en zeer geliefd.” De steken zijn moeilijk te zien waardoor er bij dit uitdagende patroon enkel bij daglicht kon worden gehaakt. En zelfs ik heb daar niet heel veel van beschikbaar voor handwerken.

Daar kwam boven op dat ik in deze variant heel veel meer fouten maakte dan in de groentintendeken. Nog nooit heb ik zoveel uitgehaald en herhaakt. En opnieuw uitgehaald en herhaakt. En nog maar eens uitgehaald. En nog eens. En nog eens. Mijn enthousiasme voor deze deken verdween als sneeuw voor de zon.

Eens in de zoveel tijd werd het schuldgevoel zo groot dat ik de deken toch weer pakte, het patroon weer opzicht en vol goede moed opnieuw verder ging. Tot het patroon weer niet uitkwam en ik weer alles wat ik er aan gehaakt had weer kon uithalen.

 

Vorig jaar was ik het zo spuugzat dat ik al mijn moed verzamelde en middelste gevraagd heb of ik wel een andere deken mocht maken met het door hem uitgezochte garen. Gelukkig ging hij snel akkoord. Hij wilde gewoon heel graag een door mij gehaakte deken en de kleuren die hij ooit eens heeft uitgezocht.

 

Het is een enorme deken geworden. De voorzichtig geschatte maten zijn 220 cm x 250 cm. Dat is best groot maar er moet ook een beer van een vent onder passen. En sinds gisteren is hij af. Eindelijk is dit project zonder einde afgerond. En omdat ik een heel nieuwe deken ben begonnen bleef het begin van de andere deken over Daar is de kat nu heel gelukkig mee. Die is net zo gek op gehaakte dekentjes als mijn  middelste en mijn jongste kind.