#wot deel 4, 2021

 

Vertier = 1) Afleiding 2) Amusement 3) Beweeglijke drukte 4) Bezigheid 5) Het doen van leuke dingen 6) Levendigheid 7) Ontspanning 8) Pret 9) Vermaak.

 

Vorige week popte in mijn facebookherinneringen een foto van een sjaaltje op. Ik herinner me het sjaaltje nog goed. Het was het eerst tunische haakwerk wat ik voltooide. Ik was er enorm trots op. Het was namelijk een mooi licht, soepel en toch heerlijk warm sjaaltje geworden. Perfect voor de vriendin die ik ervoor in gedachten had. Ik vond het sjaaltje zelfs zo goed gelukt dat ik meteen een nieuwe begon. En ik kan met gepaste trots zeggen dat het vijf jaar later bijna af is.

Die laatste zin vraagt om wat extra toelichting.

de sjaal voor vriendin

Toen ik het eerste sjaaltje aan het halen was merkte ik dat het een heel prettig meeneemproject was. Alles wat ik mee hoefde te nemen waren een bolletje dun verloopgaren en een tunische haaknaald. Dit alles paste heel goed in een heel klein plastic tasje.

Het tweede sjaaltje zat dus ook eigenlijk altijd in mijn grote handtas. Ik nam het mee in de bus en trein. Het ging mee naar handwerkbeurzen. Het zat in mijn tas als ik voor onderzoeken of controles naar het ziekenhuis moest, of huisarts, of psycholoog. Eigenlijk overal waar ik verwachte in een wachtkamer te belanden ging het mee naar toe. Heerlijk als een beetje vertier tijdens het verpozen.

Het gevolg was wel dat er maar zelden lekker aan werd doorgewerkt. Thuis kwam het niet uit de tas. De tijd tussen de overstappen in de trein was vaak net wat kort om even lekker te installeren met een handwerkje. En de tijd in de wachtkamers ging vaak sneller voorbij dan ik doorhad. De enige periode dat ik er wel flink aan doorwerkte was toen jongste in het ziekenhuis lag met een gesprongen blindedarm.

 

Eind vorig jaar vond ik dat ik eens wat projecten moest gaan afmaken. Er lagen teveel UFO’s (UnFinished Objects). En zo kwam het sjaaltje weer eens uit zijn tas. Ik bekeek het eens goed en schrok een beetje.

Aan het hele project was duidelijk te zien dat daar met zeer veel intervallen aan was gewerkt. Het verschil in hand van haken was enorm. Sommige stukken waren redelijk strak, andere juist heel los. Het enige stuk wat er echt goed uitzag was het deel wat ik die dagen aan het bed van jongste had gehaakt. Ik nam een rigoureus besluit en haalde de hele boel uit en begon opnieuw.

 

Toen vorige week de foto van sjaaltje een voorbij kwam had ik net de tweede bol aangehecht. Het schiet dus best aardig op al is het voor mijn doen een behoorlijk monnikenwerk.

Het garen is dun waardoor er vele steken en meters in een paar centimeter haakwerk gaan.

Het is slagwerk maar dan van het soort waarbij je niet iets anders kan doen. Waar ik bij het meeste rechttoe rechtaan haakwerk tv kan kijken kan ik hier mijn blik niet van af wenden.

Het patroon is zo opgebouwd dat de toeren steeds langer worden. Hierdoor duurt het steeds langer voor er weer een kleine euforie is dat er weer een rij af is.

 

Gelukkig vind ik het tunisch haken echt erg leuk om te doen. Wat ook fijn is, is dat het sjaaltje echt heel mooi en zacht en soepel wordt. Daardoor lukt het me streng voor mezelf te zijn. Eerst dit sjaaltje af en dan pas beginnen met wat nieuws.

Dat wordt trouwens wel doorwerken want het volgende project is een Make a Long en start op 10 februari.

de sjaal voor vriendin