Na wekenlang
kwakkelen was ik best wel bang dat ik niet op tijd weer fit zou zijn voor een
afspraak die ik liever niet wilde missen. Dus ben ik tijdelijk ondergedoken in
mijn hoogstpersoonlijke tipi in een luchtbel. Even echt afstand en rust nemen.
Even flink door proesten en hoesten, flink veel slapen, mopperen, zeuren en
mezelf zielig vinden. En elke dag een beetje meer kunnen. Het was kielekiele
maar met de hakken over de sloot is ook droog over, dus ik hoefde niet af te
zeggen.
Zaterdag is
een bijzondere dag. ’s Morgens feliciteert u een van uw vriendinnen met haar
veertigjarige huwelijk, ’s middags gaat u mee met het vrijgezellenfeest van
twee vriendinnen die deze week gaan trouwen. U houdt wel van die contrasten.
De dames die
gaan trouwen mogen samen op pad. Dat zorgt er wel voor dat we met een
behoorlijk grote groep zijn maar eigenlijk verhoogt dat de feestvreugde best
wel. Ondanks dat de groep nog niet compleet is, is het in de trein naar
Groningen al erg gezellig. En die gezelligheid breidt zich met het uitbreiden
van de groep enkel maar meer uit.
De groep
begeeft zich naar een kartcentrum. Dat klinkt best wel cliché voor een
vrijgezellenfeestje tot je je bedenkt dat de groep uit zeventien vrouwen en
vier mannen bestaat. Het testosterongehalte was dus niet zo hoog, het
adrenaline gehalte daarentegen. Pfoe, u bent met kleuterklassen op schoolreis
geweest die minder hard stuiterden. Maar leuk is het wel.
Daarna met
de hele club met de bus terug naar de stad om te gaan eten is ook behoorlijk druk
maar wel erg leuk. Het eten is prima, het gezelschap uitmuntend. U kunt niet
voor anderen spreken maar voor u is dit een geslaagd feest geweest. Zonder nare
naweeën.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten