#WOT deel 50 / 2013

Dictee ~ is een taalkundige opgave, waarbij personen op hun kennis van spelling en interpunctie worden getest

Het was een van mijn favoriete onderdelen van de taalles. En dan vooral de onverwachte. Geen lijst woorden mee naar huis om eerst flink te oefenen. Nee, zitten, luisteren en opschrijven met niets anders ter beschikking dan de spellingsregels, het speciale woordengeheugen en het taalgevoel. Heerlijk vond ik die dictees. Niet in de laatste plaats omdat ik er behoorlijk goed in bleek. Helemaal in de tijd dat het veelvuldig getoetst werd, schreef ik bijkans foutloos.

Het belangrijkste wat ik heb geleerd van die dictees is dat ik niet te veel moet nadenken over hoe iets geschreven zou moeten worden. Juist dan liggen de fouten op de loer. Over het algemeen is mijn eerste ingeving de juiste. Hoe raar het woord er geschreven dan ook uit lijkt te zien. Maar vaak is dat enkel omdat de twijfel al is toegeslagen, want bij controle in het woordenboek blijk ik het toch vaak correct te hebben gespeld.

Twijfelen doe ik dus wel geregeld. Helemaal bij traditionele dicteewoorden. Zonder nadenken gebruik ik ze in een blog Zonder nadenken tik ik “commissie”. Zonder te verblikken rolt “onmiddellijk” uit mijn vingers. Zonder te verblozen zet ik “abonnement” neer. En bij het overkijken zie ik plots dat het een woord is uit het speciale woordengeheugen, de plek waar al die ‘en let op’-woorden opgeslagen liggen. Lang geleden ingesleten door herhaling op herhaling. En bij het nakijken van je eigen dictee door de vinger van de leerkracht die de lucht in ging terwijl hij zei:” En let op! Onmiddellijk schrijf je met dubbel dee én dubbel el.”

Een bovengemiddeld ontwikkeld taalgevoel en bijna altijd foutloze schooldictees hebben mij wel ietwat lichtzinnig gemaakt. Misschien zelfs wel een stukje hoogmoedig. Ik controleer namelijk bijna nooit op spelfouten. Bijna nooit, want vandaag gaat de spellingscontroleur over de tekst, kijk ik zelf nog eens kritisch, zoek ik nog wat woorden op, spel elk werkwoord aan de hand van het smurfbruggetje en ’t kofschip. Het zal me toch niet gebeuren dat ik mezelf ophemel en tegelijkertijd een enorme taalflater sla. Maar mocht het toch gebeuren zal ik er niet wakker van liggen. Een foutje is zo gemaakt. En daarom zal ik het ook niet snel corrigeren. Zo'n foutje is niet meer dan menselijk. Zolang mijn teksten niet wemelt van de foutjes heeft het ook zijn charme. Want wie regelmatig leest zal zien dat de foutjes die ik maak redelijk vast zijn. Altijd hetzelfde en dus stiekem een karakterfoutje.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.