Noem mij maar laf

Op dit moment wordt er in een deel van het Bloggerland wat ik volg veel geschreven over bloggen en de gebeurtenissen in bijvoorbeeld Turkije en Syrië. Moeten we de onderdrukking niet aan de kaak stellen. Moeten we geen stelling innemen tegen de censuur en ten strijde trekken voor de vrijheid van meningsuiting? Grote vragen in tijden van grote onrust.

Het lijdt geen twijfel dat in de strijd van deze mensen de sociale media een grote rol spelen, maar moet ik daar dan ook een rol in spelen? Moet ik partij kiezen in een strijd waarvan ik de precieze grondslag en onvrede niet ken? Sociale media is ernstig ongenuanceerd, verslaggeving gekleurd of onvolledig, kan ik daar wel een mening op funderen?

Misschien lijkt het of de wereldgebeurtenissen mij niet raken. Dat het me niet interesseert omdat het zo lekker ver weg is. Niets is minder waar. Ik heb zeker wel een opinie en mijn gedachten over wat er allemaal gaande is. Ik ben er alleen ernstig toe geneigd deze niet via de sociale media uit te schreeuwen. Waar ik in het echte leven bij tijd en wijle zeer ongenuanceerd uit de hoek kan komen pas ik er voor dit ook op internet te doen.

Noem me laf, maar ik heb gewoon geen zin in de eindeloze discussies die het innemen van een stelling tot gevolg kunnen hebben. Helemaal omdat bij mij geen enkele mening in beton is gegoten. Als blijkt dat ik onvolledig geïnformeerd was, te snel een conclusie had getrokken of simpelweg niet goed had nagedacht voor ik iets beweer, wil ik dat recht kunnen zetten. Maar hoe vluchtig sociale media ook zijn, wat je hebt geschreven op internet is erg lastig uit te wissen.

Juist hierom vraag ik mij af of ik mij in mijn blogs moet bezig houden met wereldpolitiek. Situaties zijn vaak zo gecompliceerd dat een mening vormen niet eenvoudig is. En mijn veelal ambivalente gevoelens zijn lastig in woorden te vatten.

Ik kies er liever voor te schrijven over het raakvlak van politiek met mijn eigen leven. En dan het liefst zonder politieke kleur of voorkeur uit te spreken. Want dat kan weer uitnodigen tot eindeloze en zinloze discussies.