Haarverfblues

Ik heb net mijn haar in de verf gezet. En anders dan andere keren wacht ik een beetje nerveus het resultaat af. Voor het eerst in mijn leven kleur ik mijn haar namelijk niet in de zo goed bij mij passende roodtint, maar blond.

De keuze voor blond was niet geheel vrijwillig. De haarverffabrikant heeft in al haar wijsheid besloten mijn voorkeurskleur uit de handel te nemen. Ik kon enkel nog kiezen voor een donkere roodtint of een van de vele blondtinten die dit jaar wel mode zullen zijn. Wat een dilemma!

Ik legde het probleem voor aan mijn kapster. Zij is al jaren voorstander van de kopertinten die mijn haar doorgaans sieren en heeft mij ooit eens strikt verboden mijn lokken blond te maken. Ook zij was enigszins van slag dat ik een identiteitsswitch leek te moeten maken. Maar gelukkig is zij goed thuis in de haarproductenmarkt en had een mogelijke oplossing.

Bij hoge uitzondering mocht ik mijn haar blonderen, maar dan moest het wel goudblond zijn en dan kon zij een product leveren wat die door mij zo gewenste kopertint zou kunnen geven.

Op dit moment is mijn haar druk bezig met lichter worden. En ik heb de zenuwen. Hoewel mijn haar van nature al jaren niet meer rood is, ben ik erg bang voor de grote blondeermislukking der roodharigen, namelijk dat het groen uit slaat. Nu is dat best op te lossen met een sterke antiroosshampoo en een fles ketchup, maar toch, het zal je maar gebeuren dat je eruit komt te zien als Medusa. 

Een andere mogelijkheid is dat het worteltjesoranje wordt. Iets minder erg dan groen, maar toch.

Nu zal menigeen zich afvragen waarom ik dan toch blondeerspulin mij haren smeer.Ontkenning, lieve mensen.Ontkenning van het feit dat ik al lang geen vurige rooie meer ben.Ontkenning van het feit dat mijn haren twintig jaar geleden al de kleur van een molletje hadden. Ontkenning van het feit dat dit molletje meer en meer een grijs muisje begint te worden. Dat ik enorm saai ben hoef je niet bij de eerste aanblik al te zien.