atmosferische storingen

Zonder in een klaagzang te willen vervallen, wil ik het even over het weer hebben. Het weer en ik hebben namelijk een nogal aparte relatie met elkaar. Ik ben namelijk een soort weervrouwtje.

Nu weet ik best dat veel mensen beïnvloed worden door het weer, maar ik kan er behoorlijk van slag van raken. Elke weersverandering heeft invloed op mijn lichamelijk welbevinden. Sneeuw voel ik aankomen door de ‘sneeuw’hoofdpijn die ik gelaten onderga en ook kan ik deze voorspellen door de stramme gewrichten en een zeurende onderrug. Kwestie van wat oude kwetsuren zegt men.

Al bij de eerste zomerse dag reageren mijn darmen. Dit houdt een aantal dagen aan. Meestal tot de eerstvolgende weersomslag. In Nederland dus een paar dagen. Op zich is zo’n weersomslag dus vaak welkom bij mij. Ik wil best slank zijn, maar dan liever niet door dit soort ongemakken.

Allemaal best wel eens lastig maar goed hanteerbaar. Wat het weer van vandaag met mij doet vind ik vele malen erger. Niet alleen heb ik wat lichamelijke dingetjes die ik kan linken aan komend onweer, het is de innerlijk  onrust die me nekt. Het advies het rustig aan te doen op dit soort dagen is voor mij overbodig, ik kom toch nergens toe. Ik kan niet stilzitten, concentreren gaat meer dan moeizaam, mijn gedachten schieten continu van hot naar her en de hele dag heb ik een gevoel van naderend onheil.

Toen het vanmorgen om elf uur los barstte was ik, ondanks dat de onrust dan op zijn hoogtepunt is,  opgelucht. Na een onweersbui komt met de verkoeling de rust terug in mijn lijf. Maar helaas, de druk in mijn hoofd bleef, de handjes trillen nog steeds en de onrust is gebleven. Dit weervrouwtje vermoedt dat er nog een extra buitje nodig is om de atmosfeer te klaren.