#WOT Focus

Vandaag ligt de focus vooral op de meren van de Weerribben en Wieden. Daar wordt vandaag de eerste officiële toertocht geschaatst. Normaal sta ik niet zo lang stil bij dit soort evenementen maar dit keer is deze tocht speciaal omdat onze dertienjarige zoon mee rijdt.

Voor mij als zijn moeder is het erg spannend. Zal deze jongen met de heupaandoening die hij heeft zo’n tocht aankunnen? Zal hij niet onnoemelijk veel pijn leiden? Heeft hij zichzelf niet overschat?  

Tegelijkertijd weet ik dat onze zoon zeer volhardend is. Hij weigert zich te laten beperken door zijn heup. Dat heeft hij al vaker bewezen. Ondanks al mijn bedenkingen loopt hij mee met de avondvierdaagse, doet hij mee aan survivalruns, fietst hij naar een kamp om daar een week lang diverse tochten te lopen. Het gaat hem misschien niet altijd makkelijk af, maar hij wil meedoen en maakt het vervolgens ook af.

De kans om aan deze tocht mee te doen werd zoonlief in de schoot geworpen. School had voor vandaag al een schaatsdag ingepland staan. De beslissing om  aan de Vijf Merentocht mee te doen was snel gemaakt. Hoe vaak zal hij zo’n kans krijgen? Moeder slikte dus al haar bezwaren en bedenkingen in, zorgde dat zijn rugzak voldoende gevuld kon worden en dat zoon goede, warme kleding aantrok. Ik heb hem veel plezier en succes gewenst en hem laten gaan.

Nu zit ik enigszins gespannen en trots tegelijk de live beelden te bekijken. Daar rijdt ook onze zoon. Misschien zie ik hem nog voorbij komen. Hem kennende zal hij de hele tocht uit schaatsen. Daar zal zijn focus liggen vandaag.