#wot deel 52, 2020

 

Sisu = 1) doorzettingsvermogen 2) volharding 3) een ijzeren wil om een bepaalde, vaak langdurige taak te voltooien 4) kracht die ons kan helpen om door te gaan op het moment dat we denken dat we erdoorheen zitten

 

Het is een traditie geworden, één van de kerstdagen kook ik een uitgebreid dinerbuffet. Een boel werk maar ook een boel voldoening als alles weer op tafel staat en er gezamenlijk heerlijk gegeten wordt.

 

In de loop der tijd ben ik aardig bedreven geworden in het plannen en vooruit werken. Als er iets voorbereid kan worden dan wordt dat gedaan. Scheelt veel tijd en frustratie op de dag zelf. Consequentie is wel dat ik de dagen voor kerst al lekker in de weer ben.

 

Iets waar ik minder bedreven in ben is rekening houden met de andere personen in ons huishouden. Jarenlang was ik de dagen voor kerst alleen of zo goed als alleen thuis. Manlief was werken, middelste en jongste waren of in het logeerhuis of overdag naar de boerderij en oudste zat vakantie te vieren op zijn spelcomputer.

 

O, hoe anders was het dit jaar. Niet dat ze vervelend zijn (hoewel ze zich van de week een keer gedroegen als schoolkinderen die al 10 dagen vakantie hadden) het werkt toch net minder makkelijk als er om de haverklap iemand in de keuken staat omdat ze brood willen eten, willen eten, Wil weten wanneer we gaan eten, zo weg moeten, straks moeten werken of een afspraak hebben.

En toen had ik ook nog ‘ja’ gezegd toen middelste mij vroeg of ik ‘m in verband met zijn kerstpakket woensdag wel wilde brengen. En omdat ik de auto dus nodig had en het hard regende manlief wel naar zijn werk wilde brengen en dan ook wel weer ophalen. En dan meteen vriendin van oudste van het station halen anders werd het ook zo’n heen en weer gerij. Ik was best blij dat manlief daarna naar Nieuwleusen reed om middelste weer op te halen.

 

Ondanks deze onderbrekingen verliep het voorbereiden best heel voorspoedig. Alles wat voorgegaard moest worden staat in bakjes in een koelkast. De taart voor bij de koffie staat te koelen. Jongste heeft het toetje voor overmorgen klaar. De chocobombe voor morgen staat in de vriezer. Het enige wat eigenlijk nog moet is de Beef Wellington vast in de ham rollen maar mijn sisu is op.

Ergens aan het eind van de middag was het zo maar op. Het ene moment liep alles van een leien dakje, het volgende was ik moe en was mijn zin op. En ik heb het niet weer kunnen vinden.

 

Ik heb overigens besloten ook niet naar zin te gaan zoeken. We redden het morgen wel. Dan barst ik weer van de sisu.