Vandaag even geen schoolzaken aan uw hoofd. Om af te kicken kijkt u nog wel even naar de laatst binnen gekomen cijfers van oudste en roept u plichtmatig iets over huiswerk, maar verder maakt u zich niet druk over, voor of met schoolzaken. U bent een beetje schoolmoe.
U bent overigens niet de enige. Oudste werkt nog steeds hard, maar de stress om alles op tijd af te krijgen wordt nu merkbaar. Helemaal nu er bijna elke dag weer een dag minder tijd beschikbaar blijkt te zijn. Alleen volgende week al vallen er drie dagen weg. En dat is veel als je alles op alles zet om alle vakken volledig af te ronden.
Ook middelste is nog even flink aan het werk gezet door zijn mentor. Nog even flink de schouders eronder om volgend jaar goed te kunnen starten. En dat is moeilijk voor hem. Hij doet zijn best maar het kost veel moeite en brengt veel onrust.
En jongste,tja, daar voor is alles altijd al spannend. Dat is nu nog een streepje erger. De onrust bij alle kinderen neemt toe waardoor de taxirit weer extreem veel vergt door onrust, pesterijen, geschreeuw en ruzies. De spanning en onrust wordt zo groot dat hij vandaag in de boerderijbus volledig door het lint gaat. Zo jammer voor het jochie, zo overprikkeld raken dat je jezelf kwijt raakt.
Gelukkig weet u dat het gedrag van uw kinderen typerend is voor het eind van het schooljaar. En dat het weer over gaat. En dan wegblijft tot de vakantie te lang begint te duren. En dus maakt u de tekst die u meerdere keren per dag tegen uw kinderen zegt tot uw mantra. "Nog even volhouden. Nog maar tweeënhalve week. Nog even doorbijten."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten