donderdag 2 mei 2013

#WOT deel 18


Herdenken ~ 1) Gedachten 2) Gedenken 3) Hulde aan een gestorvene brengen 4) Herinneren 5) In herinnering brengen 6) Memoreren 7) Solemniseren 8) Vieren

Ik ben een kind van na de oorlog. Ook mijn beide ouders zijn van na de oorlog. De generatie daarboven was van het type ‘wat geweest is, is geweest en daar hebben we het niet over’. Zij waren twintigers in die periode. De ouders van mijn moeder zullen vast en zeker de gevolgen van oorlog aan den lijve hebben ondervonden als in 1943 getrouwd stel met een baby in Haarlem. Maar ze hebben altijd gezwegen over die tijd. En dat mijn vaders vader aan de grote NS-staking heeft meegedaan weten we alleen door de herdenkingsmunt die mijn vader als kind van zijn moeder heeft gekregen. De man zelf was ten al enige jaren overleden en over hem wil mijn oma, buiten wat algemeenheden niet praten. Dat was allemaal in een ver verleden en daar moet het blijven.
Zover ik weet is er geen enkel familielid omgekomen, zijn er geen verhalen over verzet en ook over collaboratie is mij niets bekend.

Er is dus geen persoonlijke link met de nationale herdenking. En toch hecht ik er veel waarde aan. Ik houd mijn kinderen binnen. Ik zorg dat ik om uiterlijk kwart voor acht thuis ben. En de twee minuten stilte worden strikt nageleefd. Waarom?  Omdat we in ons jachtige bestaan, onze jeugdige overmoed en vanzelfsprekende vrijheid even stil moeten staan dat het gevaar voor separatie, discriminatie en vervolging nog altijd op de loer ligt. Kijk naar de discussie over de Islam. Kijk naar de eerste reactie op geweldsdelicten(‘zeker weer die vieze Marokkanen, Antillianen, Somaliërs, etc’). Kijk naar de publieke reacties op de dood van een islamitisch tienermeisje (vast en zeker eerwraak). Kijk naar de toenemende homo-haat.
In een tijd waarin we denken te hebben geleerd van het verleden, duikt het  spook van de ongelijkheid maar al te makkelijk weer op. 


Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost hier in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

7 opmerkingen:

  1. wauw! en amen! prachtig verwoord!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Juist! Als ik kinderen had, zou ik ze ook binnen houden. Het is zo belangrijk om even stil te staan bij wat er gebeurd is en hoe goed het is dat wij daar nu niet meer zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het blijft belangrijk dit samen met hen te doen en te blijven uitleggen waarom we dit doen

      Verwijderen
  3. Mijn kinderen hebben altijd, (en nog steeds) aan de dodenherdening meegedaan.
    Zo belangrijk onderdeel van de opvoeding.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. We herdenken de gevolgen maar moeten opnieuw denken over de oorzaak, terecht dat je discriminatie en respectloosheid erbij haalt

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi geschreven. Dodenherdenking gaat zo veel verder dan 'wat er ooit gebeurt is.

    BeantwoordenVerwijderen