Eén van de bijverschijnselen van chronisch ziek zijn is dat mijn energievoorraad nooit optimaal is. In de loop der jaren heb ik dat heel aardig weten te managen. Ik was me er van bewust dat kiezen voor het één inhield dat ik voor het ander geen puf meer over zou hebben.
Het goed managen van mijn energie kwam goed van pas toen we kinderen kregen. Het heeft me door behoorlijk pittige perioden heen geholpen. Het was niet eenvoudig en het ging zeker ook niet vanzelf en het tandvlees werd ook zeker meerdere malen ingezet als laatste redmiddel maar daar leerde ik nog scherper keuzes maken van.
Rond mijn hartinfarct liep mijn energievoorraad heel hard terug. Niet raar natuurlijk als je hart zo hard moet werken om de boel aan de gang te houden. Ook de periode erna bleef vermoeidheid een grote rol spelen. Vaak was ik nog vermoeider van het moe zijn dan van het daadwerkelijk iets gedaan hebben. Want hoewel er nog meer verklaringen en oorzaken werden gevonden en bestreden bleef de vermoeidheidme parten spelen.
Als klap op de vuurpijl zakte ik mentaal door mijn hoeven. Ik vond het leven niet echt leuk meer, moest veel huilen en kon mijn eigen positieve instelling niet geloven, waarderen of volhouden.
Doel = 1) Ambitie 2) Aspiratie 3) 4) Beogen 5) Bestemming 6) Buut 7) Deel van een voetbalveld 8) Destinatie 9) Eindpunt 10) Goal 11) Ideaal 12) Iets waarnaar wordt gestreefd.
In de hypnotherapie die ik ging volgen werd me duidelijk dat ik heel hard mijn best deed mezelf te zijn maar tegelijkertijd heel ver uit de buurt van mezelf wilde blijven. Alsof ik bang was voor wie ik ben en wat ik zou kunnen zijn. Alsof ik niet mijn potentieel optimaal benutte en dus mezelf zou teleurstellen. En geloof het of niet dat deed ik al.
Vol enthousiasme stortte ik me op doelen waarvan ik hoopte dat ze mijn behoeften zouden bevredigen. Ik wilde een opleiding en werk. Want ik wilde financieel bijdragen aan ons gezin en onze toekomst. Ik wilde nuttig zijn en daadwerkelijk iets van de last van manliefs schouders nemen (trouwens nooit gevraagd of hij die last zo ervoer en zou willen delen) Ik moest gewoon mezelf eens flink aanpakken, niet zo lui en afwachtend zijn, maar eens wat nuttigs gaan doen.
Toen bleek er in het bedrijfsleven niemand te zitten wachten op een 45-plusser zonder opleiding of relevante of recente werkervaring. De enige twee sectoren die mensen zoals ik wilden hebben waren de twee sectoren waarvan ik zeker wist dat ik het absoluut niet kon of zou willen. De put waar ik net een beetje uit kwam opende zich opnieuw. Ik moest echt iets ondernemen om daar uit de buurt te blijven.
Sinds ik vrijwilligerswerk doe in de bibliotheek voel ik mijn energie weer toenemen. Ik heb weer zin in het leven. Ik wil weer dingen ondernemen. Ik ben zelfs weer gaan sporten en zwemmen, dingen die ook absoluut helpen bij het toenemen van mijn energie. Er is zelfs weer ruimte in mijn hoofd om meerdere dingen op een dag te plannen.
Hypnotherapie was de eerste stap weg van de hoe-ik-zou-moeten-zijn-versie van mezelf, een plek waar ik me als een vis in het water voel hielp me daadwerkelijk mezelf te zijn. En dat is toch mijn uiteindelijke doel, tevreden en oprecht mezelf zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten