terug van even weg geweest

Het is al een paar weken behoorlijk stil op mijn blog. Van mijn kant tenminste. Ik schreef niet. Ik plaatste niet. En het is denk ik al een week of vier geleden dat ik er voor het laatst ben wezen kijken. Mijn prioriteiten lagen even elders. Daarbij vond ik het erg lastig  om vrijuit te schrijven.

Er waren teveel zaken die ik liever voor mezelf houd, gebeurtenissen waar anderen liever niet over terug lezen en daarnaast had ik eigenlijk alleen maar meer van hetzelfde te melden. Nee, de gezondheid houdt niet over. Ja, de vermoeidheid speelt me nog steeds parten. En nee, de huisarts weet ook niet of ik nou wel of niet lichamelijk iets nieuws mankeer. En dat dan wekenlang achter elkaar.

Maar ik begin het te missen. Ik mis het dagelijks even tijd maken om even te reflecteren op mijn leven. Ik mis het spelen met taal. Ik mis het in woorden vatten van het alledaagse. Ik mis het licht en luchtigheid aanbrengen in de sleur van het gewone.

En dus ben ik terug. Of dat in hetzelfde jasje van de dagvoorbijhoroscoop blijft of een andere insteek gaat krijgen weet ik nog niet. Maar het onderwerp, ik en mijn doodgewone leventje in een etikettengezin, zal hetzelfde blijven.

De afgelopen weken heb ik mij vooral bezig gehouden met ziek zijn, uitzieken, wederom ziek zijn, hevige vermoeidheid, uitrusten en vooral ook mijzelf bezig houden om niet gek te worden van de dingen voor het woordje ‘en’.

Ivy op haar favoriete plek

En nog een

Waar ik mij vooral mee bezig heb gehouden zijn ons jonge katje Ivy (kan ook bijna niet anders want die zit het liefst de hele dag boven op mijn borst), de andere huisdieren, af en toe wat knutselen en heel veel haken.

En nog een favoriete plek

het middelpunt zeg maar

deken voor Jasper

deken voor Karsten

Ik vind het haken steeds leuker worden. Ik probeer ook steeds meer nieuwe varianten uit. Buiten de dekens waar wekelijks een patroondeel van online komt, heb ik ook al diverse poncho’s, een omslagdoek en een aantal mutsen en sjaals. Op de mutsen na wat grotere projecten. Ik hou mezelf namelijk altijd voor dat ik niet van priegelwerk houd. Maar ik begon toch erg nieuwsgierig te worden of ik wat kleiner werk überhaupt wel zou kunnen. En dus trok ik de stoute schoenen aan en begon aan een knuffel. En ja, daar zit behoorlijk wat gepriegel in, maar het resultaat is zo ontzettend leuk dat ik vast en zeker nog wel wat knuffels ga maken. (ik zal wel moeten want jongste heeft al een bestelling geplaatst).

Mijn eerste mandala

Toen die drempel eenmaal was genomen durfde ik de volgende uitdaging aan. Een mandala haken. In eerste instantie zou ik gaan beginnen aan een mee-haak-patroon beginnen maar op zoek naar de ringen om de mandala in te haken kwamen vriendin Carla en ik een boekje tegen met verschillende patronen. Beiden gingen we overstag. De eerste heb ik net vandaag afgemaakt en ik weet zeker dat ook hiervan er meerdere zullen volgen.

Het allerleukste van zo creatief bezig zijn vind ik de ideeën die als vanzelf blijken te ontstaan. Het volgende project ligt namelijk al weer te wachten. Al moet ik nog wel even kiezen welk idee daadwerkelijk het volgende project gaat worden.