Even een stukje fietsen

Wat kunnen zondagen toch heerlijk lui zijn. Vandaag word er massaal uitgeslapen. (behalve manlief dan, die heeft vroege dienst) Zelfs de hond heeft nog geen zin als jongste en ik rond half elf beneden komen. Pas als jongste de riem pakt kan er een kwispel af.

Zij lopen even een rondje terwijl ik met een kop koffie even goed wakker gaat worden. Precies op tijd want vlak daarna komt nummer twee met een wervelwind samen uit bed. Binnen vijf minuten heeft zijn drukke gedrag de katten aan het rennen, de hond die net weer binnen is achter een bal aan jagen, het geluid van de tv op standje burenruzie en een grootspraak bekgevecht met zijn broertje, die vooral niet voor hem wil overdoen. Even diep ademhalen, even in de moederrol duiken en nog maar een kop koffie nemen. Vandaag heb ik niet zo zin me er drukker over te maken dan strikt noodzakelijk.

Omdat het droog is en zondag zou ik normaal gesproken met Bijke in het bos gaan wandelen. Maar Bijke lijkt een beetje het voorjaar en een jachtinstinct in zijn bol te hebben. Geen ideale combinatie in een bos, een hond die even niet zo goed weet waarvoor die flappen aan je kop dienen en achter alles wat maar weg wil lopen aan jaagt. Nee, ik kan beter iets gaan doen waarbij hij flink moet opletten en goed moe kan worden. Ik ga een stukje met hem fietsen.

Het kost hem zeker moeite  want Bijke vertrouwt die stalen dingen op wielen voor geen centimeter en nu moet hij er op een riemlengte naast lopen. Maar na wat startproblemen begint hij al snel behoorlijk te rennen. Ik moet hem echt af en toe flink afremmen anders sleurt  hij me in vijftien minuten naar Nijeveen. En daar wil ik vandaag even niet naar toe fietsen.

Ik ga via het industrieterrein naar de oeverlandenweg en laat hem daar los. Ik probeer nog even hem bij te houden maar dat geef ik al snel op. Onbegonnen werk. Hij rent steeds voor me uit, rent af en toe een rondje in een weiland, springt in een sloot, drinkt even wat, trekt een sprintje en rent me weer voorbij. Die hoeft zich geen zorgen te maken over zijn conditie. Ik daarentegen lig boven aan de dijk bij het kanaal al bijna bewusteloos over mijn stuurtje. Beetje overdreven maar mijn lijf heeft het best zwaar.Zo'n stukje fietsen valt behoorlijk tegen. Maar Bijke lijkt volop te genieten dus ik denk dat ik dit stukje maar vaker ga afleggen. Wie weet heb ik dan binnenkort net zo’n goede conditie als onze hond.