spannende tijden

Er liggen spannende dagen in het verschiet. Het weer naar school gaan is normaal gesproken al een redelijk spannende periode in ons etikettengezin, maar zo spannend als dit jaar hebben we nog niet eerder meegemaakt.

Morgen gaan de eersten naar school. En dat zijn meteen twee heel grote veranderingen. Oudste stapt morgen na drie jaar VSO (voortgezet speciaal onderwijs) over naar regulier onderwijs. Hij zal starten in HAVO vier in het profiel Natuur en Techniek. Hij kijkt uit naar een lesprogramma zonder al die ‘vreselijke’ talen en de grote lappen tekst met veel te veel feitjes van geschiedenis.

En hoewel ik het best heel spannend vind denk ik dat hij snel zijn draai zal vinden. En dan niet alleen omdat hij vooral vakken gaat volgen die hij leuk vindt, maar ook omdat hij toe is aan de overstap. Oudste heeft heel grote stappen gezet in zijn persoonlijke groei. De moeilijkheden waar hij tegenaan liep op de basisschool kan hij beter herkennen en met ondersteuning van zijn medicatie beter aanpakken. Dat gaat wel goed komen.

De andere zoon die morgen start is de jongste. Voor hem is de overgang groot. Niet alleen gaat hij voor het eerst naar het voortgezet onderwijs, ook hij stapt over van speciaal onderwijs naar regulier. En in plaats van dat deze moeder hier voorzichtig aan mag wennen en vanaf de zijlijn kan monitoren hoe haar jongste reageert en eventueel bijsturen, opvangen, helpen (oftewel zich ertegenaan bemoeien) mag ze hem morgen meteen in goed vertrouwen meegeven op een tweedaags kamp.

Dat is Eng. Ja inderdaad, met een hoofdletter. Want ja, het gaat wel om de jongste. En het loslaten van de jongste is toch een stuk moeilijker dan van de eerste of de tweede. En ja, dat ligt ook aan het karakter van de jongste maar vooral ook wel aan de bezorgdheid van deze moeder. Dit is toch een beetje haar kleine zorgenkindje.

Overmorgen start middelste. Voor hem geen ingrijpende overstap van schoolsoort, voor hem wacht er een start in een nieuw schoolgebouw. En waarschijnlijk ook nog eens in een bij gehuurd lokaal in de nieuwe locatie. Of misschien toch binnen de ruimte die er voor zijn school is binnen het immense complex. Erg spannend allemaal. Stiekem was hij vandaag met wat school- en buurtgenoten wezen kijken. En tot zijn opluchting had hij al wat leraren gezien en gesproken. Dat maakt de drempel al een stukje lager. Maar het blijft spannend.

Ook voor ons want de ervaring leert dat deze jongen grootse moeite heeft met veranderingen. En met aanpassen aan andermans regels. En met zich onderwerpen aan opgelegde structuur. Met zich weer voegen in het gewone leven. Dat was altijd al zo. En ook dit jaar zal het vast even duren voor hij zijn draai heeft gevonden.

En ik? Ik probeer dag voor dag te leven. Niet te ver vooruit kijken. Niet teveel beren op de weg zetten. Niet te veel te piekeren. En vooral blijven geloven dat alle jongens op hun pootjes terecht komen.