Over mijn conditie heb ik al heel wat blogs geschreven. Zeven
jaar geleden stond er geregeld in mijn dagelijkse ovepeinzingen dat deze zo
slecht was, dat ik probeerde mijn conditie te verbeteren en hoe moeizaam dat
ging.
Deze blogs weden de opmaat naar mijn hartinfarct. Soms
lees ik ze terug en verbaas me erover hoe slecht het met me ging. Hoe hard ik
moest werken om de dagen door te komen. Hoe eenzaam dat ook eigenlijk voelde.
Ongezien en niet begrepen.
Dat niet gezien en gehoord worden komt door meerdere oorzaken.
Ik vertelde mezelf dat ik me niet moest aanstellen, dat het vast niets was. De
huisarts kon geen oorzaak vinden en dacht dat het misschien geen lichamelijke
oorzaak had en bij verwijzing voor een gerichte klacht, duizeligheid, kon de
kno-arts ook niets vinden en concludeerde dat het vast door hyperventilatie
door stress kwam. En ondanks dat ik bijna zeker wist dat er lichamelijk iets
aan de hand was twijfelde ik aan mijn eigen oordeel. Ik had namelijk ook best
veel stress. Het leven was ook druk en vol. Ik maakte me ook geregeld zorgen
over alles en iedereen. En vond zelf dat ik gewoon wat strenger voor mezelf
moest zijn en harder werken aan mijn conditie.
Conditie = 1) Beding 2) Criterium 3) Eis 4)
Fitheid 5) Fysieke toestand 6) Lichamelijke gesteldheid 7) Uithoudingsvermogen
8) Vereiste
Na het hartinfarct ging het nog steeds geregeld over
mijn conditie. Het herstel ervan ging erg moeizaam. Ik had zo lang met
lichamelijke klachten te kampen gehad dat het infarct mijn conditie door de
nullijn had laten zakken. Hoe herstel je iets wat voor het infarct al tot nul
gereduceerd was?
Het herstel heeft me lang bezig gehouden. En eigenlijk
is het nooit volledig geworden. Hoewel ik eindelijk zover ben dat ik mij goed
voel merk ik dat de conditie kwetsbaar blijft. Eén virusje en de terugval is
weer aanzienlijk. Dan kost het twee dagen moeite het rondje met de hond te
voltooien Eén dagje wat meer dan gebruikelijk doen en ik kan twee dagen bij
gaan komen. Meer dan twee biebdiensten in een week? Het lukt maar kost veel energie.
Soms word ik er een beetje moedeloos van. Zoveel werk om
de conditie op peil te houden en zoveel dat diezelfde conditie negatief beïnvloedt.
Zoals altijd is het toverwoord balans. Maar voor balans geldt hetzelfde als voor
conditie, ondanks hard werken is het geregeld ver te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten