Deze zondag wilt u het rustig aan doen. U heeft de
komende weken weer genoeg in de agenda staan waar u wat energie voor nodig
heeft. Vandaag gaat u dus in de energie sparende stand. U besluit Bloepie de
stofzuiger rond te laten rennen om het zand en de haren op te ruimen en zelf de
keuken in te gaan om lekker wat te bakken.
Op de vraag wat u zult bakken heeft u snel antwoord. U heeft twee van die leuk uitziende mason jars gevuld met bijna alle benodigdheden voor koekjes staan. Eieren en boter heeft u al op kamertemperatuur liggen, u kunt dus zo aan de slag.
Al bij het leegschudden van zo’n glas loopt u tegen een
probleem aan. Er zit een laagje donker basterdsuiker in en dat weet van geen
wijken. U peutert, klopt, mept en bedelt er op los maar het wil niet uit het potje.
Uiteindelijk lukt het los te steken met een mes.
Dan het volgende probleem. U heeft netjes alle
ingrediënten in een kom gedaan en boter en een ei toegevoegd maar hoe u ook
kneedt het wil geen samenhangend deeg worden. En dan ook echt niet. Niet eens
een enigszins samenhangend iets. De massa komt nog het meest in de buurt van
een crumble-deegje maar zelfs dat blijft beter aan elkaar plakken.
Na wat noodgrepen heeft u uiteindelijk een soort van vormbaar
iets en u besluit het lot niet verder te tarten en hoopjes deeg op de bakplaat
te klappen en schuift de plaat de oven in.
Enige tijd later ruikt u dat u het heeft verbruid. U
bent vergeten een kookwekker te zetten en hebt de koekjes verbrand. Balen
natuurlijk maar u gaat niet bij de pakken neerzetten. U heeft nog een potje. U
gaat gewoon in de herkansing.
Nog weer een tijd later weet u dat het geen goede bakdag
is. Nee u heeft deze koekjes niet verbrand. Nee het deeg was niet
onsamenhangend. Dit keer was het te nat. Meer als een beslag.
U had gelezen dat er wat water in de pot kon worden
gedaan zodat de vastzittende suikerlaag oplost. Maar omdat u wel eens een
beetje ongeduldig bent heeft u er waarschijnlijk een beetje teveel water opgegoten.
U heeft het beslag nog proberen te redden door bloem toe te voegen maar u wilde
niet teveel toevoegen en het risico lopen dat u betonblokken maakt.
Ondanks dat het beslag vrij dun is lukt het best aardig
er hoopjes van op de bakplaat te leggen. De hoopjes vloeiden alleen wel enorm
uit tijdens het bakken. U bent nu dus de trotse bereider van koeken van bijna
10 centimeter doorsnede. Ze smaken er gelukkig niet minder om. Maar een
volgende keer dat u koekjes wilt bakken laat u die ontzettende leuk ogende
mason jars voor wat ze zijn en pakt wel gewoon bloem uit de kast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten