Ja, ik haak

In mijn vorige blog heb ik verteld over mijn persoonlijke ‘Eten, bidden, beminnen’.  Natuurlijk was ik best een beetje trots op het vinden van deze vergelijking, maar wat bleek al snel? Hij is onvolledig. Ik doe namelijk nog net een beetje meer om me weer ietwat vrolijker te voelen. Ik haak ook.

Dat lijkt best een bekentenis. Want ja, haken schijnt hip te zin. Haken is ‘in’. Wie mee wil tellen hoort te haken. Ik bedoel, zelfs pornoster Bobbi Eden haakt in haar vrije tijd. Maar dat is niet helemaal de reden dat ik haak. Het heeft zelfs eigenlijk helemaal niets te maken met modern, hip of eigentijds zijn. Ik haak omdat ik niet meer rook.

Toen ik vorig jaar stopte met roken had ik enorm veel last van lichamelijke onrust. Dat uitte zich vooral heel ernstig in het ‘tiebelen’. Mijn handen zochten continu iets te doen. Friemelen, tikken, frutten, handen wringen en zelfs wapperen. Kortom, ik wist niet wat ik met mijn handen moest doen als er geen sigaret in zat.

Toen ik hier met een ex-roker over sprak zei ze mij dat ik eens moest nadenken over handwerken. Borduren, haken, breien, tekenen, iets om met mijn handen te doen als ik voor de rest niets deed. Ik voelde me een tikje opgelaten. Ik vond het toch wel een beetje oubollig. Gaan handwerken. En dat terwijl ik vlak voor mijn veertigste verjaardag zat. Ik kon het stiekeme en minder stiekeme hoongelach al horen. Ik schamperde het hele idee een beetje weg, maar het bleef in mijn hoofd hangen.

Toen ik enkele dagen later gek van mijn eigen gefrunnik en rusteloosheid werd besloot ik toch eens te onderzoeken of handwerken een uitkomst kon zijn. Bij de Action stelde ik een testpakket samen met haaknaalden, breinaalden, garen en een boek met patronen. Ik haalde geen borduur- en tekenspullen omdat ik al heel lang weet dat daar niet mijn talenten (en vooral ook niet mijn geduld) liggen. En ik ging aan de slag.

Al snel bleek ik beter met breinaalden te kunnen gooien dan er mee te breien. Ik kreeg dat steken opzetten maar niet voor elkaar. En toen ik dan eindelijk een manier had gevonden om steken op te zetten, bleek al heel snel dat ik het hakend opzetten leuker vond dan het breien zelf. Dat haken van een sliert steken ging zelfs helemaal gedachteloos, op automatisme, als vanzelf. De komende dagen richtte ik me op het herontdekken wat ik als meisje al eens had geleerd. En ik had er lol in.

Al snel was ik helemaal verslingerd. En dat ben ik nog. Niet alleen omdat ik het leuk vind om te doen en ik er leuke dingen mee kan maken, maar ook omdat het een uitlaatklep is wanneer innerlijke onrust mijn brein verwart, een knoop in mijn maag legt, mijn handen laat trillen en mijn lijf nerveus laat bewegen. Want innerlijke onrust  is wat stress, drukte, vermoeidheid en/of overprikkeld zijn bij mij veroorzaakt. En die onrust moet eruit want die maakt normaal functioneren erg moeilijk. En dan maakt het uiteindelijk geen moer uit of een hobby al dan niet hip of oubollig is.