#WOT deel 46 / 2013

Paniek ~ plotselinge en hevige angst, met lichamelijke verschijnselen en innerlijke ontreddering

In mijn karakter is een kleine discrepantie waar te nemen. Een tegenstrijdigheidje. Twee dingetjes die niet goed samen lijken te gaan. Want hoewel ik een zeer nuchter mens ben, kan ik mijn hoofd helemaal verliezen. Eigenlijk sta ik dus met beide voeten stevig verankerd in de oer-Hollandse bodem terwijl tegelijkertijd mijn hoofd in de wolken zweeft. Erg lastig als je maar 1 meter 60 bent, want zo mistig is het niet vaak in Nederland.

Ondanks dat ik dus een relatief nuchter persoon ben, is enige paniek mij niet vreemd. Oke, ik zal het maar toegeven, ik ben een eersteklas paniekbak. Een zenuwlijer. Een nerveusneus. Een Pietje Paniek. Ik ken paniekaanvallen. Ik weet hoe een zenuwinzinking voelt. Ik kan volledig panisch raken.

Ik zit in de auto en rijd op de snelweg. Het is een mooie dag. Het is rustig op de weg. In mijn spiegels zie ik een auto aankomen die duidelijk meer haast heeft dan ik. Hij rijdt op de linkerbaan en komt snel dichterbij. En dan schiet de Mercedes langs me heen. Hoewel ik hem aan zag komen en gezien had dat hij snel naderde schrik ik hevig wanneer de auto mij passeert. Mijn hart schiet in mijn keel. Mijn hartslag gaat flink omhoog. Ik begin hevig te trillen en het zweet breekt me aan alle kanten uit. Ik heb een dijk van een paniekaanval.

De hierboven beschreven paniekaanval is niet de eerste geweest die ik ooit heb gehad. Het is ook zeker niet de laatste geweest. Wel is het een van de hevigste geweest die ik me kan herinneren. Nog elke dag heb ik last van de naweeën. Ik durf nu bijna vier jaar later nog steeds niet op de snelweg te rijden. Ook autoritten van meer dan een half uur zijn een ware kwelling. Na een half uur ga ik me overconcentreren. Ik zit in een hyperfocus en alles wat mij daarin stoort, maakt me hevig van slag. Stresshormonen gieren door mijn lijf en hakken zwaar en heftig in de fundering van mijn zelfvertrouwen.

Sowieso zit er een link tussen paniek en mijzelf van a naar b transporteren. Ik ben panisch bang te laat te komen. Ik ben als de dood dat ik ergens een aansluiting mis. Ik ben benauwd dat er ergens een omleiding is waardoor mijn zorgvuldige planning in de war raakt. Zodra ik ergens naar toe moet ben ik een enorme stresskip.

Echt ongelukkig word ik er trouwens niet van hoor. Ja, het niet snelwegen durven rijden is lastig, maar staat me niet in de weg. En dat gestress van mezelf levert in ieder geval altijd wel een reisverhaal op. En als ik eenmaal (meestal een half uur te vroeg) op het afgesproken punt ben, kan ik wel om mezelf en mijn panische gedrag.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.