Fier ~
1) Aanzienlijk 2) Deftig 3) Dapper 4) Doortastend 5) Edel 6) Flink en sterk 7)
Frank 8) Ferm 9) Flink 10) Glorieus 11) Groots 12) Grootsig 13) Hooghartig 14)
Hoogmoedig 15) Hovaardig 16) Indrukwekkend 17) Kloek 18) Kroes 19) Kuin 20)
Kaarsrecht 21) Majestueus 22) Moedig 23) Met rechtmatige trots 24) Nobel 25)
Onvervaard 26) Ongebukt 27) Opgeheven
Soms mis ik het in mensen, het fier zijn op wie ze
zijn, wat ze doen en wat ze hebben bereikt. En dan heb ik het niet over het
schreeuwerige haantjes gedrag, het Amerikaans trots zijn, het arrogante. Nee,
het oprechte gevoel dat je trots bent op wat je voor mekaar gebokst hebt.
Ik weet het, het is lastig. De calvinistische
inborst voelt zich daar ernstig ongemakkelijk bij. Het voelt als hoogmoed. Het
voelt als het afroepen van onheil. Het voelt als onbehoorlijk. Want iedereen
weet dat hoogmoed een van de hoofdzonden is. En zo’n zonde kan je gewoon niet
ongestraft begaan.
Het ‘doe maar gewoon’-denken lijkt ons te
belemmeren. Steeds als we iets bereiken durven we niets anders dan lankmoedig
te zijn. Het is vast niet onze verdienste, het is ons gewoon gebeurd, blijkbaar
is God, het geestenrijk of een ander hogere macht ons goed gezind en daarvoor
moeten we dankbaar zijn. Trots is niet op zijn plek want we hebben het
gekregen, niet verdiend. We mogen niet fier zijn, want dan voelen we ons boven
anderen verheven.
Hoewel ik zelf ernstig geneigd ben tot
bovenstaande, denk ik tegelijkertijd: ”Wat een onzin. Waarom zou ik niet trots
mogen zijn op wat ik doe, heb gedaan en heb bereikt. Het heeft moeite en
inspanning genoeg gekost. Het is me niet aan komen waaien, ik heb er keihard
voor gewerkt.” En tegelijkertijd ben ik bang dat alles wat ik heb bereikt als
een kaartenhuis in elkaar zal storten om me weer met beide benen in de grond te
verankeren. Om mijn hoogmoed af te straffen.
En toch, als ik naar de jongens kijk en zie wat we
als gezin hebben bereikt. Dat we tegenwoordig gewoon dagjes uit kunnen maken
zonder allemaal halverwege de dag zwaar overspannen te zijn. Dat ze het goed
doen op school. Dat middelste redelijk aanvaardbaar heeft leren schrijven. Dat
jongste steeds minder belemmerd wordt door angsten en niet meer broek plast.
Dat oudste zo goed in zijn pubervel zit dat hij nauwelijks meer last heeft van
agressie. Dan vind ik dat we fier mogen zijn. Op hen en op ons. Zij hebben het
gedaan en flikken het kunstje elke dag weer, samen met ons. En we doen het nog
steeds samen. En houden ons staande. En leren nog steeds elke dag dat ons
toekomstperspectief nou eenmaal niet vast staat en met het moment kan veranderen.
Ja, met het risico van hoogmoed, ik ben trots op
mij, op ons en op hen. Laat het onheil maar komen, we kunnen het aan.
Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.
En ik ben fier dat jij trots durft te zijn op je gezin en wat je bereikt hebt. Well done!
BeantwoordenVerwijderendankjewel Martha!
VerwijderenAch schatje, dat jij nog 'bang' bent voor tegenslag.... Terecht dat je trots bent en na wat jullie allemaal overleefd hebben, hoef je nergens meer bang voor te zijn!! Ehhh zonder de goden te verzoeken natuurlijk... ook ik ben niet vreemd van het Calvinsime ;-)
BeantwoordenVerwijderenhihihi, dat zit wel behoorlijk ingebakken he
Verwijderen